De genoemde datums laten het moment van publicatie zien, 
De datum waarop de preek gehouden is ligt gewoonlijk een week later
2023 - Driekoningen / afscheid


GOUD, WIEROOK EN MIRRE


WIEROOK

Karl Marx was een bekende filosoof. Hij was 64 jaar toen hij op sterven lag. Zijn huishoudster vroeg hem, of hij nog iets wilde zeggen. Marx snauwde haar toe: ‘Laatste woorden..., dat is iets voor dwazen die nog niet genoeg hebben gezegd!’
Dus probeer ik ook maar niet om van deze laatste preek de mooiste van mijn leven te maken!
We hebben vandaag trouwens drie koningen op bezoek met drie geschenken: mirre, wierrook en goud. Laten we die maar eens gaan bekijken.
Ik begin met de wierrook. Wierrook is hars die opgaat in geur en rook. Ik heb - ouder wordend - veel plannen in rook zien opgaan, vooral de laatste tijd. Je hebt altijd gedacht: die fietstocht naar Wenen langs de Donau, die ga ik ‘n keer maken. Het Noorderlicht in Lapland wil ik nog graag zien. Een verhalenbundel voor kinderen zou ik nog willen schrijven. Tientallen plannen, ideeën, avonturen en boeken zijn er, waarvan je altijd hebt gedacht: ‘dat doe ik later nog eens wat mee...’ 
Maar een mens wordt ouder. ‘Helemaal naar Polen?’, denk ik dan, ‘zou ik daar nog wel aan beginnen?’ En dat dikke boek over wiskunde...:, vergeet het maar.... Om trompet te leren, ben ik intussen ook te oud... En zo verdampen al die mooie ideeën. De kamer wordt leger, het hoofd wordt lichter, veel is opgegaan in rook, maar de wierookgeur blijf hangen. Ook de dingen die je niet gedaan hebt, horen immers bij je leven. Ze vertellen iets over je angst en je verlangen!

MIRRE
De mirre is een ander verhaal. Mirre komt aan de beurt als alle rook is opgetrokken. Het is een kruid dat bij een begrafenis gebruikt werd. 
Ik vergeet nooit dat driekoningenfeest in Kunrade. Kevin was de jongste koning en hij zou mirre bij de kribbe leggen. Hij wilde zijn tekst niet van een blaadje aflezen dus begon hij te improviseren. Kijkend naar Maria begon hij,: ‘Deze mirre is om Jezus te ....’ 
Hij kon niet op het woord ‘balsemen’ komen. De stilte duurde. Hij moest nu wat zeggen. En toen kwam er uit: ‘Deze mirre is om Jezus mee... in te smeren.’ Een maand later werd hij prins Carnaval. Op de receptie heb ik hem toen een potje mirre aangeboden, ‘om Jezus in te smeren...’ op. Mirre hoort bij een begrafenis. Bij de dood van God. 
De laatste eeuw hebben we dat meegemaakt. Dat God dood ging. Dat hij verdween uit het dagelijkse leven van de meeste mensen. Uit de school, uit de raadzaal en het gerechtsgebouw, uit de tweede kamer en uit de krant. Mensen kunnen uitstekend rekenen en bouwen, maar zij voelen zich steeds minder thuis in andere manieren van bestaan zoals in muziek, in gedichten en dromen, in het gedachteloos genieten van er-gewoon-maar-te- zijn, of het ontwerpen van een gemeenschappelijk ideaal. 
Er is weinig ruimte meer over, om God in te denken. De moderne mens is gericht op zijn eigen recht en zijn eigen geluk. Er is geen verhaal over goed en kwaad waar we met zijn allen achter staan. Dat is de uitdaging voor de toekomstige kerk. Als we ontdekt hebben dat de kinderlijke voorstelling van God dood is, dan moeten we het evangelie van Jezus van Nazareth opnieuw tot leven brengen. Ook daarom is het goed dat er eens een andere pastoor komt. Een die niet het kerkidee van de vijftiger jaren als een blauwdruk in zijn hoofd heeft. Er is iets nieuws nodig. 
De meeste kerkbezoekers - en zeker ouders van kinderen - hebben al lang begrepen, dat het geloof nieuwe muziek nodig heef, nieuwe vrouwen en mannen en digitale preekstoelen. Ik wil daar nog graag aan meewerken. U zult er begrip voor hebben dat ik ervoor moet waken, om mijn opvolger niet voor de voeten te lopen. Als u hem zo goed steunt als u mij hebt gedaan, zal er zeker iets moois ontstaan.

GOUD
En dan het goud. Puur goud is, wat wij als gelovigen in handen hebben. Puur goud. Het evangelie, een bundel verhalen. Alleen maar verhalen die de mens aanspreken en vrij laten. Ze nodigen uit en doen een beroep op je liefde. Dat is een kostbaar geschenk. Je vraagt je af hoe we dat bij grote delen van de Europese bevolking zo konden verknallen. Ik vrees dat we de boodschap van Jezus kapot hebben gemaakt door van zijn verhalen versteende dogma’s te maken. En wat is er gebeurd met die hoge idealen van Jezus  – ‘wees volmaakt zoals mijn Vader in de hemel volmaakt is’– ? 
Jezus legde de lat heel hoog maar wij hebben er een drempel van gemaakt. Zo werden mensen en groepen uitgesloten en wel juist degenen naar wie Jezus op zoek was. We hebben met het evangelie puur goud in handen. Dat is ook wat zal blijven.
Ik heb in Heerlen en in Voerendaal altijd veel mensen om me heen gehad, die me steunden. Ik heb altijd een lieve broers en zussen en ouders gehad. Wijze en ijverige kerkbestuurders. Talloze vrijwilligers met zeer verrassende kwaliteiten. Bereidwillige toehoorders en kerkgangers. Ik heb het erg gewaardeerd als u me in vertrouwen nam, bijvoorbeeld bij een afscheid of een doop. En tenslotte ben ik opgelucht en uiterst tevreden met de aanpassingen in deze kerk. Een nieuw interieur heeft meer dan ooit respect voor het verleden, maar ook aandacht voor een nieuwe parochie en een nieuwe toekomst.

DE WEG TERUG
Lieve kinderen, jullie hebben me vaak verrast. Ik herinner me vandaag dat meisje dat de hand omhoog had gestoken. Ik had net het verhaal verteld van de barmhartige Samaritaan. ‘Zeg het maar...’ ‘Ik wou vragen..., die Jezus...’, aarzelde ze, ‘heb jij die eigenlijk nog meegemaakt?’ 
Na een rondleiding van de communicantjes vroeg een jongen: ‘Waarom staat er  “Dautzenberg” onder op dat raam?’ Ik wilde hem  duidelijk maken dat dit niet de naam van de Heilige was. Dus ik zei: ‘Als jij later heel rijk bent en je denkt: die ramen in de kerk vind ik maar niks, ik wil een raam met Messi erop. Nou dan laat je zo een raam maken, en dan schenk je dat aan de kerk, en dan komt jouw naam daaronder.’ Het mannetje bleef wat vaag kijken. ‘Begrijp je het niet?’, vroeg ik. ‘Tegen de tijd dat ik rijk ben...’, ging hij toen verder, ‘hoe oud ben jíj dan eigenlijk?’ 
 
Ik laat de wierrook, de mirre en het goud hier liggen – de cadeau’s waren ook niet voor mij –, en ga dankbaar langs een andere weg naar huis terug!!



 

  MENU


   
BEZOEK
vandaag275
gister236
deze maand5045
totaal819497