ZEVENTIENDE ZONDAG DOOR HET A--JAAR 2008
© Harrie Brouwers, Voerendaal 2008

ALLES WAT WENSELIJK IS

STAATSLOTERIJ

Een paar honderd mensen reageerden! De krant had zich onlangs afgevraagd wat zijn lezers zouden doen als ze 25 miljoen euro hadden gewonnen in de staatsloterij. Veel abonnees droomden over dure auto’s en verre reizen, maar bijna iedereen had ook een goed doel voor ogen. Zijn wij mensen zo liefdevol? Of maken we onszelf iets wijs om het lot gunstig te stemmen? Zo wilde er eentje ‘n rusthuis voor mishandelde paarden stichten; ‘n ander een bakkerij als werkgelegenheid voor gehandicapten en een derde een dagje pretpark met zijn leerlingen. Eentje beloofde altijd de straatkrant te zullen kopen. Hebt u ook gedroomd over die 25 miljoen, over de wensen die ermee in vervulling zouden gaan?

PAARDEN PALEIZEN EN VROUWEN

Drieduizend jaar geleden. Salomo heeft de troon bestegen. Hij is zijn vader David opgevolgd. Hij bouwt een krachtig leger op waarin voor het eerst paarden dienen. Hij bouwt een tempel, paleizen en steden. Hij heeft ook de nodige vrouwen. De bijbel spreekt over 700. Hij verdeelt het volk in 12 districten die hem om de beurt een maand van het nodige moeten voorzien. Kortom..., na zijn dood was Israël de koning moe! Hij koste hun een te groot deel van de oogst, en hij eiste teveel jongemannen op voor zijn leger.
Onder Salomo was het land welvarend. Kunst en de litteratuur bloeiden op. Geen wonder dat de wijsheidsboeken en het Hooglied aan Salomo werden toegeschreven. Hij gold als wijs. Wijsheid had hij nodig. De koning was immers de opperrechter in het land. Over zijn wijsheid bewaren we dat schitterende verhaal: de koning mag van God een wens doen! Hij mag wensen wat hij wil. Dat gaat verder dan de staatsloterij! Hij kon vragen dat kanker niet meer zo bedreigend was... Hij kon de hongerigen van de wereld laten voeden... Hij kon God alle onrecht van de wereld recht laten zetten...!

BETERE WERELD

Wie tweehonderd jaar geleden ervoor gebeden heeft dat maagbloedingen niet meer dodelijk zouden zijn; wie gesmeekt heeft dat cholera en pest de Europese steden niet meer zouden decimeren; wie God gevraagd heeft dat de sterfte van kinderen drastisch zou verminderen, of dat honger in dit continent gestild zou worden, die heeft al zijn wensen in vervulling zien gaan! Méér dan dat alles is gebeurd. Maar de moeilijke vraag is: heeft dat de mensen ook gelukkiger gemaakt en meer tevreden? Lijden verminderen is één ding; gelukkig zijn en van de verworvenheden genieten een ánder.
Vergeleken met onze grootouders wonen we in riante huizen, eten we de meest coupeuse en exotische maaltijden, reizen we per maand meer dan zij in hun hele leven en worden we twintig jaar ouder. Maar zijn we gelukkiger? Of zijn we als kleine kinderen die hunkeren naar dat ene sinterklaascadeau, en als we het hebben, is na twee dagen het nieuwe ervan af en zetten we onze zinnen op iets anders?

WIJSHEID

Salomo mag een wens doen. Hij is nog jong. De wereld ligt aan zijn voeten. Hij wil een goede koning zijn. Hij wil een goede rechter zijn. Hij wil ook aan de eenvoudigen van het land recht verschaffen en hij beseft dat dit niet gemakkelijk is. Daarom vraag hij aan God geen rijkdom en geen gezondheid, maar wijsheid. En omdat hij wijsheid vroeg en geen lang leven, omdat hij een wijze rechter wilde zijn en geen multimiljonair, daarom verhoorde God Salomo.

VERLANGLIJST

Lieve kinderen. Dirk had een verlanglijst gemaakt. Over vier-nachtjes-slapen werd hij tien. Mamma had gezegd: ‘Maak maar een verlanglijst.’ ‘Hoef ik niet!’, had Dirk gezegd. Hij wilde een skateboard. Iets anders hoefde hij niet. En hij wist hoe dat met verlanglijstjes ging; dan zocht iedereen maar wat uit, dan kreeg je misschien wel twintig cadeautjes maar je had nog steeds geen skateboard. ‘Je weet toch wat ik wil!’ ‘Ja, dat weet ik wel’, zei mamma rustig, ‘maar er zijn meer mensen die je iets willen geven. En een cadeau is een cadeau! Dat is dus geen bestelling van de jarige!’ Dirk begreep dat Mamma was bang dat hij onder een auto zou komen. Hij had al twee keer met een gebroken arm in het ziekenhuis gelegen.
Dirk ging aan tafel zitten en begon te schrijven. ‘1. een skateboard... 2. een skateboard... 3. een skateboard...’ Hij kreeg plezier in zijn idee. De hele bladzijde schreef hij vol met ‘skateboard’. Het leek wel strafwerk!
Toen Dirk een week later op zijn versierde stoel zat, toen iedereen ‘lang zal hij leven’ had gezongen en Dirk de kaarsjes van de taart had uitgeblazen, toen kwam vader met een cadeau dat wel groot was, maar niet groot genoeg - zeg maar een half skateboard.
‘Lieve Dirk’, begon pappa. Dirk slikte zijn tranen weg. ‘Het spijt me jongen. Wie maar één ding op zijn verlanglijst heeft staan, die vraagt om een teleurstelling.’ Hij wachtte even. Dirk had zich een beetje hersteld. Hij begon nieuwsgierig te worden. ‘Ik zal er niet omheen praten’, zei pappa en hij gaf de doos aan Dirk. Dirk griste het papier eraf . Hij hield zijn adem in... Daar zat een plug-and-play skateboard in. Je kon op de plank gaan staan, vóór je computer, en dan kon je door de straten van New York skaten.
Pappa en mamma hebben Dirk de hele dag niet meer gezien en ze hebben zeer genoten van de taart.