2013 - 19de zondag door het jaar © Harrie Brouwers, Voerendaal

 

VASTE GROND TER DISCUSSIE

 

 

 

 

DARMKANAAL OF ZIEL

Op de televisie liep een programma over huidverzorging. Het zal wel gesponsord zijn geweest door een grote firma, maar die hield zich wijselijk op de achtergrond. Plotseling zei de voice-over: ‘Maar het komt niet alleen op het uiterlijk aan, het innerlijk is ook van belang!’ Ik veerde op. Eindelijk een goed punt. Mijn moeder zei het vaak aan tafel. We moesten leren goed met mes en vork om te gaan, maar niet de uiterlijke beschaving was belangrijk; het kwam op de innerlijke beschaving aan! Mijn moeder kon het weten, ze had de barbarij van de tweede wereldoorlog achter de rug. ‘Het innerlijk is ook van belang’, ging het programma opgewekt verder. ‘Daarom bevelen we deze drank aan voor een goede darmflora.’
Wij leven in een tijd waarin het uiterlijk zich hult in een wolk parfum en de ziel vervangen is door een goede darmwerking. Over de rest moet je zwijgen.

 

CHRISTELIJK EN OPENBAAR
Onlangs las ik een ingezonden brief in de krant. Een lezer poneerde de stelling dat er op openbare basisscholen maar beter helemaal niet over levensbeschouwing gesproken moest worden. Hij vond dat indoctrinatie van kinderen. Steeds harder worden de geluiden van mensen die levensbeschouwing willen wegdringen uit het openbare leven. Ze stellen dat dit tot het privé-domein hoort. Ik vind dit een zorgelijke  ontwikkeling en vooral dom.
Ook een openbare school dient kinderen gevoel voor eerlijkheid en waarheid bij te brengen. Kinderen moeten er leren dat het recht van de sterkste niet regeert op de speelplaats en dat zwakkeren in bescherming moeten worden genomen. Ik hoop dat men hen bijbrengt dat plagen een ondeugd is en dat kinderen van elke huidskleur dezelfde rechten hebben. Dat zijn allemaal waarden, het is allemaal levensbeschouwing! En voornamelijk van christelijke komaf. Dat gaan we de kinderen toch niet onthouden!

Terwijl de godsdienst uit het openbare leven wordt teruggedrongen rukt de commercie op. Dat mag dus wel. We mogen kinderen niet ‘indoctrineren’ maar stellen hen dagelijks vele uren bloot aan een stortvloed van reclame, die zegt dat het geluk te vinden is in de consumptie van zoetigheid, van alcohol en knapperige vettigheid. We vinden het normaal dat we elke dag de boodschap te horen krijgen dat we stinken uit de mond, de tenen en de oksels, als we niet veel geld uitgeven aan spray’s en poeders. We voelen ons schuldig of althans ‘loosers’, als onze tanden niet stralen en onze veerkrachtige tred niet van een merkschoen komt.

 

OPNIEUW TELEURGSTELD

Natuurlijk, de kerk heeft mensen veel wijsgemaakt; vaak te goeder trouw, omdat de wetenschap het huidige niveau nog niet had, en vaak te kwader trouw om mensen klein te houden..., maar het is werkelijk niets in vergelijking met wat de commercie ons voorliegt. Natuurlijk, de kerk heeft mensen geld uit de zak geklopt met aflaten, voor grote gebouwen en overdadige luxe, maar het was werkelijk een fractie van wat de grote banken van ons gestolen hebben. Natuurlijk is het waar dat er mensen het slachtoffer zijn geworden van fanatici in zogenaamde heilige oorlogen, maar hun aantal zinkt in het niet vergeleken bij de slachtoffers van de strijd om olie en water, en van de atheïstische dictaturen als die van Hitler, Stalin, Mao en Pol Pott. En tenslotte, de affaires van seksueel misbruik door kerkelijke bedienaren is huiveringwekkend, maar het zal u niet ontgaan zijn wat er zich op dat terrein aan crimineels op internet afspeelt!
Ik maak me zorg. Zijn we niet bezig om het kind met het badwater weg te gooien? Wordt er niet een ‘waardevrije’, lees: ‘waardeloze’ wereld geschapen?

 

UNILEVER OF PAULUS

Paulus schreef in zijn brief: ‘Het geloof is een vaste grond van wat wij hopen, het overtuigt ons van de werkelijkheid van onzichtbare dingen. Door het geloof ging Abraham  op weg naar een land dat bestemd was voor hem en zijn erfgenamen; hij vertrok zonder te weten waarheen.’ Met andere woorden: het geloof is er om de mens een doel te geven in het leven, en wel een doel dat buiten hemzelf ligt en zelft uit zijn gezichtsveld. Ik zie uit naar de tijd waarin het opnieuw tot het openbaar domein gaat horen, om openlijk te discussieren over de richting van ons bestaan. En dat er dan meer aan bod mag komen dan onze persoonlijke welvaart. Waarom zijn we op aarde? Wat gaan we ervan maken? Het antwoord wil ik niet alleen van Unilever en Philips horen, maar ook van Jezus van Nazareth en zijn gelovigen.
 

ONTVOERD

Lieve kinderen, Remco verheugde zich op het bezoek van ome Gerrit. Met ome Gerrit deed hij een spelletje dat niemand anders met hem deed. Gerrit ging hem ontvoeren! ‘Zo jongeman!’, riep hij dan met een zware stem als hij binnenkwam. ‘Ik heb nog een appeltje met je te schillen! Heb jij je aardrijkskunde goed geleerd?’ Dan pakte hij Remco bij de kraag en nam hem mee. Hij zette hem achter in de auto en deed hem een blinddoek om, en dan reden ze weg. De eerste straten wist Remco nog waar ze waren; de Hogeweg af, de bocht onder het spoorwegviaduct, en dan richting Ten Esschen, maar dan werd het moeilijk. Was Gerrit gedraaid? Of was hij naar Weustenrade gereden, of naar Hoensbroek? Op het laatst wist Remco het helemaal niet meer. Waren ze nu op de autobaan of reed Gerrit in een te hoge versnelling? Het kriebelde in zijn buik. Na een hele rit stopte de auto. Gerrit leidde Remco naar buiten. De autodeur knalde dicht en toen ging de blinddoek af....! Gerrit stond voor Kinderstad.
Heerlijk was dat om ontvoerd te worden, als je niet wist waar je heen ging. Heerlijk was dat, tenminste met ome Gerrit, want die hield van leuke verrassingen.