2014 - 20ste zondag door het jaar © Ad Blijlevens, Heerlen

 

 

 

GEZEGEND ZIJ
DIE ZELFS DE KRUIMELS SMAKEN

 

 

Welke was Jezus' houding t.o.v. de zogenoemde heidenen, de mensen buiten het toenmalige Israël, die soms smalend 'honden' werden genoemd? Vanuit het geheel van de evangelies zien wij dat er in Jezus' optreden een grote openheid voor die mensen is, ook al richt Hij zijn boodschap op de eerste plaats tot het joodse volk van toen. In zijn ontmoeting met de honderdman bv. opent Jezus een wereldwijd uitzicht: mensen zullen komen, zegt Hij, van Oost en West om deel te krijgen aan Gods rijk van liefde. Na Jezus' dood en verheerlijking wordt de Goede Boodschap dan ook uitgedragen naar heel de bewoonde wereld.

Maar dit alles was voor Jezus' volgelingen heus niet altijd vanzelfsprekend. Vooral in de joods-christelijke gemeenschappen leefden er heel wat moeilijkheden met die totale openheid voor zogenaamde bekeerde heidenen. Die christenen uit het jodendom vonden zich gemakkelijker terug in de atmosfeer van bv. het evangelie van vandaag. Jezus laat daarin de Kananese vrouw smeken om de kruimels. Het is zelfs aannemelijk, dat deze weerbarstigheid van bepaalde christenen uit de jonge kerk heeft meegespeeld in de manier waarop dit verhaal is doorverteld. Wat een voorbehoud moesten die mensen vanuit hun zelfverzekerdheid overwinnen om tenminste te aanvaarden: 'en toch krijgen de "honden" de kruimels'. Zo is dit evangelie op een eigen manier nog een sterker getuigenis voor het feit dat de Goede Boodschap voor alle mensen bestemd is. De Goede Boodschap mag niet in de eigen christelijke broodtrommel worden opgeborgen voor intern kerkelijk gebruik. Buiten de christelijke gemeenschap zijn er zoveel mensen met een goede smaak voor het Evangelie.

Het is wel merkwaardig dat de kruimels vaak meer worden gewaardeerd dan het brood. Iemand zei: Ik heb in Afrika mensen met smaak droge, zelfs een beetje beschimmelde korsten zien opeten. In onze rijke wereld hier worden intussen roomtaarten met tegenzin opgegeten. Zijn ook niet veel christenen zozeer gewend aan het Evangelie dat ze het uiteindelijk niet meer echt waarderen? Hun evangelisch smaakgevoel is grotendeels bedorven.    Hoe dankbaar kunnen echter zoekende mensen zijn voor de kruimels van het Evangelie. Dit zien wij in het evangelie van vandaag op een ontroerende manier in het gebed van de Kananese vrouw. Vanuit de grond van haar hart vecht zij voor haar kind. Niet alleen de kruimels worden haar gegund, maar heel het goede brood van de Goede Boodschap wordt zulke mensen gegeven. Ondervinden wij zoiets ook niet in onze tijd? Mensen zijn bv. bekommerd om hun opgroeiende kinderen, voor een hele wereld. Of zij zoeken rusteloos naar de zin van het leven. Tegelijk ervaren ze diepe onmacht. Dan komen ze op een of andere manier op het spoor van Jezus Messias. Oog in oog met Hem, roepen ze hun verwachting uit. Eens wordt zo'n honger verzadigd. Gelukkig alle mensen die hongeren naar Gods woord.
Ik eindig vandaag met een gebed:

God, onmetelijk menslievende,
wij danken U voor zoveel geoede mensen,
ook in de marge van of buiten de kerk,
die smaak hebben voor de kruimels van de Goede Boodschap, soms wellicht meer dan wij voor het goede brood.
Wij danken U voor allen die, hoe dan ook,
strijden voor een nieuwe wereld.
Wij vragen U tevens, steeds meer smaak te vinden
in Jezus' goede Boodschap.
Uit de grond van ons hart vragen wij:
Wees ons genadig.