De genoemde datums laten het moment van publicatie zien,
De datum waarop de preek gehouden is ligt gewoonlijk een week later
De datum waarop de preek gehouden is ligt gewoonlijk een week later
2014 - 8ste zondag door het jaar (carnaval) © Harrie Brouwers, Voerendaal
DE GEKKE TUINMAN
TOETSSTEEN
Mag ik vandaag beginnen met het verhaal van ‘de gekke tuinman’?
‘Hij is niet goed bij zijn hoofd!’, zeiden de mensen in het dorp. En inderdaad, de tuinman was niet zoals de meeste mensen. Op een frisse lentedag stond hij in zijn tuin. Luidkeels zong hij ‘All you need is love!’ Hij begon erbij te dansen. Hij sprong tussen de narcissen, boog diep voor de sneeuwklokjes en sprong omhoog voor de seringen. ‘Gekke man!’, riep de goudsmid die daar toevallig voorbij kwam. ‘Waar is jouw “love” dan? Wat is liefde!’ ‘Kijk dan!’, riep de danser. ‘Ze is overal. De bomen zijn er vol van, de beek stroomt ervan over, de wolken boetseren het hoog in de lucht...!’ ‘Hou eens op met dat dwaze gespring’, riep de goudsmid. ‘Leg het me uit, wat is liefde dan?’ ‘Als je dat niet kunt zien aan mijn dansen, dan zul je het zeker niet zien als ik stop met springen... Als je het niet kunt horen aan mijn lied, dan zul je het zeker niet horen als ik ophoud met zingen.’ De tuinman wees naar de appelbloesem. ‘Zie je dit wonder van liefde niet?!’ Ze is ons kostbaarste bezit en ze is er voor ons allemaal!’
De goudsmid pakte zijn toetssteen uit de zak. Dat is een steen waarmee hij met kerven de echtheid van goud vaststelt. Hij begon ermee in de bloesem te snijden en in alle bloemen in de wei. Ze stierven allemaal!
‘Hij is niet goed bij zijn hoofd!’, zeiden de mensen in het dorp. En inderdaad, de tuinman was niet zoals de meeste mensen. Op een frisse lentedag stond hij in zijn tuin. Luidkeels zong hij ‘All you need is love!’ Hij begon erbij te dansen. Hij sprong tussen de narcissen, boog diep voor de sneeuwklokjes en sprong omhoog voor de seringen. ‘Gekke man!’, riep de goudsmid die daar toevallig voorbij kwam. ‘Waar is jouw “love” dan? Wat is liefde!’ ‘Kijk dan!’, riep de danser. ‘Ze is overal. De bomen zijn er vol van, de beek stroomt ervan over, de wolken boetseren het hoog in de lucht...!’ ‘Hou eens op met dat dwaze gespring’, riep de goudsmid. ‘Leg het me uit, wat is liefde dan?’ ‘Als je dat niet kunt zien aan mijn dansen, dan zul je het zeker niet zien als ik stop met springen... Als je het niet kunt horen aan mijn lied, dan zul je het zeker niet horen als ik ophoud met zingen.’ De tuinman wees naar de appelbloesem. ‘Zie je dit wonder van liefde niet?!’ Ze is ons kostbaarste bezit en ze is er voor ons allemaal!’
De goudsmid pakte zijn toetssteen uit de zak. Dat is een steen waarmee hij met kerven de echtheid van goud vaststelt. Hij begon ermee in de bloesem te snijden en in alle bloemen in de wei. Ze stierven allemaal!
De tuinman keek de goudsmid ernstig aan en zei: ‘Met je toetssteen en je snijden zul je nooit een wonder ontdekken. En met je verstand zul je nooit de liefde vinden!’ De goudsmid lachte sarcastisch: ‘Misschien bestaat er geen wonder; en misschien is er helemaal geen liefde!’ De tuinman maakte een sprongetje en zei: ‘Kom dan met me dansen, kom met me zingen in de wei, en je zult het voorgoed weten!’
ONTOEREIKEND VERSTAND
Beste mensen. Het domein van de schoonheid kun je niet met je analytisch verstand betreden. Ja, je kunt van de schoonheid een probleem maken en daarnaar studie doen. De schoonheid bij de Etrusken of de functie van de cirkel bij de Egyptenaren of de tweeklank in Somalië: je kunt er op promoveren. Maar de schoonheid ondergaan en genieten, schoonheid scheppen, dat kan alleen met je hart, met je handen, dromend, kijkend; je ervoor openstellen en je laten ontroeren.
Zo is het ook met het geloof en met de liefde. Je kunt het beeld en het begrip ‘God’ ontleden met je verstand, maar God niet! Je kunt een voorstelling van God ontkennen of een gedachteconstructie verwerpen, maar het Geheim van het leven niet. God vind je door Hem te dansen, door een wandeling langs het strand te maken, door het uitzicht van een bergtop te genieten, door de stilte van de sterren te beluisteren, door het springen van een kind gade te slaan, door ontroerd te worden bij de ontmoeting met een hartelijk mens.
