DERDE ZONDAG VAN PASEN IN HET A--JAAR 2008
© Ad Blijlevens, Heerlen 2008

GIDS EN GAST

Een prachtig verhaal is dit, waarin Lucas meesterlijk de geloofsweg tekent van elke gelovige. Laten wij stap voor stap nagaan, hoe wij in dit verhaal worden opgenomen. - De beide mensen van Emmaüs gaan maar naar huis. Diep in de put. Ontgoocheld. Ze verloren hun houvast. Het kunnen een man en een vrouw zijn geweest, Kleopas en Maria: het Grieks geeft geen uitsluitsel. Over één ding zijn ze het in hun gedachtewisseling eens: het is afgelopen. Door berichten over een leeg graf zijn zij net zo goed in de war gebracht als ieder ander: niemand heeft Jezus gezien. Onderweg worden ze ingehaald door een vreemdeling. Die mengt zich in hun gesprek. Maar hij lijkt wel de enige die van niets weet. Maar toch, als er {ernand weet wat er in Jeruzalem is gebeurd, dan Hij wel. En in een soort mild ironisch spel blijft Hij vragen: 'Wat dan?' Hij peilt naar onze onmacht, ons leed, onze impasses. En heel het verhaal van Galilea tot Jeruzalem wordt terug gefilmd, mét de verwachting en de ontgoocheling.

Nu zijn we midden in het verhaal gekomen. De vreemdeling is metgezel geworden, de metgezel wordt nu gids. Hij wijst de weg binnen het vastgelopen verhaal. Hij reikt een methode en een sleutel aan om verder te komen. De methode is: aanknopen bij de bijbel. Die bijbel staat gericht op de Messias. Maar niet - en dit is de sleutel! - op een sterke vorst die triomfeert, die militair krachtig is, die cultureel en economisch van alles te bieden heeft. Nee, de bijbel staat gericht op het sterven en verrijzen van die Messias. In deze oorspronkelijke en definitieve Mens is duidelijk, dat niet lijden en dood het laatste woord hebben, maar de levende God. In Jezus Messias toont God zich als 'Opstanding en Leven'.

Maar het verhaal gaat nog vérder: nu wordt de gids ook gast. 'Toen ging Hij binnen om bij hen te blijven', staat er. De leerlingen staan nu open voor verdere verlichting. Die komt zodra de maaltijd begint. De gast doet wat de gastheer dient te doen: het brood nemen, het breken, het uitreiken, en dat alles terwijl Hij God dankt en prijst. Dan gaan hun ogen open. - Met oog en hart zíen wij Hem Hem brood breken, zíen wij hoe Hij aanvaardt een gebroken mens te zijn, zichzelf uit handen te geven. Durven wij dit gebroken brood uit zijn handen aan te nemen om zélf gegeven mensen te worden? Durven wij ons leven te breken als brood?

Aan deze tafel hier, en dan aan iedere tafel van Kunrade of waar wij ook wonen, mogen wij het getuigenis ervaren dat Jezus over zichzelf aflegt, het verhaal van de zegening en van het breken van het brood dat Hij ons heeft nagelaten. 'Blijf bij ons, Heer! - Toen ging Hij binnen om bij hen te blijven'. En ook al lijkt Hij na dit samenzijn te zijn verdwenen, Hij geeft ons de kracht om met Hem onze levensweg verder te gaan. Moge God, in Jezus Messias en in de kracht van Gods Geest, met ons zijn!