VIJFTIENDE ZONDAG DOOR HET JAAR IN HET C-JAAR 2007
© Ad Blijlevens, Heerlen 2007

BARMHARTIGHEIDOP WEG NAAR JERUZALEM

Dit verhaal leidt ons niet naar het heilige der heiligen van de tempel in Jeruzalem, maar naar een naamloze man die halfdood langs de weg ligt.
De priester en de leviet maken plaats voor een Samaritaan die volgens de Joden geen haar beter was dan een heiden.
De brand- en slachtoffers en heel het ceremonieel wijken voor een andere dienst.
Zowel over de priester als over de leviet wordt gezegd: 'Hij zag hem wel, maar liep in een boog om hem heen'. Maar over de Samaritaan: 'Hij zag hem en werd bewogen door medelijden'. Om dit medelijden draait heel het verhaal. Alles komt daaruit voort: de Samaritaan verzorgt de wonden van de halfdode man, brengt hem op zijn eigen rijdier naar een herberg en treft daar een regeling met de waard, zodat deze op zijn kosten voor de man zal zorgen. 'Hij werd bewogen door medelijden': zo eenvoudig is Godsdienst.

BARMHARTIGHEID

Het lijkt vanzelfsprekend dat je je bij het zien van een halfdode gewonde laat bewegen door medelijden. Toch gaan de deskundigen uit de tempel aan de heilige plaats langs de weg voorbij en is het een zogenaamde ketterse Samaritaan die deze herkent. Voor nogal wat godsdienstigen is dit verhaal van Jezus niet licht te verteren. Temidden van alle geharrewar over liturgie en rechtzinnigheid en in de doolhof van binnenkerkelijke problemen en vragen relativeert dit verhaal alles op één ding na: 'Hij werd bewogen door medelijden'. En dit verhaal kun je niet wegpraten! Daarvoor is het te vanzelfsprekend. Het haakt zich aan je vast, en zonder een kwaad geweten schud je het niet meer van je af.

DOEN!

Vóór dit verhaal voert de evangelist Lucas een wetgeleerde op. Die wetgeleerde is uit op een discussie en denkt die te kunnen aanspannen door de vraag: 'Meester, wat moet ik doen om het eeuwig leven te verwerven?' Maar hij komt van een koude kermis thuis. Jezus laat hem zelf die vraag beantwoorden en zegt alleen: 'Uw antwoord is juist. Doe dat en u zult leven'. Die wetgeleerde zet echter opnieuw aan: 'Wie is mijn naaste?' Ook deze keer beantwoordt hij eigenlijk zijn eigen vraag: 'Die hem barmhartigheid heeft bewezen'. En opnieuw wijst Jezus hem op het doen: 'Ga, en doe óók zo'.
Geloven is geen kwestie van vrijblijvend discussiëren, maar van doen.

Beste mensen, waar christengelovigen zijn schijnt er vooral over de leer te moeten worden getwist. In hoever schuilt in ons de wetgeleerde die zich buiten schot wil houden? Hoe dikwijls discussiëren wij over de bekende weg en hebben wij ik weet niet hoeveel vragen voordat wij onze handen wensen vuil te maken aan een mens in nood?
Barmhartigheid, medelijden, daarop komt het aan. En dit is vooral een kwestie van doen.