17 mei 2020
2020 - 6de zondag van Pasen © Harrie Brouwers, Voerendaal




'IK LAAT JULLIE NIET VERWEESD ACHTER'

Bij elk afscheid is de grote pijn dat de stervende anderen achterlaat. Zullen ze zich redden? Juist die zorg kan je helpen in de jaren die volgen. Zeker als ze ook zijn uitgesproken. Je moet de stervende wel loslaten, maar je bent hem niet kwijt!


Op 11 oktober vieren de Joden dit jaar 'Simchat Thora' (Vreugde om de wet). Het is een vrolijke viering waarbij gedankt wordt voor de Thora. Tijdens de dienst worden rondjes met de Thora-rollen gedanst door de synagoge. Ook kinderen doen hieraan mee..


   









HET EVANGELIE VOLGENS JOHANNES  (14,1-12)

 

Ik leg u de tekst voor uit de 'Naardense Bijbel' van Pieter Oussoren, die met zijn vertaling zo dicht mogelijk bij de poetische kracht van de bron wil blijven.

als ge mij liefhebt zult ge mijn geboden bewaren;
en ík zal de Vader erom bidden 
en hij zal u een ándere troosttoeroeper geven
om bij u te zijn tot in de eeuwigheid:
de geestesadem van de waarachtigheid,
welke de wereld niet bij machte is op te nemen
omdat ze die niet aanschouwt en niet kent;
gíj kent hem omdat hij bij u verblijf houdt en ín u zijn zal;
ik laat u niet als wezen achter, ik kom naar u toe;
nog een korte tijd en de wereld aanschouwt mij niet meer,
maar gíj aanschouwt mij omdat ík leef, en gíj zult leven;
op die dag zult gíj erkennen dat ík één ben met mijn Vader
en gíj één met mij en ík ook met u!-
wie mijn geboden heeft en ze bewaart, die is het die mij liefheeft;
maar wie mij liefheeft, hem zal mijn Vader liefhebben
en ook ík zal hem liefhebben en mijzelf aan hem openbaren!



 


LIEVE KINDEREN

Patrick was diep onder de indruk geweest. Hij was in een Franse stadje. Ze wandelden door oude straatjes. Ineens was daar een heel groot huis met allemaal luiken langs de ramen. Het was donkergeel geverfd. Pappa keek in zijn boek waaruit hij steeds hardop aan het lezen was. ‘Weeshuis’, zei hij, ‘gebouwd in 1758.’ ‘Wat is een weeshuis?’, vroeg Patrick. ‘Dat is een huis voor kinderen die geen pappa en geen mamma meer hebben.’ Pappa bladerde verder, maar Patrick schrok zich rot. Bestond dat? Kinderen zonder pappa en zonder mamma! ‘Kan ik ook wees worden?’ Voor de zekerheid gaf hij pappa maar alvast het antwoord in de mond. ‘Dat kon zeker alleen maar in 1758!’ ‘Het gebeurt bijna nooit’, zei pappa. Maar het kan. ‘Moet ik dan naar het weeshuis?’ Nee hoor. We hebben goed voor je gezorgd. Dan mag je naar tante Lisa, als je dat wil.’ Nee’, riep Patrick, ‘dat wil ik niet!’ Maar ja, beter bij Lisa dan hier in Frankrijk. ‘Gek woord ook’, mompelde hij: ‘ík ben wees, Ben was wees. Wies was wees geweest, wees blij...’ Maar nee, hij werd er niet vrolijk van!

 



OVERWEGING


GRAAG GEDAAN!


 

FOTOOTJE
Je kunt op veel manieren proberen om de aanwezigheid te beleven
van iemand die overleden is en van wie je hebt gehouden!
Veel mensen geven een foto een prominente plek in de kamer.
Vaak branden ze er een lichtje bij.
‘Als ik ‘s ochtends in de kamer kom zeg ik altijd “Morrege Hub!”’, vertrouwde een weduwe me toe.
‘En’, vroeg ik een beetje ondeugend, ‘zegt-ie wel eens iets terug?’
‘Nee’, zei ze rustig, ‘.... maar dat deed-ie vroeger ook nooit!’
Je kunt ook het kerkhof bezoeken en zo een bepaalde tijd en plaats bestemmen
om de dierbare een onderdeel van je leven te laten zijn. 
Je kunt op bepaalde dagen een bloemetje bij de foto zetten, op verjaardagen bijvoorbeeld,
en misschien zijn buren of kinderen wel zo attent om eraan te denken.
Er is veel meer. Je kunt haar jas aan de kapstok laten hangen, of met een kleindochter
hetzelfde vakantiehuisje boeken als weleer.
En misschien maakt zij dan wel op je verjaardag de befaamde ‘kouw sjottel’!

REGELS
Een heel sterke manier om iemand die er niet meer is, toch een plek in je leven te geven,
dat is: door zijn regels te blijven volgen!
Ouderen herinneren zich de strip van Maarten Toonder over Ollie B.Bommel
die graag de herinnering aan zijn vader eerde met de tekst: ‘zoals mijn goede vader altijd zei...’
Dan volgde er een aanwijzing waarnaar gehandeld kon worden.
Het sterkst heb ik het meegemaakt bij een vrouw die tijdens haar huwelijk geregeld woorden had
met haar man. De man vond het niet in zijn beeld van een ideaal gezin passen
dat moeder de vrouw ging werken. Zij was er voor de kinderen, vond hij.
Zij had een opleiding als bibliothekaresse en was het niet met hem eens.
Ze werkte toch en dat was een bron van spanningen.
Toen hij op zekere dag plotseling stierf was het eerste wat zij deed haar baan opzeggen!
Het was een manier om hem een plek te geven.
Misschien ook om een onterecht schuldgevoel te compenseren.

WET
Lang geleden hoorde ik op de radio een interview
met een meisje dat overgegaan was tot het Jodendom.
Ze was met een Joodse Nerlander getrouwd en in een Kbboets gaan wonen.
De interviewer vroeg of het niet moeilijk was om al die wetten na te volgen.
De ‘Mitswa’ bestaat uit 613 bepalingen,
bestaande uit 365 verboden - voor elke dag van het jaar een -
en uit 248 geboden - voor elk botje uit het lichaam van een man één.
Het meisje antwoordde ontwapenend.
De wet is geen last.
Het is een manier om de Eeuwige, de Onzichtbare, de Onnoembare in mijn leven te laten bestaan.
We worden er blij van!
In die geest lees ik de tekst van Johannes:
Als je me liefhebt, houd je je aan mijn geboden!
Graag gedaan!

 

 

GEBEDEN

Laten wij bidden om de geest van God,
de geest die ook Jezus bezielde,
dat wij ruimte maken voor wat de liefde ons ingeeft...
 
Laten wij bidden om de geest van God,
dat die ook onze jongeren en kinderen mag bewegen;
dat die ons laat dromen van een nieuwe toekomst 
en ons aanzet tot daden die het aanschijn van de aarde vernieuwen...
 
Laten wij bidden voor de kinderen die binnenkort
hun eerste communie doen;
dat zij, door avondmaal en evangelie,
worden geraakt door de geest van Jezus...
 
Goede Vader, wij geloven dat U nog steeds aanwezig bent
met uw scheppende kracht, in woorden van liefde
en in gebaren van vergeving. 
Laat ons dan de kracht voelen van uw geest,
laat hem zijn als een vernieuwende lentestorm.