DRIEËNTWINTIGSTE ZONDAG DOOR HET JAAR IN HET C-JAAR 2007
© Harrie Brouwers, Voerendaal 2007


OF JE WIL OF NIET


AFSTAND DOEN
Hij is u vast opgevallen, die ene zin. ‘Zo moet ieder van u - ieder van u! - afstand doen van alles wat hij bezit - alles wat hij bezit! - anders kan hij geen leerling van Mij zijn.’ Aldus wordt Jezus door Lucas geciteerd. Iemand die een toren gaat bouwen om te imponeren, moet eerst maar eens uitrekenen of hij hem kan betalen, anders staat er een zielig stompje en wordt de torenbouwer uitgelachen! En als je geen toren wilt bouwen maar Jezus’ leerling wilt zijn, dan moet je afstand doen van alles wat je bezit, anders wordt het niks. Wie de werkelijkheid van God wil ervaren, moet zich aan dit bestaan overgeven zonder valse illusies. Het ware geluk proef je pas, als je nergens meer aan gehecht bent.
Ik vermoed dat ik Jezus begrijp. Ik hoor het wel van mensen die bijvoorbeeld een pelgrimstocht naar Santiago hebben gemaakt. Ze zijn van hier naar Spanje gelopen, zonder geld en zonder mobieltje; ze hebben zich uitgeleverd hebben aan de genade en ongenade van anderen. Ze hebben dicht bij de storm en de stortbui geslapen. Ze aten wat bedelen opbracht. Ze hebben het verlangen naar een dierbare niet met een gemeenplaats op een ansicht afgekocht. Zo maakten zij het bestaan mee zonder filter; botsten zij op de aarde zonder vangnet of stootkussen.

BEN.. FRANCISCUS...
Ik denk dat Ben de Ponti die verleden week zijn expeditie in Malawi succesvol ten einde bracht, dat hij zoiets heeft beleefd. Hij maakte een expeditie in het voetspoor van Linvingstone ten bate van de Aids-wezen in het land. Uit zijn website blijkt hoeveel ontberingen hij geleden heeft. Ik vermoed dat hij heel dicht bij het hart van het leven is geweest, dicht bij de dieren en de mensen en God.
http://www.vriendenvanstjohns.nl/index.php?option=com_content&task=blogcategory&id=25&Itemid=35

Franciscus durfde het ook. In zijn adolescentie waagde hij de stap. Hij koos voor armoede en wilde zich nergens aan hechten dan aan het leven zelf en de God die hij daar tegenkwam. Het bevrijdde hem van angsten en zorgen. Ik hoop vurig dat ik zelf zover ben aan het eind van mijn leven; dat ik dan alle dingen waaraan ik zo gehecht was, los kan laten. Dat ik zal ervaren dat zij de waarde van het bestaan niet uitmaakten, misschien wel in de weg hebben gestaan!

ONNAVOLGBAAR
Het ideaal dat Jezus beschrijft kunnen we aanvoelen, maar slechts weinigen kunnen ernaar leven en dat is in de hele geschiedenis van het christendom zo geweest.
Zelf kan ik slechts constanteren dat ik er nog heel ver vandaan sta. Het overkwam me vroeger eens dat de televisie kapot ging op vrijdagavond. De gedachte het hele weekend zonder televisie te moeten leven benauwde me..., en bracht me tot bezinning. Dat mag toch niet zo zijn! Als je auto kapot is, moet dat je niet ongelukkig maken. Je moet de kans benutten om er juist gelukkiger van te worden. Zonder televisie is de avond een feest van mogelijkheden. Zonder computer komt er weer eens tijd voor het leven zelf. Misschien wel voor een gebed.
Vorig jaar lag ik in het ziekenhuis. Meer dan tien dagen waren mijn maag en darmen volledig ontregeld geweest. Een lieve mevrouw bracht me elke ochtend een ontbijt en telkens opnieuw deed ik een dappere poging. Het ging niet. Anderhalf uur later kwam ze met een meelevend woord van spijt het eten weer ophalen. Ik ervoer ineens hoe bijzonder het is om lekker te eten, om eetlust te hebben, om ervan te genieten. Ik besefte dat het zonde was, dat ik zoiets fundamenteels zo vanzelfsprekend had gevonden, alle voorafgaande jaren. Was het daarom dat we een gebedje zeiden voor dat we begonnen te eten? Omdat het niet vanzelfsprekend is, dat het op tafel staat, dat we het lusten, dat het verteert en ons op de been houdt. Wat wint het leven aan diepte als je de onvanzelfsprekendheid ervan erkent!

HET LEVEN ZELF ONTHECHT
Het is moeilijk om te leven zonder gehecht te zijn aan dingen en gewoontes. En Jezus zegt ook niet dat het gemakkelijk is. En wie die stap niet kan zetten, zal tòch ervaren dat het bestaan zelf ons gaandeweg van alles berooft. We verliezen vitaliteit. We verliezen eetlust. We verliezen de controle over de ledematen. We verliezen dierbaren, vooral. En bij elk verlies opnieuw moet blijken dat we ook zonder dat rijbewijs, dat we ook zonder de tuinarbeid, dat we ook zonder die vriend of zelfs partner, het leven kunnen oppakken en er mooie dingen aan beleven. We zullen - of we willen of niet - de weg gaan van loslaten en onthechten. Wees er niet bang voor, zegt Jezus vandaag. Het is een weg die mogelijk is en die je niet ongelukkig zal maken. Hij brengt je thuis!

TENT
Lieve kinderen. Lonneke had een geweldige vakantie achter de rug. Ze was gaan kamperen bij de zee. Lonneke vond het fijn in een tent. Dan lag ze dicht bij pappa en mamma. Ze kon buiten spelen totdat het donker werd en dan zaten ze nog even bij een vuurtje en mamma maakte de chocomel een beetje warm. Pappa maakte veel grapjes. In de tent maakte hij veel meer grapjes dan thuis. En alles wat leuker. De afwas doen bijvoorbeeld in het kleine teiltje! Het was net of je het leven aan het spelen was. Lonneke zeurde altijd of zij mocht afwassen. En zingen deed mamma. Als ze naar het strand fietsten dan begon mamma te zingen. En Lonneke zong mee. Heerlijk zonder afwasmachine, zonder televisie, zonder bankstel. D’r was maar één ding dat Lonneke niet los kon laten. Eén ding had ze altijd bij zich. Ze liet het zelfs onder de afwas niet los. Dat was de knuffel. Maar voor de rest kon in de vakantie Lonneke alles gesloten worden.