De genoemde datums laten het moment van publicatie zien, 
De datum waarop de preek gehouden is ligt gewoonlijk een week later
2014 - 30ste zondag door het jaar © Harrie Brouwers, Voerendaal
 
 
 
ARMOEDEGRENS
 
 
 
 
 
 
VERANTWOORDELIJK
Het boek Exodus vertelt het grote bevrijdingsepos van het volk Israël. Het is dit boek, dat in onze cultuur het besef van goed en kwaad ten diepste heeft gevormd. Het vertelt hoe het geweten gesproken heeft in de harten van mensen, en hoe juist het vermogen om compassie te voelen, ons uittilt boven onszelf. De mens overschrijdt zijn eigen wezen, hij wordt groter dan zijn ego, wanneer hij meeleeft met iemand die ligt te creperen langs de weg, met een kind dat huilt, of met een zieke die uit angst voor besmetting, alleen gelaten is. Dat vermogen, om ons verantwoordelijk te voelen voor het grote geheel waarin we bestaan, is de mens gaan begrijpen als een spoor van het goddelijke. Het maakt ons tot beeld van de Schepper.
In dit boek Exodus vinden we de tien geboden, maar veel meer dan dat! Er komt bijvoorbeeld het bewogen vermaan voor: ‘mens vergeet niet dat je ooit zelf vreemdeling bent geweest in Egypte.’ Vergeet niet hoe je wanhopig naar voedsel hebt gezocht in een rijk land waar de mensen een taal spraken die je niet verstond; vergeet niet hoe je er werd uitgebuit, maar laat die herinnering je niet wraakzuchtig maken. Moge ze je hart niet bitter stemmen maar juist mild. Wees gastvrij voor de vreemdelingen die nu ronddolen langs bij je akkers.
Jezus vat dit vermaan samen: ‘Heb uw naaste lief als uzelf.’
 
IEMAND ALS JE ZELF
Ik heb u eerder iets over dat zinnetje verteld; over een beschouwing die Martin Buber daar bij hield. Ik herinner me dat u dit nogal moeilijk vond. Daarom een klein taallesje!
Als ik het zinnetje zeg: ‘U moet uw kind blij opvoeden...’ Dan kan ik bedoelen: U moet blij zijn terwijl u uw kind opvoedt... Blij is dan een bepaling bij U. Dat heet een bijvoeglijke bepaling. Maar je kunt het anders lezen. Je kunt het ook verstaan als: Je moet je kind opvoeden tot een blij mens. Het woordje blij zegt dan niet iets over de opvoeder, maar het zegt iets over het opvoedingsproces. Het is een bijwoordelijke bepaling; het onthult iets over het werkwoord van de zin. Dit kun je ook toepassen op de uitspraak: Heb je naast lief als jezelf. ‘Als jezelf’ kan een bepaling zijn bij liefhebben, een bijwoordelijke bepaling. Je moet de ander liefhebben zoals je jezelf liefhebt. Maar je mag het ook lezen - en Buber deed dat -, als een bepaling bij je naaste. Houd van je naaste, want hij is er net zo een als jij bent. Houd van de vreemdeling, want je voorouders waren ook ooit vreemdelingen, op zoek naar geluk in een onbekend land. Houd van een zieke, want je komt zelf nog eens in een ziekbed terecht. Jij bent er zo een als de ander.
 
ARMEN
Exodus voegt er nog enkele raadgevingen aan toe. Je moet je niet verrijken aan de armoede van anderen. Daar komt het zogenoemde renteverbod op neer. Bankiers en staatshoofden leenden grote kapitalen. Daar was niets mis mee. Maar nooit mocht je rente vragen als daardoor een arme werd uitgebuit. Zoals je ook zijn mantel, die hij je als onderpand gegeven had, niet mag houden als de vorst komt.
Het is schokkend hoe actueel deze teksten van bijna 3000 jaar oud nog zijn! Nog steeds zijn wij geneigd om de vreemdeling te minachten en ons door hen bedreigd te voelen. Nog steeds zijn de armsten de grootste slachtoffers van de crisis.
2,5 Miljoen Nederlanders leven onder de armoedegrens. Zij hebben net niet genoeg om menswaardig te kunnen leven, dus voor kleding, goed drinkwater, voldoende voedsel, goede huisvesting, goed onderwijs en goede gezondheidszorg. En er is voor hen geen vrij te besteden inkomen over.
 
VINCENTIUS
In Heerlen is de oude Vincentiusvereniging springlevend. Ze heeft een kleding- en meubelmagazijn waarmee zij mensen die aan de grond zitten, gratis helpt. Ze begeleidt mensen om verantwoord met geld om te gaan en ondersteunt bij schuldsanering. Vrijwilligers helpen een woning op te knappen, en helpen bij relatieproblemen of opvoedingsvragen. Verleden week was de dag van de armoede. Vandaag willen we voor de Vincentius aan de kerkdeur een bijdrage vragen. Ook in onze parochie wordt aandacht geschonken aan armoede. In het credozaaltje wordt elke maand kleding ingezameld. We delen gebruikte speelgoed uit. Er worden brillen en mobieltjes ingezameld om elders een goede bestemming te krijgen en straks doen we weer een actie voor de voedselbank en met kerstboodschappen. Ook jongeren doen mee.
Heb je naaste lief, hij is er zo een als jezelf!
 
IJSJE
Lieve kinderen. Scot liep met mamma door de stad. Hij had een boterham met pasta al half op, maar op de hoek werden ijsjes verkocht. Scot keek snel om zich heen. Mamma keek naar de modepoppen in de etalage. Bij het zebrapad hing een vuilnisbakje. Scot kieperde er de halve boterham in, en keek snel of mamma het gezien had. Ze staken over. Scot keek nog eens snel achter zich. ‘Kijk mamma’, riep hij geschrokken. Een vieze man stond gebogen over de vuilnisbak. Met zijn handen zocht hij iets. Die zal toch niet zijn boterham uit de vuilnisbak vissen!’ ‘Niet zo gillen op straat!’ zei mamma.’ En toen nuchter er achteraan: ‘Die man heeft zeker honger!’ Dat kon Scot zich niet voorstellen. Hij at nog geen pindakaas als Ilse er met haar mes in gezeten had. ‘Jakkes!’ ‘Heeft die man dan geen geld?’ ‘Ik denk het niet’, zei mamma. ‘Heeft-ie geen pappa en mamma? En ook geen tante?’ Mamma wist het niet. ‘Ik denk het niet!’ ‘Waarom geven wij hem dan niks?’ Dat zoiets kon bestaan. Scot zou nooit meer een boterham weggooien...! Of moest hij het juist vaker doen...? Het ijsje liet hij die middag maar zitten.
 
 
 

  MENU


   
BEZOEK
vandaag84
gister112
deze maand4618
totaal819070