2014 - 5de zondag van Pasen © Ad Blijlevens, Heerlen

 

 

 

WEG EN WONING

 

 

 

Dit evangelie spreekt over het eindpunt van onze levensweg, maar ook over die weg zelf. En ook horen wij, wie wij voor andere mensen kunnen zijn als wij die weg gaan.

Jezus spreekt in dit laatste samenzijn met zijn vrienden over het eindpunt van onze levensweg. ‘In het huis van mijn Vader’, laat Johannes Jezus zeggen, ‘kunnen velen verblijf houden. Zou Ik anders hebben gezegd dat Ik wegga our voor jullie een plants gereed to maken? ... Ik kom terug, en dan neem ik jullie bij Me op, zodat daar waar Ik ben, ook jullie kunnen zijn.’
In deze afscheidswoorden ligt een ontroerende kracht. Soms hoor je dit evangelie voorlezen bij de zalving van een ernstig zieke. Het is alsof deze woorden van Jezus nu uit het hart van de zieke komen: ‘Ik kom spoedig thuis bij onze Vader... Ik hoop dat wij eens weer samen zullen zijn... Er is voor ons een plaats klaargemaakt.’ Hoe diep kunnen wij dan met elkaar verbonden zijn.
Een mens op een verre reis kan helemaal in die reis opgaan. Maar soms denkt zo iemand wellicht ook even aan hot ogenblik waarop zij of hij zal thuiskomen. Zo zijn wij allemaal een leven lang onderweg. Het is goed dat wij elk moment echt beleven. Maar soms is het goed, althans even te denken aan ons uiteindelijk thuiskomen bij God. Zeker, wij mogen de barrière van de dood niet beschouwen als onbelangrijk. Het kan ons echter bemoedigen dat Jezus voor ons een plaats heeft klaargemaakt. Daar is ruimte voor velen - de bijbel bedoelt met ‘velen’ ‘de velen’, ‘allen’ -, ruimte voor allerlei soorten mensen, dus ook voor ons, met onze eigen geschiedenis.

In ons hart leeft echter ook de vraag van Tomas: ‘hoe zou de weg ons (dan) bekend kunnen zijn?’ Jezus antwoordt: ‘Ik ben de weg.’
Natuurlijk is het interessant, op onze tochten over een wegenkaart te beschikken. Maar belangrijker is een tochtgenoot die de weg kent. Zo - we trachten het te geloven - gaat Jezus zelf met ons mee. Sterker nog: Hij is onze weg. Hij is dat op een dubbele manier. Vooreerst is Hij het gezicht van de Vader. Als wij Hem zien, zien wij God. Misschien kan ons dan een of andere afbeelding uit de kunst voor ogen staan. Maar, hoe dan ook, Hij kan voor ons geleidelijk een eigen gezicht krijgen. Ook is Jezus onze weg door zijn woorden. Die woorden, beluisterd en beleefd, zijn juist zo sterk omdat - zoals Jesus zegt - ‘de Vader daarin voortdurend zijn Werk verricht’.

Als wij deze Weg gaan, oefent onze Heer meer en meer invloed in en rondom ons uit. Mensen die in Jezus geloven, zegt Hij, doen de werken die Jezus doet. Het zijn werken van gerechtigheid, die ik hier nu niet hoef te concretiseren.

Juist ook vandaag, nu bijzondere aandacht wordt gevraagd voor de oosterse kerken, worden wij eraan herinnerd, dat er in Gods huis plaats is voor allerlei soorten mensen; dat Jezus de Weg is, maar een weg die op velerlei manieren kan worden begaan; en ook dat wij mensen, tot welke geloofsgemeenschap wij ook behoren, er kunnen zijn voor anderen en juist hierin 'grote werken' kunnen doen van gerechtigheid. Mogen wij, in overtuiging en in praktijk, mede waarmaken wat het wil zeggen dat in Gods huis plaats is voor velen!