De genoemde datums laten het moment van publicatie zien,
De datum waarop de preek gehouden is ligt gewoonlijk een week later
De datum waarop de preek gehouden is ligt gewoonlijk een week later
2022 - 28ste zondag door het jaar © Harrie Brouwers, Voerendaal
GODSERVARING
GOD OF UNIVERSUM
GOD OP DE APEN
DANKBAARHEID
SMAAK VAN WATER
GODSERVARING
GOD OF UNIVERSUM
Je ziet op de televisie veel series uit Amerika. De afleveringen zijn bedoeld om zoveel mogelijk kijkers vast te houden.
Amerikanen waren, zeker in het verleden, heel open als het over religieuze gevoelens gaat. Filmsterren en politici schaamden zich minder om uit te komen voor hun godsdienstige overtuiging dan wij hier in Europa doen. Hier hoort het geloof tot het privé domein van een mens en daarover zwijg je netjes bij de kassa en op een verjaardagsfeestje.
De laatste jaren meen ik in de Amerikaanse tv-series een ontwikkeling te zien. Het verlies aan religieuze taal en cultuur wordt ook daar merkbaar. Het woordje ‘God’ wordt steeds vaker vervangen door de term ‘universum’. De geestelijke werkelijkheid is een vraag geworden, maar de behoefte aan iets overkoepelends is blijven bestaan. Een acteur vraagt zich dan bijvoorbeeld in een serie af: ‘is dit een teken van het heelal, dat we voor elkaar bestemd zijn?’ Ook wordt vaak het woord ‘karma’ gebruikt .
Dus niet: ‘God straft onmiddellijk’, maar: ‘dat is karma’; een kwade daad brengt een kwade daad voort.
De filmmakers denken met dit vage, soms aan de oosterse filosofie ontleende taalgebruik, meer kijkers tot aan de reclame aan zich te kunnen binden.
Een en ander maakt wel mooi duidelijk, op welk moment het woord God in een mens opkomt!
GOD OP DE APEN
Een mens kan verwonderd zijn over wat hij ziet en hoort om zich heen. Hij kan overvallen worden door een gevoel van dankbaarheid. Hij kan ook boos worden. En die gevoelens, dat je dankbaar bent of kwaad, die vragen een adres. Tegenover wie voel je dankbaarheid? Of wie heb je iets te verwijten? Een trap tegen je autoband geeft je woede weinig lucht!
Ik denk dat ons godsgeloof nauw samenhangt met het gevoel dat het leven een geschenk is. Soms ook met het gevoel dat iets in het leven een straf is.
Als ik kinderen duidelijk probeer te maken dat God de wereld geschápen heeft, maar niet gemáákt...; dat God onze Schèpper is maar dat we tegelijk afstammen van de ápen, dan zeg ik dít:
‘De evolutie vertelt hoe het leven is ontstaan, en ons Godsgeloof drukt uit dat we daar dankbaar om zijn. ‘Met het woord ‘God’ zeggen we dat we het leven niet als een toevallig feit haast achteloos voorbij laten gaan, maar dat we er blij en vereerd mee zijn.
DANKBAARHEID
Misschien kunnen we God terugvinden in onze ziel, als we ons er meer op toeleggen om dankbaar te zijn. We zijn zo snel geneigd om alles maar gewoon te vinden. We vinden het gewoon dat de zomer met zon en regen vruchtbaar en groen is. We vinden het ons goed recht, dat aardgas voor een paar cent te koop is. We vinden het vanzelfsprekend dat de gemeente en het rijk ons te hulp schieten.
De melaatsen zijn na vier kilometer lopen al vergeten dat ze ziek waren..., behalve die Samaritaan dan, die keert terug om te danken en die is waarschijnlijk de meest gelukkige van de tien!
Ik kwam een tekst tegen van een vrouw die zich probeerde aan te wennen om positief in het leven te staan. Zij probeerde haar dankbaarheid en niet haar ergernis te laten spreken. Ze schreef: ‘Ik ben dankbaar voor de belastingen die ik betaal, want dat betekent dat ik werk heb... Voor de rommel na een feestje, want dat betekent dat ik vrienden heb... Voor de kleding die te strak zit, want dan heb ik genoeg te eten... Voor de dakgoot die gerepareerd moeten worden, want dat betekent dat ik een huis heb... Ik ben dankbaar voor al het gemopper op de regering, want dat betekent dat we vrijheid van meningsuiting hebben... Ik ben dankbaar voor de dame achter mij in de kerk die vals zingt, want dat betekent dat ik nog goed kan horen... !
SMAAK VAN WATER
Een verhaaltje tot slot. Een jongeman in Noord-Afrika was onderweg naar zijn leraar. Hij liep door de hete woestijn. Plotseling zag hij helder koel water opborrelen uit een bron. Het water was zo zoet dat hij zijn veldfles vulde om er iets van mee te nemen voor zijn leraar. Enkele dagen later vertelde hij de meester over de wonderlijke bron in de woestijn. Hij bood zijn hem zijn veldfles aan. Deze nam een diepe slok en bedankte zijn leerling hartelijk voor het zoete water.
De leraar liet ook de andere leerlingen proeven, maar zij spuugden het uit en vonden dat het verschrikkelijk smaakte. Ze keken hun leermeester aan en vroegen: 'Meester, waarom vond u dit vieze water zo lekker? De leraar antwoordde: ‘Jullie hebben alleen het water geproefd. Ik heb het geschenk geproefd. Het water was inderdaad niet bijzonder, maar het droeg liefdevolle vriendelijkheid.
Niets is lekkerder!’