EERSTE ZONDAG VAN DE ADVENT IN HET C-JAAR 2007
© Ad Blijlevens, Heerlen 2007

AVONTUUR EN TEGEMOETKOMEN


AVONTUUR EN TEGEMOETKOMEN
'Het avontuur van ons leven en het tegemoetkomen van God'. Hiermee kunnen wij het woord Advent zo duiden dat het betekenis kan hebben voor ons leven. Wat wij met dit woord bedoelen, kunnen wij als het ware vanuit twee polen bezien: van God uit en vanuit ons mensen. Het lijkt misschien wat weinig aansprekend, maar ik wil toch graag met die eerste pool beginnen. Want uiteindelijk is het God die het initiatief neemt, en niet wij. Advent betekent volgens de bijbel en onze liturgie: Wij verwachten de definitieve komst van Jezus Messias en daarmee de voltooiing van datgene wat God begonnen is. Het gaat daarbij niet vooral om het 'wanneer'. Dan zou het onverdraaglijk zijn ons tweeduizend jaar in onzekerheid te laten.
Advent wil altijd ook zeggen: Gods voortdurende komen in Jezus Messias bij ons. God wil - als ik me zo mag uitdrukken - goed bij ons óverkomen, enigszins te vergelijken met wat men van een spreker zegt: hij of zij komt God bij de mensen over. Wat God ons te zeggen heeft is voor ons mensen belangrijk. Bedoeld is niet alleen het eenvoudige feit van het komen, maar een heel persoonlijke verhouding tussen God en ons. Gods tegemoetkomen moeten wij daarbij niet opvatten als een ruimtelijke beweging, maar als kenmerk van een houding. Als wij van iemand zeggen: 'zijn of haar houding getuigt van een waarachtig tegemoetkomen', weten wij wel wat wij daarmee willen zeg- gen. Góds tegemoetkomen is eender woord voor Gods menslievendheid waarover de heilige Schrift spreekt. Dit is als het ware de ene pool. Maar wij mogen de: andere pool niet uit het oog verliezen. Het is niet zo alsof wij in een wachtkamer zouden zitten te wachten -ongeduldig of met ergernis of verveling -, totdat eindelijk de aangekondigde gast met een nare vertraging, toch nog komt. Veeleer worden wijzelf in dit gebeuren betrokken. De Advent van: Jezus Messias wil ook ons in beweging brengen. Ik bedenk daarbij dat de woorden advent en 'avontuur taalkundig dezelfde wortel hebben. Die samenhang wijst op datgene wat op ons af komt en waarbij wij te maken kunnen hebben met verrassingen.
Wat ik totnutoe heb gezegd, zou kunnen klinken als een min of meer leuk woordenspel. Maar met de duiding van de Advent als 'het avontuur van ons leven en en het tegemoetkomen van God' bedoel ik toch iets dat heel serieus is. Advent is een tijd van verwachten. Wij zien, hoe dan ook, uit naar het komen van onze Heer. Hij komt met Kerstmis, wanneer wij de geboorte van Jezus Messias vieren. Advent is echter veel mee. Wij zien uit naar Gods tegemoetkomen in ons leven, hier en nu. En naar het dóórbreken van Gods rijk in onze wereld. Ik moet eerlijk toegeven: vaak lijkt me dit verder weg dan ooit , zeker nu wij talloze rampen en geweld tot in onze woonkamers kunnen horen en zien. Toch, zegt het evangelie, moeten wij altijd uitzien, want 'de Mensenzoon komt op het uur dat je het niet verwacht'.
Advent houdt daarom waakzaamheid in, uitzien naar kleine, dikwijls bijna onzichtbare tekens van Gods aanwezigheid in ons leven. Dit vereist een oplettende, open levenshouding. Wordt wakker, zegt Paulus, 'de nacht loopt ten einde, de dag breekt aan'. Maar dat is meer dan een passief wachten; het is tegelijk een aktief verwachten. Wij dienen zelf iets te doen, ons in beweging te zetten. 'Komt,' zo zegt de profeet Jesaja ook tot ons, 'laten wij optrekken naar de berg van de HEER, naar het huis van Jacobs God. Hij zal ons zijn wegen wijzen en wij zullen zijn paden bewandelen'. Dit woord van God wijst ons de weg naar gerechtigheid en naar vrede. Dan zal de nieuwe morgen beginnen. Vandaag, op deze eerste Adventszondag, wordt ons de weg gewezen naar het licht. Het licht dat de profeet Jesaja als in een visioen zag, is gekomen, zelfs als persoon, als Gods mensgeworden Woord. Jezus zelf is de dag. Nog is zijn licht verborgen. Maar zelfs zo is het helder genoeg om ons leven te ordenen en te doorlichten. Van Hem krijgt ons leven richting en helderheid. Mogen wij bereid zijn Hem te ontvangen en van Hem uit te leven.
Laten we niet vertwijfelen. Want er is een richting; ons wordt een weg gewezen. Waar zelfs de duisternis wordt verdragen, ook met en voor andere mensen, daar is het licht dichtbij. En mogen wij zo leven dat het beantwoordt aan het licht/Licht van de dag, in gerechtigheid en, in zover het van ons afhangt, in vrede. Dat wens ik ons allen.