GEBOORTE VAN JOHANNES DE DOPER IN HET C-JAAR 2007
© Harrie Brouwers, Voerendaal 2007

MET STOMHEID GESLAGEN


VERJAARDAG

‘Nee, m’n verjaardag... daar doe ik niks aan!’ bromde iemand. Ik vroeg me af: ‘Doen anderen dan ook niets aan jouw verjaardag? Is er niemand die blij is met jouw bestaan en die een gelegenheid zoekt om je ermee te feliciteren?’

VIEREN

Er zijn mensen die hun hele leven gezellig de verjaardag blijven vieren. De dag blijft voor hen iets bijzonders. Mensen komen met een blij gezicht naar je toe en ze hebben een cadeautje bij zich. De post brengt kaarten met bloemen erop. Het is een dag die oude herinneringen naar boven brengt, van toen geluk nog gewoon was. Een slinger om de stoel, gemaakt van stroken gekleurd papier, met een koude aardappel tot ketting geplakt. Er hing er altijd wel eentje los. Het verplichte ‘lang zal hij leven’ maakt nog steeds een oude verlegenheid actueel. Het ongeduld om groot te worden... Kleine mannetjes en vrouwtjes hebben het nog. ‘Hoe oud ben jij?’ Ze beginnen met hun vingertjes te friemelen totdat er vijf min of meer rechtop staan en zeggen dan triomfantelijk: ‘vier’!
Je mocht je eten kiezen en moeder diste trots het verhaal van je geboorte op. De mijne liet geen verjaardag voorbij gaan zonder nog eens te vertellen hoe ik ter wereld kwam, net toen mijn vader de dokter achterna was gerend. Ze had gelukkig een doe-het-zelf-boekje gelezen over de geboorte.

GEBOORTEVERHAAL

Alle heiligen in de kerk hebben hun sterfdatum. Hun overlijden was de dag waarop zij hun leven bekroond zagen. Pas de laatste dag maakt je leven vol. Dan is er bij God een oordeel mogelijk. Ook van de heilige Nicolaas vieren we niet de verjaardag maar de sterfdag! Alleen Johannes de Doper heeft zijn geboortedag. Net als Jezus.
Het is een interessant verhaal dat Lucas over de geboorte verteld. Vanaf het moment dat het duidelijk werd dat Elisabeth een kind kreeg, was haar man met stomheid geslagen. Iedereen begreep dat hij God had ontmoet!

NIEUWE NAAM

Over de naam ontstond verwarring. Men vond dat deze stamhouder de naam van zijn vader moest krijgen. Ze hadden toch niet voor niets vele jaren om een kind gesmeekt. Het was voor hen onnoemlijk belangrijk om de familie voort te laten bestaan in een zoon. Kost wat kost moest de traditie van vader, grootvader en overgrootvader voortgezet worden. Maar er is iets dat zich daartegen verzet. Dit kind is er immers niet om de ambities van opa waar te maken.

EIGEN WONDER

Dit kind is er niet om de zaak van vader over te nemen. Dit kind is er niet om de dromen van moeder te verwerkelijken. Dit kind is er niet om de vele teleurstellingen van de ouderen goed te maken. Dit kind komt van God. Het is een nieuw begin. Het bevat een schat van eigen mogelijkheden in zich. Het heeft zijn eigen kracht om liefde te geven, om mensen te charmeren, om plezier in het leven te krijgen, om het mooie te genieten en ons te verrassen. Voor dat eigen wonder moeten wij ruimte maken. In eerste instantie zijn we sprakeloos en vol eerbied.
En daarom kreeg dit kind een nieuwe naam. Een die nog niet in de familie voorkwam. In deze zwaar traditionele priestergeslacht in de buurt van Jeruzalem begint iets nieuws.

Wat een prachtig verhaal. De man die vader wordt gaat als het ware maanden op retraite. Hij zegt niets meer. Elk woord is teveel. Hij maakt ruimte in zijn hart en in zijn hoofd voor het wonder van de geboorte. Hij weet dat dit kind uit God komt. De naam wordt niet door zijn oudtantes voorgeschreven maar door een engel uit de hemel.
De ouders van tegenwoordig hebben dat van die nieuwe naam, die nog niet in de familie voorkomt, goed begrepen!

ENGEL!

Nooit vergeet ik die jonge vrouw die vol innig geluk vertelde dat zij in verwachting was. Ik had de dag daarvoor toevallig het verhaal gelezen over de engel die Maria verblijdde. Dus ik zei, een beetje plagend: ‘Het lijkt wel of je een engel hebt gezien’. ‘Veel mooier!’ zei ze stralend. ‘Ik heb gister op de echo het hartje zien kloppen!’

PARTIJTJE

Lieve kinderen.
Gonny was binnenkort jarig. Ze kon er nu al bijna niet van slapen. Haar broertje Bart vond het maar kouwe drukte om niets! ‘s Morgens zouden opa en oma komen met oom Henk. Dan was er gebak en vla. Ze had een nieuwe jurk gekregen en ze zou de nagels van haar teentje rood lakken. Stiekem hoopte ze dat ome Henk een MP3 speler zou kopen. Ze had het afgelopen zondag goed laten merken dat ze de enige in de klas was zonder zo’n ding. ‘s Middags zouden de kinderen komen. Pappa had een discolamp; de gordijnen zouden dichtgaan en dan gingen ze dansen met cola en chips. En dan tegen half vijf waren er frietjes. Gonny’s hartje begon harder te kloppen als ze eraan dacht. Zo werd het zaterdag. Alle mensen die blij waren met Gonny hadden zich goed voorbereid. Mamma had gebakken en gewinkeld. Pappa had getimmerd en spots aangelegd. Oma had een griezelboek gekocht. De vriendinnetjes hadden een nieuwe etui, een rode bal en een piepklein puzzeltje bij zich. Ze waren allemaal blij dat Gonny er was en daarom zouden ze feest vieren.
‘En wat heb jij voor je lieve grote zus?’ vroeg mamma aan Bart.
‘Ik heb chocoladetoffees gekocht. Zul je het niet verklappen?’ vroeg Bart ernstig.
‘Wat lief van je, je wilt je zus verrassen?’
‘Nee” zei Bart. ‘Ik heb ze al op!’