2013 - palmzondag © Harrie Brouwers

NAVOLGING

HEMD VAN JEZUS

Nog geen 300 jaar na Christus had de Romeinse keizer Constantijn een paleis in Trier, 200 kilometer hier vandaan. Constantijn was de eerste Romeinse keizer die christen was geworden. In die stad nu wordt een stuk oud textiel bewaard dat het hemd van Jezus van Nazareth zou zijn geweest. Spannend! Af en toe wordt het oude weefsel tentoongesteld en ooit zijn we daar met de parochie op bezoek geweest. Of het verhaal nu waar is of niet, het confronteert je toch met de realiteit van Jezus. Hij heeft hier op aarde werkelijk geleefd en hij heeft gelachen en pijn gehad, niet eens zo heel lang geleden, niet eens zo heel ver weg. Hij heeft zijn hemd aangetrokken en is op pad gegaan. Hij heeft zich tot zieken gewend en over God gepreekt. Werkelijk!

UIT EEN DRAAGSTOEL

Met die gedachte liep ik, jaren geleden, het bisschoppelijk museum van Trier binnen.  Ergens in een hoek hing een in zwart-wit uitgevoerd schilderij van de Duitse schilder Hans Adamy, afkomstig uit deze streek. Hij schilderde naast veel landschappen en dorpsgezichten enkele religieuze werken. Het doek dat mij trof moet na de oorlog zijn geschilderd. Ik vermoed onder Pius XII. Het laat Jezus zien die zijn kruis draagt. Eenzaam ondergaat hij het lot van een verworpene, een veroordeelde. Zijn sprankelende geest wordt door haat, domheid en angst vermorzeld. Hij loopt gebogen onder zijn last, helemaal in de hoek van het schilderij. Achter Jezus volgt de paus. Hij domineert de voorstelling. Hij wordt door mannen gedragen in een stoel, en met een baldakijn beschermd tegen de zon. Hij maakt een zegenend gebaar. Comfortabel is hij een navolger van Jezus op diens lijdensweg.

OF EEN KIA
Ik moest eraan denken toen ik voor het eerst hoorde over de verkiezing van paus Franciscus. Twee dingen spraken me aan: de naam Franciscus en het feit dat hij geen auto had. Hij fietste of nam de bus en wilde geen paleis. Hij was de advocaat van de armen.
Het schilderij in Trier, begreep ik, gaat dan ook niet over de paus. Het gaat over de kerk. Het gaat over ons, het gaat over mij! Wij volgen Jezus comfortabel, in een Picasso op winterbanden. Of in een Kia met stoelverwarming of met een zelf parkerende Fort. We volgen Jezus op zijn paasbest, goed gevoed en tegen alle ziekten en ongemakken verzekerd. We leven mee met de hongerigen en de armen; we keuren de oorlog af, maar we lijken op een prelaat die vanuit zijn draagstoel de weg van Jezus gaat.
Het verhaal van Jezus’ lijden is in onze dagen een gênant verhaal geworden, wereldvreemd. De held ervan is in hedendaagse ogen een ‘looser’. Onze door reclames en luxe verblinde tijdgeest maakt het onderwerp Jezus van Nazareth steeds meer taboe. We zijn iets essentieels aan het verliezen.

NARRENKAP
Er hing in Trier nog een ander schilderij. ‘Een kruis dragen’ heet het. Het komt uit 1986  en is van Werner Persy. Je ziet het gezicht van Jezus. Het kruis draagt hij op zijn schouder en op zijn hoofd een narrenmuts. ‘Voor de wereld een dwaasheid, dit lijden’, schreef Paulus.
Toch is dit lijden de context waarin Pasen spreekt over verrijzenis en leven. Misschien is het in onze tijd zo moeilijk om in Pasen te geloven, omdat we onze ogen krampachtig sluiten voor het lijden. Misschien kun je Pasen niet waarnemen vanuit een draagstoel, of een hemelbed.
De inwoners van Jeruzalem staan te juichen. Ze juichen voor een overwinnaar, de koning, een wonderdoener,  genezer, een broodvermenigvuldiger. Als hij straks een kruis draagt zal hij eenzaam zijn, totdat iemand naar hem wijst. Franciscus bijvoorbeeld!

ALTIJD IS HET EZELTJE ERBIJ

Lieve kinderen. Er is een groot verschil tussen kerstmis en Pasen! Met kerstmis is het heel donker. De mensen zitten binnen. Binnen wordt het kindje geboren. Met Pasen is het licht. De kinderen zoeken buiten eieren in het gras. Jezus sterft. Gek eigenlijk. De geboorte van Jezus vieren we in het donker. Zijn sterven in het licht! Maar of Jezus nu geboren wordt of sterft..., met kerstmis én met pasen is er een ezeltje bij. Het ezeltje is een trouwe vriend. Hij warmt Jezus op zijn verjaardag en hij draagt hem op palmzondag. Ik wed dat er dikke tranen uit zijn ogen rolden toen Jezus stierf en dat hij op paasochtend te balken stond bij het graf. In het verhaal van Jezus kom je geen olifanten, luipaarden of tijgers tegen maar een lief ezeltje. Daarom viert het ezeltje Palmpasen, samen met ons in de kerk!