De genoemde datums laten het moment van publicatie zien,
De datum waarop de preek gehouden is ligt gewoonlijk een week later
De datum waarop de preek gehouden is ligt gewoonlijk een week later
2014 - 17de zondag door het jaar © Harrie Brouwers, Voerendaal
HARTEWENS
EEN WENS DOEN
De jonge Salomo had de macht in Israël nog maar net in handen. Zijn oudere broer Adonis had hij moeten uitschakelen en Simi, een oude rivaal van zijn vader, had hij laten doden. Nu was Salomo in het heiligdom van Gibeon en bracht een offer aan de God van Israël. Die nacht verscheen de Almachtige hem in een droom. De Eeuwige viel met de deur in huis en vroeg: ‘Waar kan ik je een plezier meer doen?’
Het verhaal prikkelt de fantasie. Feeën in sprookjes, geesten in flessen, sterren aan de hemel, bedekte krasloten uit een sigarenwinkeltje en noveenkaarsen in een schemerig kapelletje, ze hebben onze diepste wensen uitgelokt en lieten ons dromen over rijkdom, gezondheid, of een beter lot voor een kind.
Het verhaal prikkelt de fantasie. Feeën in sprookjes, geesten in flessen, sterren aan de hemel, bedekte krasloten uit een sigarenwinkeltje en noveenkaarsen in een schemerig kapelletje, ze hebben onze diepste wensen uitgelokt en lieten ons dromen over rijkdom, gezondheid, of een beter lot voor een kind.
LIJDEN ONDER GEMIS
Een jonge meid kwam de wachtkamer binnen geschrompeld. Onhandig balanceerde ze op twee krukken. Ze moest er nog aan wennen. Ze liet zich op de laatste vrije stoel vallen en zuchtte. Toen keek ze om zich heen en merkte dat iedereen haar nauwlettend gevolgd had. ‘Ik heb mijn arm gebroken’, legde ze uit. ‘Okéhhhj....!?’, reageerde haar buurvrouw. ‘Bij het volleyen..., ik verloor mijn evenwicht en toen viel ik op een balanceerbalk. Ik hoorde een knak.’ Ze begon uitvoerig uit te leggen, hoe lastig het dagelijkse leven was zonder linkerhand. De wachtkamer luisterde mee, ook de gebroken enkel, de gekraagde nek en de gekneusde pols. Ze knikten instemmend. Als er eenmaal iets niet goed werkt, dan weet je het pas te waarderen. Jarenlang heb je geleefd zonder enige dankbaarheid over een knie die perfect functioneert of een rug die lekker buigt, maar nu hij niet werkt, besef je pas je geluk. De jongedame zou nog zes weken in het gips zitten en ze zou de dagen tellen. 938 uur moest ze nog!
Een mens is zich sterk bewust van wat hij niet meer kan. Hij staat niet vaak stil bij wat hij wel kan en wel bezit. De jongedame leed onder de breuk, maar ze genoot niet van haar rechterarm, van haar gezonde benen, haar voortreffelijke spijsvertering, of kloppend hart... Nee, ze wilde 6 weken overslaan. Over zes weken had ze een feestje, over zeven week denkt ze af en toe aan haar genezen arm. Over acht weken is ze haar gezondheid vergeten en heeft ze een nieuwe wens.
Een mens is zich sterk bewust van wat hij niet meer kan. Hij staat niet vaak stil bij wat hij wel kan en wel bezit. De jongedame leed onder de breuk, maar ze genoot niet van haar rechterarm, van haar gezonde benen, haar voortreffelijke spijsvertering, of kloppend hart... Nee, ze wilde 6 weken overslaan. Over zes weken had ze een feestje, over zeven week denkt ze af en toe aan haar genezen arm. Over acht weken is ze haar gezondheid vergeten en heeft ze een nieuwe wens.
WENSEN WAT JE AL HEBT
Salomo hoefde niet lang na te denken. Wensen en ambities had hij genoeg. Hij zou immers nog koning worden van een rijk, zo groot als het huidige Israël, Jordanië en Syrië. Hij zou ongeveer 1000 bruiden ontvangen in zijn paleis, prinsessen uit Egypte en alle koninkrijken uit de buurt. Wat zou hij wensen? De jonge vorst hoefde er niet over na te denken. Hij wist het meteen. Hij besefte dat hij als koning recht moest spreken. Hij besefte ook dat elk conflict uit twee geloofwaardige verhalen bestaat. Salomo vroeg God om wijsheid.
Let wel, Salomo vraagt wat hij al heeft! Zonder wijsheid zou hij niet om wijsheid vragen. Salomo had tientallen wensen en dromen, maar die staan niet op de voorgrond. Hij vraagt wijsheid. ‘En daarom, omdat hij dit vroeg’, schrijft de bijbel, ‘daarom kreeg hij het.’ Het verhaal vervolgt met een rechtszitting. Twee vrouwen vechten voor Salomo’s troon om een kind dat zijn beiden als het hare beschouwen en Salomo stelt hun onbaatzuchtigheid op de proef.
Salomo wenst iets wat hij al heeft. En hij krijgt het! Het verlangen naar wat je al hebt... In wezen is dat dankbaarheid, vrede met je bestaan.
