Afdrukken | Hits: 451
2022 - 33ste zondag door het jaar © Harrie Brouwers, Voerendaal






VOORPROEFJE VAN HET KONINKRIJK




HET LEKKERSTE HET LAATST?
Als kind had ik aan tafel al de neiging om het lekkerste te bewaren tot het laatst. Voor bij was dat bijvoorbeeld het vel van de pudding. Vooral van de vanillepudding. Dat schepte ik dan eerst van de brei af en legde het opzij. Mijn zus deponeerde haar vel er vervolgens bij! 
Ook als het vastentrommeltje op zaterdag open mocht dan gingen de zoute dropkatjes die tegen Haagse hopjes plakten het eerst eruit, en dan kwamen de echte lekkernijen als de chocotoffees van ‘Cote d’ore’ aan de beurt. 
Hoe is dat bij u? Ik weet dat mensen hier verschillend mee omgaan. Op internet gaan er hele discussies over. Sommigen zeggen: het lekkerste moet je juist het eerst nemen, als je maag nog leeg is, en je mond nog niet vol met andere smaken. 
Of ze zeggen: als je wacht met het lekkerste, dan kaapt een ander het misschien voor je neus weg! Als je je verlangen om één keer in je leven het noorderlicht te zien, als je dat te lang uitstelt, dan ben je aan het eind te oud om het nog te willen. 
En toen de gasten op de bruiloft van Kanaän nog zo’n voortreffelijke wijn voorgezet kregen tegen het eind van het feest, merkte de ceremoniemeester op: ‘Je begint toch met de dure wijn!’ Maar bij mij blijft het gevoel, laten we het vervelende, het minder lekkere, nu maar achter de rug hebben, dan is de toekomst puur genieten! Ik deed het ook bij het huiswerk. Eerst de vervelende vakken, dan de leuke. En zo fiets ik het liefste een route die begint met een beklimming en eindigt met een afdaling. Daarom eindigen concerten vaak met de grote uitsmijter. En daarom begonnen we vroeger met de soep en eindigde met een toetje.

VERSCHRIKKINGEN AAN HET EIND?
Ik realiseer me dat het in een mensenleven net andersom ligt. Ons leven beging juist met een warme wieg, omzoomd met bewonderende en liefdevolle blikken van dierbaren. Het eindigt in hulpeloosheid, in on-gemak en pijn soms, in een ziekenhuisbed omringd door onbekende en gemaskerde gezichten, of in alle eeuwigheid. Dat voelt niet lekker. Dat had ik dus andersom gewild!
Hoe ga je om met het geluk en de ellende van het leven? Die vraag kom je ook tegen in onze rituelen. Van oudsher hebben mensen seizoenen ingesteld om te vasten, om sober te zijn en daarnaast ook tijden van uitbundigheid en overvloed. Zo heeft zich ook carnaval ontwikkeld als een feest van overvloed, voorafgaand aan een periode van onthouding. Daar wordt dus begonnen met het ‘leuke’! Zo’n vastentijd was er veertig dagen voor Pasen. Maar ook begonnen er veertig vastendagen met Sint Maarten, de Maartensvasten. Daarin bereidden bekeerlingen zich voor op hun doop met Driekoningen. 
Je zou kunnen zeggen: wijs geworden door de realiteit van het leven, wordt hier begonnen met het toetje. Dat nemen ze je niet meer af! Het leukste doen we eerst; de prijs betalen we later wel!

OORLOGEN
In de dagen waarin Jezus leefde, heerste er onder de mensen een tamelijk grote angst dat de tijd ten einde liep, en dat God deze schepping zou beëindigden. Heel wat christenen van het eerste uur hoopten met de doop een toegangskaartje gekregen te hebben tot dat nieuwe Godsrijk. Maar Jezus is al 40 jaar dood als Lukas zijn evangelie schrijft. De mensen die Jezus nog hebben meegemaakt zijn op één hand te tellen. De opstand van de Joden tegen de Romeinen leek even te lukken..., was dit dan de komst van Gods koninkrijk? Het oproer wordt neergeslagen. De tempel voorgoed vernietigd. De opstandelingen krijgen een zware belasting opgelegd om het verloren gegane Romeinse legioen terug te betalen. 
De evangelist is op zoek naar oriëntatie. Wat heeft Jezus daarover gezegd? Hem was toch ook wel eens gevraagd wanneer het geduld van God met de wereld op was? Lukas vindt geen antwoord. Jezus had altijd volgehouden dat niemand weet hoe het afloopt. Die kennis is verborgen in het geheim van de Eeuwige. Er komen oorlogen. Maar ook die zijn het einde niet...

ELFDE VAN DE ELFDE
Het verhaal van vandaag heeft de mensen altijd geïntrigeerd. Oorlogen zijn er altijd geweest, en wij, die dachten dat de mensheid nu wel wijs genoeg was geworden om te weten dat oorlog alleen maar verliezers kent, 
wij maken het opnieuw mee. We zien het voor onze ogen gebeuren.
Dit besef moet ons echter niet ervan weerhouden om het leven te genieten, om het bestaan te vieren en om onze onderlinge samenhang te verstevigen en elkaar vast te houden. Sterker, dit besef mag een uitnodiging zijn om feest te vieren. Wie zich niet meer kan verheugen op de vrede, op de dans, op de omhelzing, die heeft alle hoop verloren. Het lekkerste  - zo geloven wij - komt misschien inderdaad aan het eind, maar dat houd je pas vol als er genoeg voorproefjes van zijn!

HORROR
‘Ik heb akelig gedroomd’, begon Eva het gesprek. ‘Zo?, wat dan wel?’, vroeg ik meelevend. ‘Toen liep ik met pappa in het bos. Het was pikkedonker. ‘Kom, rennen!’, riep pappa.Pappa was ook bang maar ik wist niet waarvoor. Hij trok me bij de arm maar ineens liet de arm los. Ik viel tussen de takken en de stinkende paddestoelen. Ik zag pappa nog net achter een boom wegrennen en toen was ik alleen en ik hoorde overal honden blaffen.’ 
‘Tjonge, wat akelig’, zei ik. ‘Waarom droom je dat ook? Je hebt toch zo’n stoere vader!’ Eva bleef even staan. Ze vroeg zich af, of ik het wel zou kunnen begrijpen. ‘Dat doe ik voor als ik in een bos verdwaal, dat ik er dan tegen kan.’ Nou moest ik even nadenken. Eva hield van horrorverhalen en nachtmerries, want dan ben je op het ergste voorbereid!