KERSTMIS IN HET C-JAAR 2007
© Harrie Brouwers, Voerendaal 2007

MENSWORDING

WONDEREN OVERAL

Lieve mensen. Geloof is niet ‘iets aannemen tegen beter weten in’, maar het is een avontuurlijk, een belevenis! Het is een verruiming van het bewustzijn. Een religieuze ervaring kan je plotseling overvallen. Zo is het bij mij tenminste. We praten er misschien niet vaak over. We hebben er nauwelijks woorden voor en we zijn bang dat anderen ons gek vinden. Maar soms is het er: de verwondering over jezelf. Je wordt licht als een vlinder. Niets is meer toevallig. Alles verliest zijn bestaansreden. Alles wordt wonder.

Het kan elke dag gebeuren. Bij een nachtelijke wandeling langs het strand, als de storm je gastheer is. Of hoog in de bergen, in het veilige huis van de stilte. Zomaar op straat; de zon is net opgekomen en een krantenjongen rijdt fluitend de hoek om. Het kan je ook tijdens een ziekenbezoek overkomen. De zieke ligt uitgeput tussen witte lakens, toegedekt met een deken van morfine en ineens slaat zij koortsachtig zoekend haar grote, donkere ogen op. Ze vangt je blik en vindt vrede! Ieder heeft zo zijn eigen moment waarop de eeuwigheid een knipoog geeft.

LICHT VAN HET BEGIN

Het kan zomaar gebeuren dat niets meer vanzelf spreekt. Dat je verwonderd vraagt: wat is dit leven waarin ik ontwaakt ben? Wie ben ik eigenlijk, dat ik er mag zijn, hier en nu, en dat anderen een hand naar me uitsteken? Wie ben ik, dat ik de afstand tot de zon mag meten, dat ik even met mijn ogen mee kan klimmen met de eekhoorn die sierlijk vlucht achter de boom? Wie ben ik dat ik mezelf terug vind als een gast, een voorbijganger, op deze planeet? Dat ik op een warme middag zomaar hardop moet lachen om een koe die me aankijkt? Ik durf het bijna niet te zeggen: maar het voelt alsof God mens wordt in mijn handen en voeten, in mijn ogen en oren. Ben ik zelf Licht van het begin dat doorbreekt in de duisternis? Is er in mij een Woord van Liefde, dat vlees en bloed wordt, om er te zijn in de geschiedenis?

We vieren de geboorte van Jezus. We vieren het omdat Jezus’ woord ons uit het hart gegrepen is. Jezus leerde dat God in de liefde woont. Hij leerde het niet alleen, hij liet het zien. Niet op een sinterklaasachtige manier. Integendeel. Jezus’ liefde bracht hem aan het kruis. Het huis van God is de liefde, een stalletje...

BLIJDE BOODSCHAP

Melissa sprak me aan. Ze herkende me uit de kerk. Ze keek met haar allerliefste lach en ze spreidde haar armpjes een beetje opzij terwijl ze de schoudertjes omhoog trok. ‘Ik weet wat kerstmis is’ deelde ze mee. ‘Zo, dat is knap. Vertel het me maar.’ ‘Toen werd Jezus geboord.’ Na een stilte vervolgde ze: ‘in een stalletje!’ De zon scheen door haar gele krullen. Ze maakte een sprongetje en keek me weer aan. ‘D’r waren herdertjes bij en schapen.’ Melissa trok één been ophoog en draaide op de hak van het andere been een kwart rondje. Op een of andere manier moest haar motoriek uit haar gedachten voortkomen. Of was het er juist de voorbereiding van? ‘Dat vin ik leuk!’ De blijde boodschap van Melissa raakte me diep. De herders in het veld konden niet heftiger ontroerd zijn geweest door de engelen, dan ik door Melissa. Het was me zo duidelijk dat de God van Jezus ook hier, op dit eigenste moment in Melissa mens werd.

VOOR ALLE LEEFTIJDEN

Een kind beleeft Kerstmis als een feest van genegenheid, cadeautjes, lekker eten en geborgenheid. Mogen we dat gevoel nooit verliezen!

Een puber wordt met de kerst soms geprikkeld door de schijnheiligheid die hij doorziet. Hij eist gerechtigheid en mededogen met de armen van de wereld. Mogen we dat geweten nooit kwijtraken!

Een volwassenen ervaart met de kerst het wonder van de geboorte en hoe heilig dat is en hoe het ons in contact brengt met de Schepper. Mogen we nooit zonder die eerbied zijn!

Maar de diepste betekenis van de kerst zijn wijzelf. In ons eigen bestaan wil God aan het licht komen.

Als wij ontsnappen aan ons bange ik, als iemand ons ontroert, als we een traan wegvegen omdat we ons verantwoordelijk voelen voor een kindje dat met aids geboren is, of als we vol bewondering een winterlandschap gadeslaan of ons verliezen in muziek..., op al die momenten worden we groter dan we zijn, we laten iets van onze oorsprong zien: het leven zelf, het licht van de Eeuwige, het barmhartig woord waaruit de wereld ontstaat. Op de verjaardag van Jezus vieren we dat mensen heilig zijn. Heilige verrekkelingen soms, maar heiligen, want we komen voort uit de liefde en we zijn tot liefde bestemd.

DE HERDERSHOND
Lieve kinderen. Toen ik klaar was met het kerstverhaal stak Adriaan zijn vinger omhoog. ‘Ik begrijp één ding niet’, zei hij ernstig. Ik knikte bemoedigend. ‘Waarom zijn de schapen niet op hol zijn geslagen? Die moeten zich toch rot geschrokken zijn van al die engelen!’ De kinderen begonnen te lachen. Ze dachten dat Adriaan een grapje maakte. Maar Adriaan maakte geen grapje. Adriaan had een hond, Balt, een grote hond, voor niemand bang, maar als er vuurwerk werd afgestoken dan kroop hij jankend met de staart tussen de benen in de verste hoek van het huis. Dus, dacht Adriaan, wat moet die herdershond in de kerstnacht geschrokken zijn, en wat zullen de schapen in paniek zijn weggevlucht. ‘Dus?!’, vroeg Adriaan. ‘Ik denk dat een engel iets heel anders is dan een gillende keukenmeid. Een engel lijkt zelfs niet op sterretjes. Dieren kijken er niet van op. Een engel heeft nog nooit een schaapje kwaad gedaan. Daarom zijn ze niet bang. Dieren en engelen houden van elkaar.’ Adriaan knikte tevreden. ‘Nu begrijp ik het’, zei hij braaf. Ik weet nog steeds niet of hij de dieren begrepen had of misschien wel de engelen.