ACHTTIENDE ZONDAG DOOR HET A--JAAR 2008
© Ad Blijlevens, Heerlen 2008

SAMEN DELEN

'Daar hebben we weer dat verhaal van de broodvermenigvuldiging,' hoor ik iemand denken,`het zal wel weer "samen delen" zijn', en: 'Wij hebben natuurlijk teveel en anderen to weinig'. Ik moet u eerlijk bekennen, dat ik vandaag niet inga op het wonder-bare, dat overigens om heel wat uitleg vraagt, maar op 'samen delen', en dit natuurlijk in onze eigen omstandigheden.

Aan het erode van een lange dag zijn de leerlingen de menigte moe en willen zij
ze wegsturen. Ze voelen zich overvraagd. 'Het is bier eenzaam en donker', zeggen ze. Die woorden vielen mij op. 'Stuur die mensen weg, want het is hier eenzaam en het wordt donker'. Jezus' leerlingen willen de mensen wegsturen om elders eten to gaan kopen, elders voedsel to gaan zoeken, in de dorpen, waar voedsel genoeg is. Je hebt de neiging om, zoals die leerlingen, anderen of heel concreet iemand als het ware het bos in to sturen, omdat je moe bent, omdat je bang bent voor het donker, omdat je je ondeskundig voelt of omdat je op dat ogenblik gewoonweg geen zin hebt om to helpen. Wij hebben voor allerlei problemen zogenoemde hulpverlenende instanties: de sociale dienst, het maatschappelijk werk, het Leger des Heils, en noem maar op.

Maar is dat helemaal zo? Vinden mensen werkelijk voedsel tegen donker en eenzaamheid bb maatschappelijke instellingen? Vindt de zogeheten derde wereld in de commercie antwoord op voedselproblemen? Vinden senioren altijd antwoo~-d op hun of haar eenzaamheid in het zorgcentrum? De psychisch gewonde in een psychiatrisch centrum, de gehandicapte in een verzorgingstehuis? Het zij verre van mij het goede en vaak uitstekende werk van zulke instellingen to min-achten! Ik heb voor dit werk heel veel respect en dikwijls bewondering. Waar het mij nu om gaat is, dat de mens die materieel, psychisch of geestelijk honger heeft, mij komt vragen met haar of hem to delen. Het komt heus wel voor - u beseft dat zeker - dat die
vraag, aan mij, aan ons, gesteld, in ons bijvoorbeeld angst oproept niet genoeg mogelijkheden to hebben om to helpen.

Jezus laat zich niet leiden door de angst tekort to schieten. Hij heeft medelijden. Er zijn zieken onder de mensen, onder de menigte; mensen die eenzaam zijn en honger hebben. 'Wij hebben niet meer dan vijf broden en twee vissen', zeggen de leerlingen. 'Breng die dan hier,' zegt Jezus, 'geef mij wat je hebt'. Met andere woorden: 'Je hebt alles wat je bent en wat je van God en medemensen hebt gekregen. Weest dankbaar. Het is meer dan genoeg om van to delen in overvloed. Mijn zegen heb je. Geef wie je bent, geef wat je hebt: als een dwaze profeet of profetes, die zaait in de wind, niet precies wetend waar de akker ligt. Altijd met hetzelfde zaad, fat je uiteindelijk ook maar van elders hebt ontvangen'. Dus toch delen met anderen, samen delen!