Zo is het ook met het geloof en met de liefde. Je kunt het beeld en het begrip ‘God’ ontleden met je verstand, maar God niet! Je kunt een voorstelling van God ontkennen of een gedachteconstructie verwerpen, maar het Geheim van het leven niet. God vind je door Hem te dansen, door een wandeling langs het strand te maken, door het uitzicht van een bergtop te genieten, door de stilte van de sterren te beluisteren, door het springen van een kind gade te slaan, door ontroerd te worden bij de ontmoeting met een hartelijk mens.
GRIJZE HAREN
Jezus ziet mensen tobben over hun leven. Ze willen koste wat het kost nog een week, desnoods een uur of een el aan hun leven toevoegen. De hedendaagse mens zou hij kunnen zien piekeren over de vraag hoe hij zijn bestaan met een maand bekorten kan. ‘Je kunt niet één haar op je hoofd wit of zwart maken’, zegt hij. Nou ja..., je kunt het verven; je kunt kinderen krijgen... ‘Ik krijg grijze haren van jullie”, zei mijn moeder vaak. Maar dat is gerommel in de marge. Met tobben en piekeren verleng je je dagen niet. Hoe nuttig je studie ook is, hoe belangrijk je onderzoeken ook zijn en hoezeer de techniek je vooruit stuwt..., om gelukkig te worden moet je naar de vogels kijken en naar de bloemen, moet je als een dwaze tuinman dansen in de wei en springen op de maat van de muziek.
De moderne mens is een kei in het analyseren, als het aankomt op combineren en organiseren. Talloze kwalen hebben we overwonnen. De gemiddelde leeftijd is hoger dan ooit. De overvloed aan eten is beschamend. Maar de moderne mens is een stumperd als het erom gaat om het leven te genieten, om de zin van het bestaan te vieren, om de stem van het geweten als muziek tot klinken te brengen. Daarvoor moeten we naar verre landen waar honger wordt geleden, en waar gedanst wordt, en gebeden en gezongen.
Ik ben er niet blind voor, dat veel mensen ook met carnaval niet echt gelukkig zijn. Ze lachen omdat ze moeten, ze sjokken tegen hun zin achter een polonaise aan, ze drinken zichzelf lam en doen alles behalve genieten van het leven. Maar in zijn beste vorm komt Karnaval dicht bij wat Jezus voorstelt om gelukkig te worden.
De moderne mens is een kei in het analyseren, als het aankomt op combineren en organiseren. Talloze kwalen hebben we overwonnen. De gemiddelde leeftijd is hoger dan ooit. De overvloed aan eten is beschamend. Maar de moderne mens is een stumperd als het erom gaat om het leven te genieten, om de zin van het bestaan te vieren, om de stem van het geweten als muziek tot klinken te brengen. Daarvoor moeten we naar verre landen waar honger wordt geleden, en waar gedanst wordt, en gebeden en gezongen.
Ik ben er niet blind voor, dat veel mensen ook met carnaval niet echt gelukkig zijn. Ze lachen omdat ze moeten, ze sjokken tegen hun zin achter een polonaise aan, ze drinken zichzelf lam en doen alles behalve genieten van het leven. Maar in zijn beste vorm komt Karnaval dicht bij wat Jezus voorstelt om gelukkig te worden.
BANAAN
Lieve kinderen. ‘Je moet eens een voorbeeld nemen aan de vogels en aan de bloemen’, zegt Jezus tegen ons. Dat moet je niet letterlijk nemen, hoor. Luister maar!
Drie vriendjes slenterden op woensdagmiddag door de dierentuin. Ineens is er een hoop herrie bij het hek van de gorilla’s. Bewakers snellen toe en een ambulance nadert met gillende sirenes. De jongens worden opgepakt en naar het politiebureau gebracht. De commissaris vraagt: ‘Wie zijn jullie en wat hebben jullie gedaan?’ ‘Ik ben Roy’, zegt de eerste, ‘en ik stond bij de gorilla’s en ik heb een banaan naar ze gegooid.’ ‘En ik ben Stephan’, zegt de tweede, ‘en ik stond bij de gorilla’s en ik heb een banaan naar ze gegooid.’ ‘En ik ben Daan...,’, zegt de derde, ‘maar mij vrienden noemen me Banaan!’
Drie vriendjes slenterden op woensdagmiddag door de dierentuin. Ineens is er een hoop herrie bij het hek van de gorilla’s. Bewakers snellen toe en een ambulance nadert met gillende sirenes. De jongens worden opgepakt en naar het politiebureau gebracht. De commissaris vraagt: ‘Wie zijn jullie en wat hebben jullie gedaan?’ ‘Ik ben Roy’, zegt de eerste, ‘en ik stond bij de gorilla’s en ik heb een banaan naar ze gegooid.’ ‘En ik ben Stephan’, zegt de tweede, ‘en ik stond bij de gorilla’s en ik heb een banaan naar ze gegooid.’ ‘En ik ben Daan...,’, zegt de derde, ‘maar mij vrienden noemen me Banaan!’
&