De genoemde datums laten het moment van publicatie zien,
De datum waarop de preek gehouden is ligt gewoonlijk een week later
De datum waarop de preek gehouden is ligt gewoonlijk een week later
2022 - 6de zondag van Pasen © Harrie Brouwers, Voerendaal
DE DROOM VAN JEZUS
'BOMEN VRIJEN MET DE HEMEL'
MEDAILLE VAN EPKE
VOLHOUDEN MET EEN VISIOEN
NACHTMERRIES
Ik was op de achtste verjaardag van Marlies. Er hingen slingers op. ‘En?’, vroeg ik. ‘Lekker geslapen vannacht?’ De mamma van Marlies kwam juist met de koffie binnen en gaf het antwoord. ‘Nee, Marlies slaapt de laatste tijd niet goed. Ze heeft veel last van akelige dromen.’ ‘Wat jammer!’, zei ik. ‘Ze droomt van monsters en diepe valkuilen en grommende bloedhonden en spinnen...’ Ik keek vol medelijden naar Marlies. Toen zag ik, dat Marlies me ineens een vette knipoog gaf. Mamma ging een stuk vla halen. ‘Waarom gaf je me een knipoog?’, vroeg ik gauw. ‘Nou’, zei Marlies, ‘ik droom niet echt akelig, maar dan mag ik bij pappa en mamma in bed!’ Dat is ook een droom!
DE DROOM VAN JEZUS
'BOMEN VRIJEN MET DE HEMEL'
Johannes heeft een visioen. Hij raakt in vervoering en ziet een stad voor zich, die doordrenkt is van God. Aan alle kanten spat het licht ervan af. Een oud heimwee naar een verloren paradijs schept beelden van een hemelse stad. Hij ziet edelstenen, heldere jaspis, twaalf poorten en veel engelen.
Dat zijn niet ónze beelden meer van volmaakt geluk. ‘Jaspis’ heb ik moeten opzoeken op internet! Het zijn prachtige bruine, rode, soms groene, of zilverachtig witte stenen. Ze herinneren me aan knikkers uit mijn jeugd.
Als Johannes zijn droom over een van-God-doordrenkte-wereld aan ons, mensen van 2022, moest vertellen, dan zou hij misschien over een zonnig strand gesproken hebben, vol vriendelijke mensen die elkaar toelachen, die zich van hun geluk bewust zijn, die zich bekommeren om elkaar; misschien ananas eten en chocola, en langs de vloedlijn dansen op muziek van Mozart of over de waterrand hip-hoppen. Ergens anders zegt Johannes: de stad van God lijkt op een bruidje dat zich mooi heeft gemaakt om haar man tegemoet te treden.
Ik zie een huwelijksmis voor me, hier in de kerk. De bruidegom wacht nerveus aan het eind van het middenpad en de bruid schrijdt in het wit naast haar trotse vader naar voren. Hoogtepunt is het van de dienst. Johannes droomt van een wereld die vol van God is, die vervuld is van liefde.
Het is al de wereld die je kunt tegenkomen in gedichten van Toon Hermans. Toon herinnert zich een vrijpartij onder de appelbomen. Hij vraagt zich af, of de takken van de bomen ook naar elkaar tasten. Dan ziet hij het ineens en schrijft: ‘Toen had ik nog niet begrepen, toen het leven pas begon, dat bomen vrijen met de hemel, en met de regen en de zon. - Dat alle dingen die gemaakt zijn, bergen, dalen, zee of land, dat alle dingen aangeraakt zijn, door één liefdevolle Hand...
MEDAILLE VAN EPKE
Afgelopen week stelden 28 communicantjes zich aan de kerk voor. Hun presentatie kunt u op de parochie-site bekijken. Het ging over de ‘droom van Jezus’.
