De genoemde datums laten het moment van publicatie zien, 
De datum waarop de preek gehouden is ligt gewoonlijk een week later
2015 - 1ste zondag in de 40dagentijd © Harrie Brouwers, Voerendaal
 
 
 
 
 
MEDITATIE
BIJ DE HONGERDOEK 2015
 
 
 
VASTEN VOOR DE OGEN
‘Hongerdoeken’ zo heten de kleden waarmee in vroeger dagen, gedurende de vasten, het hoofdaltaar aan het zicht onttrokken werd. Ook de ogen moesten vasten! De lappen hingen tussen de kerkbezoekers en het priesterkoor in. Er waren soms taferelen van Jezus’ lijden op geschilderd.
Dat zou nog eens een goede exercitie voor deze tijd zijn! Onze ogen en hersenen worden voortdurend geprikkeld met allerlei schreeuwende beelden. Een film die niet om de paar seconden van scène wisselt, wordt weg gezapt. Moderne jongeren zitten zelfs in de trein, waar landschappen voorbijflitsen, hongerig te zoeken naar nieuwe beelden op hun mobieltje, terwijl tegelijk muziek in hun oren stampt. Zouden we nog zonder die prikkeling kunnen leven? Of zouden we van de stilte een acute paniekaanval krijgen? De televisie en de mobieltjes eens een paar weken uit schakelen..., dat zou pas vasten zijn! En wat zou het onze ervaring van de wereld vernieuwen.
 
MAMMON
Laten we eens kijken naar de hongerboek. De voorstelling is verstild. Ze schreeuwt niet. Ze lijkt nogal abstract. Als je er met veel mensen naar kijkt, dan komen er ook veel uiteenlopende associaties en gedachtes naar boven. Kijk eens rustig! Wat ziet u? Wat stelt het voor?
Een paar maanden geleden hebben we deze doek al eens met een stel collega’s gezien. ‘Het lijkt de bankencrisis wel!’, riep iemand. Een grote klomp goud domineert het beeld. Het ziet er hebberig uit. Een ander merkte op: ‘Het is, alsof een meteoor op de aarde stort...’ ‘Ik vind het een vlag waarvan de kleuren grauw geworden zijn, omdat rijkdom en status centraal staan.'  Zeven kleine goudklompjes liggen op de grond. Zijn dat de kleine spaarders? De pensioenen van de mijnwerkers? Zijn dat de kleine rijkdommen van het leven, die het verliezen van de wereldreizen, de vakantiehuizen en het weggegooide voedsel? Ze worden door onze begerige blikken nauwelijks gezien. Hypnotiseert de goudklomp ons, zodat we ons ware geluk niet meer zien? We worden niet meer blij van een kind in een arm land aan wie we een boterham mochten geven. Het fluiten van een vogel wordt niet meer gehoord boven het verkeersgedruis uit. Een spelend kind ontroert ons niet meer; het zit eerder in de weg. Is de grote goudklomp de kleintjes aan het verslinden? Of bedoelt de schilder misschien dat de rijkdom aan het afbrokkelen is? In elk geval stelt het goud de Mammon voor, de afgod. Een gevaar dat het leven op aarde bedreigt,  onze vraatzucht.
 
CHINESE KUNSTENAAR
De Chinese kunstenaar Wang Samuel Min, als professor verbonden aan de kunstacademie in Beijing, heeft in opdracht van de Nederlandse Vastenactie en de Duitse zuster Misereor deze hongerdoek gemaakt. Hij probeert de traditionele Chinese schilderkunst te verbinden met zijn spirituele waarden. Hij werkt op rijstpapier met inkt en kalligrafeert graag oude Chinese karakters. Schilderen is voor hem een heilige handeling. Een Zen-meditatie. Het kijken naar zijn werk moet dat ook zijn. Tot zijn spiritualiteit hoort ook, dat hij meer dan een uur door het stadsverkeer van Beijing naar zijn werk fietst, en zich actief inzet voor minderheden in het land en voor slachtoffers van een aardbeving. Geloven is je engageren.
 
SCHAT IN DE AKKER
‘Het Rijk van God lijkt op een schat’, zegt Jezus ergens. Iemand die hem vindt, zal hem gauw weer begraven om vervolgens overal geld te lenen zodat hij de akker kan kopen en hij eigenaar van de schat wordt. Wie het Rijk van God eenmaal heeft ontdekt, die heeft er alles voor over om dat te behouden. De vreugde die de gerechtigheid geeft, de voldoening die barmhartigheid biedt, en het geluk dat vergeving schenkt, zijn onbetaalbaar.
Je kunt naar de doek dus op twee manieren kijken. De goudklomp verzinnebeeldt onze alles verslindende hebzucht; ze is een komeet die de duisternis en de dood aankondigt. Maar je kunt er ook het licht van Gods koninkrijk in zien. Met de zwarte balk van het lijden maakt het goud een kruis. Jezus is ‘de steen des aanstoots’, de struikelblok. Hij stelt ons voor een fundamentele keuze. We moeten niet hebzuchtig loeren naar het grote goud, maar oog hebben voor de kleine kostbaarheden. Ze zijn er volop. Zeven is voldoende. Genoeg voor iedereen. Ook voor de bootvluchtelingen.
De vastenactie dit jaar is voor Sri Lanka. In de volgende Parochiebode vindt u een zakje voor een offertje. Tegen die tijd zullen we de keuze wel gemaakt hebben tussen God en het Goud!
 
VOOR GEEN GOUD
Lieve kinderen. Leon zat in Heerlen op school. Elke morgen werd hij met een busje opgehaald en thuisgebracht. Maar woensdag kwam hij hijgend binnen: ‘Mamma, mamma, ik had bijna de bus gemist.’ ‘Ho, vent! Dan ben ik blij dat je er bent!’ ‘Ja’, zei Leon, ‘ik had Beer in het kastje laten liggen en toen moest ik helemaal terug en toen ik weer bij de bus was toen reed-ie al bijna weg!’ Mamma keek Leon met een glimlach aan en zei: ‘Zonder Beer gaat bij jou niks meer!’ ‘Nee’, zuchtte Leon uit de grond van zijn hart. ‘En zonder jou gaat bij mij niks meer!’ Leon keek mamma met pretoogjes aan. Hij hoorde zoiets graag. ‘Ik zou je voor goud willen missen.’ Dat bracht Leon op iets ander. ‘Mamma, hebben wij goud? De juf zegt dat goud het duurste ijzer is. Het kan niet roesten, zegt ze. Hebben wij goud?’ ‘Hier’, zei mamma tot zijn grote verrassing. ‘De trouwring is van goud.’ Mamma liet hem zien aan Leon. Leon wreef er eens bewonderend over, maar eigenlijk viel hij hem een beetje tegen. 'Dan roest-ie niet als je aan poetsen bent hè.’ En even later: ‘Dus jij was die ring liever kwijt dan mij?... Mag ik hem dan hebben?’
 
 

  MENU


   
BEZOEK
vandaag291
gister236
deze maand5061
totaal819513