Salomo hoefde niet lang na te denken. Wensen en ambities had hij genoeg. Hij zou immers nog koning worden van een rijk, zo groot als het huidige Israël, Jordanië en Syrië. Hij zou ongeveer 1000 bruiden ontvangen in zijn paleis, prinsessen uit Egypte en alle koninkrijken uit de buurt. Wat zou hij wensen? De jonge vorst hoefde er niet over na te denken. Hij wist het meteen. Hij besefte dat hij als koning recht moest spreken. Hij besefte ook dat elk conflict uit twee geloofwaardige verhalen bestaat. Salomo vroeg God om wijsheid.
Let wel, Salomo vraagt wat hij al heeft! Zonder wijsheid zou hij niet om wijsheid vragen. Salomo had tientallen wensen en dromen, maar die staan niet op de voorgrond. Hij vraagt wijsheid. ‘En daarom, omdat hij dit vroeg’, schrijft de bijbel, ‘daarom kreeg hij het.’ Het verhaal vervolgt met een rechtszitting. Twee vrouwen vechten voor Salomo’s troon om een kind dat zijn beiden als het hare beschouwen en Salomo stelt hun onbaatzuchtigheid op de proef.
Salomo wenst iets wat hij al heeft. En hij krijgt het! Het verlangen naar wat je al hebt... In wezen is dat dankbaarheid, vrede met je bestaan.
DANKBAARHEID
Ik heb me dat nooit zo sterk gerealiseerd als toen iemand me indringend vertelde over zijn depressies; hoe elke dag een loden deken op zijn schouders legde en er geen sprankje zon door de wolken brak. Hoe elke minuut een last was. Eens had hij nieuwe pillen gekregen. Hij had er elke ochtend vreugdeloos eentje geslikt. En toen, plotseling, op een zondagochtend was de hemel opengegaan en had het leven aan gevoeld als een wonder vol licht en mogelijkheden. Na een maandenlang gevecht ervoer hij de zondagochtend als een geschenk uit de hemel, iets wat mij elke dag in de schoot geworpen wordt terwijl ik er achteloos aan voorbij ga. Misschien zijn onze diepste wensen - net als bij Salomo - allang vervuld!
HARTEWENS
Lieve kinderen. Toen mijn petekindje 12 jaar werd feliciteerde ik haar. Ineens zei Myrthe: ‘Weet je nog dat ik 6 werd? Toen mocht ik mee naar de speelgoedwinkel en ik mocht uitzoeken wat ik maar wilde.’ ‘Ja’, lachte ik, ‘dat weet ik nog goed. Je nam een roze pony waar je de haren van kon kammen. Een met glittertjes.’ ‘Ik heb hem nog! Maar nou had ik gedacht: zouden we dat nog eens doen?’ Myrthe had intussen ontdekt dat er veel grotere en duurdere spullen in de winkel lagen. ‘Ik weet niet of ik zoveel geld heb’, zei ik dus. ‘Maar we kunnen het proberen.’ Die middag stonden we in de speelgoedwinkel. Mythe rende naar boven en naar beneden, ze keek op de bovenste schappen en op de onderste. Ze aaide de grote beren en belde aan een fietsje. Na lang aarzelen wist ze het: ‘Mag ik dan die goocheldoos?’ Ik schrok van de prijs. Het was een luxe doos. Er zat een pak in voor de goochelaar en tientallen dure trucjes. Hij koste wel 112 euro. Ze keek me smekend aan. ‘Vooruit dan, maar die is dan ook voor Sinterklaas.’
Met Sinterklaas ging ik bij Myrthe op de kamer in een grote stoel zitten. ‘Zo, ik kom naar de goochelvoorstelling kijken.’ Myrthe schrok. De doos lag op zolder. Eén keer had ze geoefend, maar de gebruiksaanwijzing was veel te ingewikkeld.
Toen ze zes was, toen wist ze precies wat ze wilde hebben. Toen koos ze niet was duur was, maar wat lief was! Toen koos ze niet met haar verstand maar met haar hart!
Lieve kinderen. Toen mijn petekindje 12 jaar werd feliciteerde ik haar. Ineens zei Myrthe: ‘Weet je nog dat ik 6 werd? Toen mocht ik mee naar de speelgoedwinkel en ik mocht uitzoeken wat ik maar wilde.’ ‘Ja’, lachte ik, ‘dat weet ik nog goed. Je nam een roze pony waar je de haren van kon kammen. Een met glittertjes.’ ‘Ik heb hem nog! Maar nou had ik gedacht: zouden we dat nog eens doen?’ Myrthe had intussen ontdekt dat er veel grotere en duurdere spullen in de winkel lagen. ‘Ik weet niet of ik zoveel geld heb’, zei ik dus. ‘Maar we kunnen het proberen.’ Die middag stonden we in de speelgoedwinkel. Mythe rende naar boven en naar beneden, ze keek op de bovenste schappen en op de onderste. Ze aaide de grote beren en belde aan een fietsje. Na lang aarzelen wist ze het: ‘Mag ik dan die goocheldoos?’ Ik schrok van de prijs. Het was een luxe doos. Er zat een pak in voor de goochelaar en tientallen dure trucjes. Hij koste wel 112 euro. Ze keek me smekend aan. ‘Vooruit dan, maar die is dan ook voor Sinterklaas.’
Met Sinterklaas ging ik bij Myrthe op de kamer in een grote stoel zitten. ‘Zo, ik kom naar de goochelvoorstelling kijken.’ Myrthe schrok. De doos lag op zolder. Eén keer had ze geoefend, maar de gebruiksaanwijzing was veel te ingewikkeld.
Toen ze zes was, toen wist ze precies wat ze wilde hebben. Toen koos ze niet was duur was, maar wat lief was! Toen koos ze niet met haar verstand maar met haar hart!