De genoemde datums laten het moment van publicatie zien,
De datum waarop de preek gehouden is ligt gewoonlijk een week later
De datum waarop de preek gehouden is ligt gewoonlijk een week later
2022 - Pasen © Harrie Brouwers, Voerendaal
PASEN 2022
OORLOG
GRAF
Maria van Magdala had die nacht geen oog dichtgedaan. Het brute geweld van de Romeinse soldaten, de haat van de kerkelijke overheden en het opportunistische populisme van het volk zijn in haar hoofd blijven spoken. Ze zal ook iets van voldoening hebben gevoeld omdat haar vriend uit zijn vreselijke lijden was verlost. Maar hoe moet ze verder? Jezus was voor haar de man geweest die wist waarom hij leefde, en hoe hij moest leven. Die genezend, troostend en vergevend God op aarde was geweest. Hebben de machten van het kwaad, de angst, de haat, de machtswellust en de hebzucht het laatste woord?
DE WIEG VAN DE HOOP
Het is goed, dat we ons dit realiseren. Het geloof in Pasen is essentieel voor ons geloof. Als we echter over Pasen alleen kunnen vertellen in termen van het klassieke wereldbeeld, van een hemelkoepel boven de sterren en een ruimtevaart-achtige reis van Jezus door een koud vacuüm, dan raken we dat geloof kwijt. Pasen is niet de voorstelling die men in de oudheid had van hemel en aarde, maar het gevoel, de overtuiging, dat Jezus, vermoord door de mensen, toch zijn bestemming gevonden heeft bij God, als eerste van ons allen.
PASEN 2022
OORLOG
De oorlog, zo dicht bij huis, slaat ons uit het evenwicht. De wereld blijkt veel minder ‘op de goede weg’ te zijn dan we dachten. Het kwaad veel minder beheersbaar dan we hoopten. Dat tast ons gevoel van veiligheid aan. Het knaagt aan onze rijkdom. Het belast de gezondheid van de aarde. Het bedreigt de voedselsituatie in Afrika. Geen wonder dat het ook sporen nalaat in ons geloof. Een paar keer hoorde ik mensen verzuchten dat ze nu, na het zien van alle wreedheden, niet meer aan een goede God konden geloven. Ik begrijp dat.
Ik begrijp het, maar ik vraag me tegelijkertijd af, of deze deze mensen niet een wat al te sinterklaas-achtig beeld van God hebben gehad. Het vermoeden van God is immers juist geboren in de donkere uren van het leven en de ellendige jaren van de geschiedenis. Niet toen alles gladjes liep!
Tijdens de uitzichtloze slavernij in Egypte, toen een handjevol zwervers tegenover de overmacht van Farao stond... Of in Jeruzalem dat met zeer harde hand door de Romeinen werd onderdrukt.... Temidden van wapengekletter, geknield bij een gewonde, of aan de rand van het graf..., daar stond de wieg van de hoop.
GRAF
Maria van Magdala had die nacht geen oog dichtgedaan. Het brute geweld van de Romeinse soldaten, de haat van de kerkelijke overheden en het opportunistische populisme van het volk zijn in haar hoofd blijven spoken. Ze zal ook iets van voldoening hebben gevoeld omdat haar vriend uit zijn vreselijke lijden was verlost. Maar hoe moet ze verder? Jezus was voor haar de man geweest die wist waarom hij leefde, en hoe hij moest leven. Die genezend, troostend en vergevend God op aarde was geweest. Hebben de machten van het kwaad, de angst, de haat, de machtswellust en de hebzucht het laatste woord?
Het had iets weg van een scheiding. Als je partner sterft dan verandert je toekomst in een woestijn, maar als hij of zij je plotseling verlaat, dan is ook het hele verleden een open wond geworden.
Het eerste wat Maria doet, na een nacht woelen, is zijn graf bezoeken. Ze blijft hem trouw. Hij mag het verloren hebben van de Romeinen en van zijn eigen overheden, maar de weg die hij wees kan ze niet verlaten. Op dit moment ontstaat het paasgeloof. Eerst bij Maria van Magdala, en dankzij haar bij de andere leerlingen.
DE WIEG VAN DE HOOP
Het is goed, dat we ons dit realiseren. Het geloof in Pasen is essentieel voor ons geloof. Als we echter over Pasen alleen kunnen vertellen in termen van het klassieke wereldbeeld, van een hemelkoepel boven de sterren en een ruimtevaart-achtige reis van Jezus door een koud vacuüm, dan raken we dat geloof kwijt. Pasen is niet de voorstelling die men in de oudheid had van hemel en aarde, maar het gevoel, de overtuiging, dat Jezus, vermoord door de mensen, toch zijn bestemming gevonden heeft bij God, als eerste van ons allen.
Het paasgeloof ontstaat uit onze hoop dat er ondanks alles gerechtigheid is. Die hoop is in de wanhoop van de tijd ontstaan. Ons leven lijkt soms chaotisch en vaak is iedere zin en betekenis ver te zoeken, maar het kan er bij de gelovige niet in, dat het bestaan in zijn totaliteit enkel blinde noodlottigheid is. Wie de liefde heeft gezien, de barmhartigheid, het verlangen naar het leven, de edelmoedigheid waarvan mensen blijk kunnen geven, die krijgt steeds sterker het gevoel dat het leven meer is dan vergankelijkheid. We hebben ook deel aan wat eeuwig is. Om de weg daarheen te gaan moeten we misschien ons eigen ego loslaten; om er te komen moeten we onszelf misschien verliezen in de liefde, om het te vinden moeten we een kruis gedragen hebben...., maar het kan toch niet zijn dat Jezus eindigt in het niets!
Pasen wordt geboren in de ervaring van het wonder van het leven. Het groeit in de overtuiging van een rechtvaardige liefdevolle God. Het nestelt zich in onze hoop en in ons vertrouwen. Althans, dat wensen we elkaar toe vandaag. Zalig Pasen!
STERRETJE
STERRETJE
Lieve kinderen. Anne was een heel erg lief meisje met een heus staartje in een roze strik, met op de neus een even roze brilletje. Ze wandelde met Boef, haar keffertje. Ze herkende me uit de kerk, keek me verlegen lachend aan en zei zonder aanleiding: ‘Mamma zei dat oma op een sterretje zit...’, ze slikte even, ‘maar dat geloof ik niet!’ ‘Zal ik eerlijk zijn?’, vroeg ik. ‘Ik geloof het ook niet. Een sterretje is veel te heet om op te zitten, en je kunt er zonder ruimtepak ook niet naar toe. Maar mamma bedoelt iets wat ze niet kan zeggen. Ze kan het niet zeggen omdat er geen woorden voor zijn.’ Ik zag dat Anne me probeerde te begrijpen. Ik wees op haar hondje. ‘Net als Boef. Die snapt wel wanneer jij wilt gaan wandelen en wanneer hij iets lekkers krijgt. Of wanneer hij iets stouts gedaan heeft...’ Al drie keer was het mondje van Anne opengegaan om mij met een verhaaltje te onderbreken. Zeker, Boef snapte haar. ‘Maar’, ging ik verder, ‘woorden heeft hij niet. Als hij het aan zijn puppy’s moest uitleggen, dan komt er alleen maar “woef- woef” uit. Als mamma wil zeggen dat oma veilig is bij God, dan komt er alleen maar een soort woef-woef. Zo is dat nu eenmaal. Voor de laatste geheimen zijn er geen woorden!