De genoemde datums laten het moment van publicatie zien, 
De datum waarop de preek gehouden is ligt gewoonlijk een week later
2013 - 20ste zondag door het jaar © Ad Blijlevens, Heerlen
 
 
ALS EEN VUUR
 
 

De lezingen van vandaag klinken vreemd en heel wat minder gemakkelijk dan op veel andere zondagen. Midden in de belegerde stad Jeruzalem begint de profeet Jeremia tegen de laatsten die tot dan toe de vijand hebben buitengehouden, te zeggen: ‘Wie niet uit de stad weggaat, gaat zeker verloren.’ En volgens het evangelie stelt Jezus, de Vredevorst, dat Hij geen vrede is komen brengen, maar verdeeldheid. Wat is hier aan de hand?
Je zou zeggen: hier kan geen sprake zijn van een oproep tot vechten. Immers, een oproep om te vechten is geen blijde boodschap. Er moet hier dus minstens meer aan de hand zijn. Zo zijn wij dan al bezig met iets dat eigenlijk al in de bijbeltekst vervat ligt. Want verschillende zienswijzen ontstaan juist daar waar iemand anderen niet slaafs volgt, maar zelf nadenkt en zo tot een eigen gedachte en tot een eigen manier van handelen komt.

Welnu, Jeremia roept tegen de wind in en Jezus roeit tegen de stroom in. Wat willen ze nou eigenlijk?
In de passage die voorafgaat aan het evangelie van vandaag heeft Jezus opgeroepen tot waakzaamheid en gewaarschuwd. Onwetendheid wordt niet gestraft, maar tegen beter weten in dwaalwegen kiezen wel.  
Elke dag zijn er wel ogenblikken waarop wij keuzes maken. Een vraag is daarbij wel, waarom wij dit of dat kiezen. Want onze keuzes hebben gevolgen. Dikwijls blijkt in of na de keuze, hoe zuiver of onzuiver onze keuze is geweest.
Wat echt is en waardevol, kunnen wij in sommige gevallen beluisteren in de heilige Schrift. De bijbel spreekt ons dan aan, vormt ons, scherpt ons aan. Voor een deel kan ons geloof - en daarbij horen natuurlijk ook hoop en liefde - worden uitgelegd. Maar voor een deel kan dat niet. Heel dikwijls is het meer de manier waarop je de werkelijkheid beleeft, hoe je reageert, en ten diepste hoe je bent. ‘Vuur ben ik op aarde komen brengen’, zegt Jezus vandaag tot zijn volgelingen. Johannes de Doper had het voorspeld: ‘Ik doop met water, maar Hij (Jezus) met heilige Geesten vuur.’ Vuur verbeeldt hier een heiligende kracht. Vuur brengt op aarde alles terug tot stof, tot de oerstaat waaruit alles is ontstaan.

Ook in ons leven is er zo'n kracht: Gods Geest, die aan het licht brengt wat goed en wat niet goed is.
We zouden kunnen zeggen: als wij waarachtig een weg willen gaan in een spoor dat God wijst, ondergaan wij het doopstel van vuur. De Geest van God en van Jezus Messias leert ons wat recht is, maar ook wat krom is. Als ons aller voorganger kent Jezus de weg en dit doopsel. Hij noemt het een beklemmende doop, niet omdat deze vernietigt, maar om dat deze, tot en met de laatste stap van onze levensweg, blootlegt wat waar is en wat onwaar, wat echt is en wat louter schijn. De weg van ieder van ons is, met behoud van alle veelvormigheid, een weg van groeien in waarheid-als-waarde, een groeien in betrouwbaarheid, een groeien in geloven, hopen en liefhebben. Natuurlijk zijn groeipijnen niet uitgesloten. Maar als wij de werking van Gods Geest in ons leven en in dat van anderen en van de wereld aanvaarden, zuivert Gods Geest ons hart en in-spireert Hij ons in de juiste richting. Als dat vuur in ons werkt, als wij die doop ondergaan, kan het ook naar buiten zijn uitwerking hebben. Echte, duurzame vrede komt - dat weten we maar al te goed - heus niet altijd zonder conflicten en strijd tot stand. Maar van belang is en blijft altijd een open en openhartig proces van zoeken en tasten, ook samen met anderen. In dit licht eindig ik met twee strofen uit het lied ‘Tot uw hemel zonder grenzen.’ Ze luiden zo:

'Als een vuur zijt gij verschenen,
als een ster gaat gij ons voor,
in den vreemde wijst uw spoor,
in de dood zijt gij verdwenen.

Als een woord zijt gij gegeven,
als een nacht van hoop en vrees,
als een pijn die ons geneest,
als een nieuw begin van leven'.
 
 
 
web продвижение

  MENU


   
BEZOEK
vandaag190
gister112
deze maand4724
totaal819176