Dat is precies die wereld die Johannes in zijn visioen beschrijft en die de kinderen hebben uitgewerkt in de wolkjes die aan de muur hangen en die hun liefste droom vertellen. Veel kinderen droomden oprecht van vrede, en een wereld zonder honger en met schone lucht. Eentje van een gouden medaille ‘net als Epke Zonderland’ of van een 3 sterren restaurant. Fem zag een wereld waarin gekleurde blaadjes in het rond fladderden, en Lotte van een hemel waarin ze weer met opa kon spelen. Renske droomde ervan een hond te zijn, zodat ze met haar eigen Guiness kon stoeien. Stan wenst een wereld waarin er water is voor alle mensen, èn voor alle dieren! Vin tenslotte wenste dat alle kinderen op aarde net zo verwend werden als hijzelf was! Het was ontroerend om het allemaal aan te horen, met het wapengekletter uit Oekraïne op de achtergrond. Met zulke dromen in de harten van kinderen moet het toch goedkomen, bid je dan.
In Rome is ooit een kindergrafje uit de eerste eeuwen is opgegraven. De steen vermeldt dat het kind cantor was in de eredienst.
Waarom waren kinderen voorzangers in de oude christengemeente? Waren hun stemmen beter verstaanbaar dan die van volwassenen? Nee dat niet! Men nam aan dat God beter naar de kinderen luisterde dan naar grote mensen.
VOLHOUDEN MET EEN VISIOEN
Johannes vindt het belangrijk dat wij ons aan zo’n visioen vastklampen. Hij schrijft zijn droom aan parochies die gebukt gingen onder vervolgingen en onderdrukking. Juist voor hen is het nodig om te dromen van die stad van liefde. Juist in een tijd waarin de problemen zich opstapelen, kunnen we niet zonder visioen. Inflatie, stijgende prijzen, duurder wordend voedsel, aanzwellende vluchtelingenstromen, bombardementen met tuig dat in de laatste jaren ook hier werd gemaakt, geëxporteerd of betaald..., de opwarming van de aarde, de stijging van de zeespiegel... Je voelt de gevaren als een onbeheersbare dreiging op je af komen. Iemand verzuchtte: ‘ik ben blij dat mijn leven er bijna op zit, maar hoe moet het met mijn kleinkinderen gaan als ze groot zijn?’
In zo’n tijd moet je vasthouden aan dat visioen van een wereld die doordrenkt is van God. Dat visioen zal je redding zijn!
Mensen vragen me vaak, vooral als ze stervend zijn, of ik dat echt geloof, dat er een hemel is, een Godsrijk waar we gelukkig zijn en allemaal weer samen. Moeilijk te beantwoorden, die vraag. Ik droom van een wereld van liefde. Ik verlang er vurig naar. Ik kom hem soms een heel klein beetje tegen en probeer hem vast te houden. Ik merk dat ik de wereld om me heen soms wat in die richting kan duwen. Of hij er ook komt, en hoe dat zal zijn? Die vraag is niet te beantwoorden. Bestaat hij echt? Daarmee bedoelen mensen vaak of hij ook bestaat uit moleculen en in onze tijd en ruimte. Dat weet ik niet. Ze bestaat in mijn hart, in mijn fantasie, in mijn droom. Ze bestaat in God die in de liefde woont. Dat is me genoeg. De rest is een verrassing die ik met vertrouwen tegemoet zie. Voor nu is het belangrijk dat ik in die wereld echt geloof.
NACHTMERRIES
Ik was op de achtste verjaardag van Marlies. Er hingen slingers op. ‘En?’, vroeg ik. ‘Lekker geslapen vannacht?’ De mamma van Marlies kwam juist met de koffie binnen en gaf het antwoord. ‘Nee, Marlies slaapt de laatste tijd niet goed. Ze heeft veel last van akelige dromen.’ ‘Wat jammer!’, zei ik. ‘Ze droomt van monsters en diepe valkuilen en grommende bloedhonden en spinnen...’ Ik keek vol medelijden naar Marlies. Toen zag ik, dat Marlies me ineens een vette knipoog gaf. Mamma ging een stuk vla halen. ‘Waarom gaf je me een knipoog?’, vroeg ik gauw. ‘Nou’, zei Marlies, ‘ik droom niet echt akelig, maar dan mag ik bij pappa en mamma in bed!’ Dat is ook een droom!