DERTIENDE ZONDAG DOOR HET JAAR IN HET C-JAAR 2007
© Arnaud Gemmeke, Landgraaf 2007

VASTBERADEN ONDERWEG

Je ziet ze wel ‘ns op TV, de kleurrijke figuren die, in het Londense Hyde Park, op ’n kist hun mening staan te verkondigen over belangrijke en onbelangrijke zaken. Zo stel ik mij het optreden van Jezus in Jeruzalem voor. Hij staat daar op het tempelplein, uitdagend, omringd door z’n volgelingen, door schriftgeleerden van allerlei slag en ’n enkele nieuwsgierige luisterraar.
Vastberaden is Hij met z’n leerlingen op weg gegaan. 'n Tocht naar Jeruzalem vol met hindernissen. In het Samaritaans dorp waar ze wilden overnachten, is Jezus niet welkom. De mensen daar leefden al jaren in vijandschap met de joden uit Jeruzalem. Toen zijn leerlingen de dorpelingen daarover wilden aanspreken, sterker nog, “vuur uit de hemel over hen wilden afroepen”, werd Jezus boos en wees hen terecht. Hij loopt als vredesstichter door vijandig gebied, niet om mensen zijn wil op te leggen.
Het geloof van Jezus is wel radicaal, maar niet fanatiek. Hier geen spoor van het fanatisme, dat tot op de dag van vandaag de godsdiensten teistert.
Als je onderweg wordt afgewezen, keer je dan om, schud het stof van je voeten en houd voor ogen waartoe je op weg bent.
Onderweg naar de tempel in Jeruzalem, de stad van God. De tempel waar de gevestigde orde heerste, strenge wetten, niet meer bewogen, niet meer onderweg, gestold geloof. In dit Jeruzalem zal Jezus de schijnheiligheid blootleggen en dat zal hem zijn leven kosten.

Geloven is ook onderweg zijn, optrekken naar het Koninkrijk van God. Als we met Hem onderweg willen gaan, bij Hem willen blijven horen, dan betekent dat beweging, geen rust. “De Mensenzoon kan zijn hoofd nergens te ruste leggen”, zegt Jezus tegen een van zijn volgelingen.En vooral ook geen garanties, maar …… het erop wagen, open voor wat zich aandient.
Als Jezus tegen ‘n ander zegt; “Volg mij”, dan wilt de man eerst zijn vader gaan begraven. Maar daar kan de verkondiging van Gods Rijk niet op wachten. Met andere woorden; laat het oude geloof van je voorouders je er niet van af houden je eigen keuzes te maken en je roeping te volgen.
Jezus ging ook z’n eigen weg. Z’n ouders dachten aanvankelijk dat Hij niet goed bij z’n hoofd was en begrepen pas later waar hij mee bezig was.
En de derde man wilde eerst afscheid nemen van z’n huisgenoten, alvorens Jezus te volgen. Maar het Joodse afscheid nemen, dat neemt heel wat tijd.
En dan komen vragen van… zou je dat wel doen, zou je niet nog even wachten.

Lucas besluit met een opmerking van Jezus, die velen van u zal aanspreken. Wie het land gereed wilt maken om te zaaien en bij het ploegen achterom kijkt, riskeert kromme voren te trekken. Het land wordt dan onbruikbaar. Hem volgen betekent, niet achterom kijken, los laten van alles wat je daarbij zou kunnen hinderen.
'n Moeilijke materie. Laat ik daarom geen poging te doen alles uit te leggen. Misschien is het beter de ideale volgeling van Jezus nog eens neer te zetten en dat beeld vast te houden.
Als we alleen al een klimaat scheppen waarin Gods Rijk kan bestaan,
dan zijn we al aardig op weg, Hem te volgen.
(Arnaud Gemmeke)