De genoemde datums laten het moment van publicatie zien, 
De datum waarop de preek gehouden is ligt gewoonlijk een week later

2016 - kerstmis © Harrie Brouwers, Voerendaal

 

 




 





TEGEN DE SOMBERHEID




GETELD WORDEN
In die dagen, toen er een volkstelling werd gehouden.... Er wordt wat afgeteld! Google telt zowat alles wat u haar toevertrouwt. En ze vergeet niets! De herders wel! Ze tellen opnieuw hun schapen in het veld. Straks telt de eigenaar ze na. Daar worden de herders dan op afgerekend! De lerares telt tijdens het schoolreisje de kinderen van groep 6, wel dertig keer. Bij het bureau voor statistiek in Heerlen zitten, welgeteld, 1780 mensen elke dag met computers te tellen. En dan keizer Augustus! Het moet iets te maken hebben met macht. Degene die telt wil greep krijgen op de gebeurtenissen. Google verkoopt mijn zoekgedrag. Augustus rekruteert soldaten. Het is tellen of geteld worden!

DEPRESSIE
In een grote enveloppe had de vrouw een enquête gekregen. Ze had er geen zin in gehad. De vragen moest ze met ‘ja, nee of geen-mening’ beantwoorden, en dat lukte haar nooit. Ze kon er de hele nacht van wakker liggen. Maar na een week of zes lag er een nieuwe enveloppe op de mat. Dus was ze er toch maar aan begonnen. Leeftijd, geslacht, burgerlijk staat, dat ging nog wel. ‘Ben je afgelopen jaar depressief geweest?’ ‘Je!?, zeg maar U’, dacht ze wrevelig. ‘Ja, nee of ik-weet-het-niet.’ Daar had je het al. Ze voelde zich inderdaad wat somber. Kwam door de televisie. Ze begreep de wereld niet meer. Waarom roeiden de Syriërs elkaar uit? Wie zat daarachter? Wie rijdt er met een vrachtwagen het publiek in? Waarom kozen de Amerikanen iemand tot president die maandenlang op minderheden had ingehakt? Er was geen fatsoen meer, geen respect. Iedereen dacht alleen maar aan zijn eigen schaapjes, dat hij die op ‘t droge had. Eigen volk eerst! Polen, Italië, Nederland, Griekenland... Niemand wilde met de zwarte Piet blijven zitten. ‘Behalve de Sint, en die mag niet’, dacht ze. Verhalen van opa kwamen bij haar op, over aanslagen en over de eerste wereldoorlog. Elk land was belust op zijn eigen eer en iedereen dacht het alleen af te kunnen. Ze kon daarover piekeren, maar was dat een depressie? Ze kraste ‘ik weet het niet’ door, en maakte er ‘een beetje’ van. Volgende vraag! Ben je wel eens buiten adem? Ze kon kiezen: ‘als je de trap oploopt’ of ‘als je 10 meter wandelt?’ Nee, buiten adem was ze alleen als ze het oksaal op moest om te zingen. Dat stond er niet bij. Over het geloof moest je tegenwoordig zwijgen. Haar kinderen durfden ze niet te vragen of ze het leven een wonder vonden, of ze ook soms het gevoel hadden dat er een groot geheim achter schuilt... Het ging op de tv alleen maar over eten, drinken, mooie kleren en huizen verbouwen. Over kerk en geloof moest je zwijgen. Of erop schelden. Ze durfden haar kinderen niet te vragen of ze begrepen waarom zij hen had laten dopen. Dat was nou precies - vond ze - wat er vandaag aan ontbrak: idealen..., compassie, naastenliefde. Als Kerstmis alleen maar konijn bij een dennenboom was, dan hoefde het voor haar niet. Dat was veel te weinig. Is dat een depressie?


LICHT!
Nadat Lukas de volkstelling van Augustus heeft vermeld, verplaatst hij de scene naar een nachtelijk veldje ergens bij een dorpje. Daar ziet hij een antwoord! Zijn aandacht gaat weg van het machtscentrum; van Rome naar Bethlehem, van Brussel naar Kunrade, van het CBS naar de sombere vrouw boven het formulier. We krijgen een tafereel voorgezet, dat de krant nimmer zal halen. Een man en een vrouw op reis, een geboorte, en herders die ongeveer tot zestig kunnen tellen. Als je op zoek bent naar je diepste geluk en naar het geheim achter je bestaan, als je de zin van je leven wil ontdekken, als je God wil tegenkomen, dan moet je niet bij het grote geld zijn, niet in de statistieken, niet in de veroveringen en wetenschappelijke modellen, niet in de canon van de geschiedenis. Maar hier. Aan de rand van de beschaving, in een plooi van de geschiedenis, in het hart van een jonge vrouw en een jonge man, tussen de vloeken van herders en het geblaat van schapen, in het vluchtelingenkamp, daar krijgt God een kans om uit liefde een nieuw begin te scheppen. Bij ú dus!
De dagen gaan lengen, de wereld draait door, het licht zal terugkomen, als we even niet denken aan macht, aan ons pensioen, aan ons eigen gelijk; als we even niet bezorgd erom zijn of er genoeg bier in huis is en of de wijn gechambreerd is, of het kerstcadeau imponeert, maar om dat andere: vrede voor jou! Water voor jou, brood voor jou, vergeving voor jou. God op aarde!

JOZEF
Op school werd het kerstspel uitgebeeld. Lotte was Maria, Pim mocht Jozef zijn en Klaartje was engel. Maria had een dikke buik want haar kindje zou al gauw geboren worden. ‘Ik ben zo moe’, zuchtte ze. ‘Nog even volhouden’, zei Jozef. ‘We zijn er bijna.’ Pim vond het allemaal een beetje flauw en hij besloot te improviseren. Daarom haalde Jozef vanonder zijn pij een mobieltje te voorschijn. ‘Kijk’, legde hij aan Maria uit. ‘Ik heb een appje gedownload met alle hotels in Bethlehem. Ze zitten allemaal vol! Van Hilton tot Lekkerbed.’ ‘Geef dat ding eens hier’, zei Maria boos, omdat ze de hele scene aan de herberg in rook zag opgaan. ‘Niet laten vallen’, zei Jozef en hij gaf haar de iPhone met tegenzin. ‘Dat kan toch helemaal niet’, riep Jefrey vanuit de klas. Het spel lag even stil. Jozef en Maria keken onzeker naar de juf. Maar Jeffrey ging verder. ‘Dat kan toch niet, Jozef had helemaal geen mobieltje bij zich!’ ‘Dat weet ik heus wel’, zei Jozef bits, ‘die had een engel. Maar een mobieltje kan veel meer!’



 


  MENU


   
BEZOEK
vandaag196
gister112
deze maand4730
totaal819182