PASEN IN HET HET C-JAAR 2007
© Harrie Brouwers, Voerendaal 2007

HET HART VERTELT


DAG EN NACHT

Een trouwe kerkganger wilde veertien dagen geleden de mis van 10uur/kwart-over-11 bijwonen. Hij stond verwonderd voor een gesloten deur. Geërgerd deed hij enkele stappen terug. Toen zag hij op de toren dat het al twaalf uur was. Hij had de klok een uur achteruit gezet in plaats van vooruit. We spelen tegenwoordig ook zo makkelijk met de wijzers van klok!
Dat is wel anders geweest. In vroeger eeuwen was tijd iets heiligs en de mensen volgden de gang van zon en maan met argwaan. Een bijzonder feest was de lente wanneer de dag precies evenlang duurde als de nacht. Nu ging het licht het winnen van de duisternis. Dat is de vrolijkheid van Pasen.

LICHT EN DONKER

Ons leven is een gevecht van licht tegen donker. Lieve mensen krijgen een zwaar kruis te dragen en het leven groeit soms tegen de verdrukking in. Pasen zegt dat het leven wint!
Dat is niet te bewijzen. We hebben zelfs geen woorden voor de laatste geheimen. Geen enkele redenering bewijst dat het leven sterker is dan de dood. Het verstand kan niet over de horizon van de tijd kijken. Theorieën en dogma’s helpen niet. Maar ons hart maakt een keuze. In ons hart ligt de overtuiging dat de eerste glimlach van een kind een sterker icoon van God is dan die moord in Jeruzalem.

OVERTUIGING VAN HET HART

Die overtuiging van het hart vinden we het eerst in brieven van Paulus. Ze is krachtig en eenvoudig. We vinden haar ook in het stukje preek van Petrus uit de eerste lezing van vandaag.
Later voegen zich daar andere herinneringen aan toe. Hadden de apostelen de eerste maanden na Jezus’ dood niet zijn bezieling ervaren? Verschijningsverhalen worden opgetekend. Nog veel later ontwikkelen zich vertellingen over het lege graf.
In zijn paaspreek vertelt Petrus de overtuiging van zijn hart: een goede God kan Jezus niet hebben prijsgegeven aan de ondergang.

VERHALEN VAN HET HART

Petrus vertelt dus niet de spectaculaire gebeurtenissen bij het graf die we in het evangelie lazen. Hij rept niet over die eerste dag van de week. Toen in alle vroegte Maria van Magdala op zijn deur stond te bonzen. Petrus was uit zijn bed gesprongen. Hij mopperde wat op de vrouwen die wel weer bij het verkeerde graf hadden gestaan. Intussen was Johannes ook gewaarschuwd. Hij was nog een jong. Hij sprintte harder dan Petrus. Bij het graf aangekomen liet Johannes Petrus netjes vóórgaan. Daarmee wordt Petrus door de eerste christenen aangewezen als de voornaamste getuige van Jezus’ leven en dus als kerkleider.
Toch zijn het niet deze herinnering die Petrus vertelt in zijn preek, maar hij laat de overtuiging spreken van zijn hart. De grond voor het paasgeloof is niet dat ze een leeg graf vonden. Het is andersom: ze vertellen over het lege graf omdat ze geloven in Jezus’ leven en omdat ze Hem ervaren hebben. Ze zijn overtuigd van Gods barmhartigheid.

VORM EN INHOUD

Dus als een filmregisseur - ik zag het onlangs op de televisie - kistjes beenderen laat zien uit de eerste eeuw met de namen van Jezus, Maria Magdalena en andere bekenden, dan vind ik dat interessant, maar met mijn geloof heeft het niets van doen.
Tom keek me ooit wat samenzweerderig aan. Ik had gevraagd wat Pasen was. Hij antwoordde: ‘toen is Jezus uit een grot ontsnapt!’ Er kwamen wel twintig vingers. Of Jezus ook langs de maan was gegaan? Of de hemel achter de sterren was? Kinderen verstaan nog niet de poëtische kracht van de verhalen. Ze hebben grote problemen met de verpakking. Met de inhoud zijn ze het echter van harte eens: God was goed voor Jezus en dat is een vrolijk geheim!

PAASGEHEIM

Lieve kinderen.
‘Mammaha!’ Tanja zette haar zeurstem op. ‘Mammaha, ik geloof niet in Pasen.’ Mamma schrok. Ze zette de schaal eieren neer.
‘Maar lief kind. Geloof je niet dat Jezus bij God thuis is gekomen? Geloof je ook niet dat oma bij God is?’
‘Tuurlijk wel. Maar die eieren! Worden die door de klokken of door de paashaas gebracht?’ Tom haalde zijn schouders op. Kon hem wat schelen. Als het er maar veel waren.
‘De eieren komen van de klokken’, zei mamma.
‘Maar die beieren toch. Gaan ze dan niet kapot?’ vroeg Tanja kritisch. Tom grijnsde.
‘Als dat het grootste probleem was’, mompelde hij. Mamma ging er voor zitten.
‘Kijk, Tanja, dat is het paasgeheim. Waarom vallen de eieren niet kapot? Waarom maakt de klepel er geen omelet van? Waarom kunnen er zoveel eieren in een klok? Waarom vallen ze alleen maar in tuintjes? En hoe kunnen ze vliegen? Er zijn altijd meer vragen dan antwoorden. Maar het zit zo. Als de paasklokken luiden, dan zingen ze over het nieuwe leven. En dan roepen ze ons, om dat nieuwe leven te brengen. Vandaag mag jij de klokken helpen om de eieren te verstoppen en de lammetjes te fotograferen en de bloesem in de vaas te zetten. En ook om een weesgegroetje te bidden bij het graf van oma. Zalig Pasen!’