KERSTMIS IN HET C-JAAR 2006
© Harrie Brouwers, Voerendaal 2006


VROLIJK NOCH ZALIG

'SHOPPEN'

Verveeld dwaalde haar blik door de winkel. Oma bereidde zich voor op kerstmis. Haar benen voelden moe. Drie plastic tasjes begonnen zwaar te wegen.
Voor Daan had ze nog niks. Haar zoon hoefde ook niks, had hij gezegd. Voor Margriet kon ze ook geen cadeautje vinden. De kinderen hadden hun huizen vol staan. Het geschenk voor de kleinkinderen was makkelijker. Hoewel! Wat moest ze voor de tienjarige Anja kopen? Wat ging erom in zo’n kind? Waarover praatte het met vriendinnen? Ze zag de kleine Anja nog voor zich tijdens haar eerste blokfluit-concert. Van het lawaai dat nu uit haar slaapkamertje kwam kreeg ze kippenvel. Een nieuw bed-overtrek misschien? Ze durfde niet. ‘Staat er iets op de verlanglijst?’, had ze gevraagd. ‘Ik vind alles leuk’ had ze gezegd, maar oma dacht: ‘je vindt niks meer leuk.’ Haar blik viel op een thermometer. Kon je ook op zien hoe koud het buiten was. ‘Of hoe warm’, schoot het door haar hoofd. Voor welke problemen zou Anja nog komen te staan over een jaar of dertig? Hoe warm zou de aarde worden? Hoe gevaarlijk de atoomcentrales en de terreur? Ze moest er niet aan denken!

'DOET U MAAR EEN CEADEAUBON'

Haar broertjes Teun en Jesse waren blij met alles. Teun was pas twee. Hij kraaide naar alles wat blonk en bewoog. Ze liep op de boekenafdeling. Ze had er geen flauw vermoeden van wat voor zoort boeken Daan en Margriet lazen. Gek dat ze dat niet wist. Haar eigen kinderen! Wat dachten ze? Wat vreesden zij? Zouden ze nog iets verwachten? Ze was langs de cd-rekken gelopen. Hielden ze van Mozart? Het werd elke Kerstmis moeilijker. Wat ze het liefst zou geven, een beetje gezondheid, wat hoopvolle gedachten, dat was niet te koop. De roltrap had haar een etage hoger gebracht. Daar stonden kerststalletjes. Een stalletje? Ze durfde niet. Ze zouden het als kritiek kunnen opvatten. Naar de kerk gingen ze niet meer. ‘Er komt een verwende generatie zonder wensen, zonder hoop, zonder geloof en met heel, heel veel problemen’ dacht ze. ‘Doet u maar vier cadeaubonnen’, een van 100, twee van 50 en een van tien euro’ zei ze bij de kassa. Zo verdween haar liefde in een makkelijk draagbaar envelopje met getallen.

THEE

Doodmoe kwam oma thuis. Het was druilerig gaan regenen en de bus had lang op zich laten wachten. Voor de deur zag ze de fiets van Anja. De kleine meid zat snikkend aan tafel, haar hoofd in haar armen. Ze durfde niet naar huis. Ze had een proefwerk teruggekregen. Een twee stond eronder en een rotopmerking. En ze moest het laten ondertekenen. En toen was ze van de fiets gevallen. Ze hadden haar uitgelachen... Oma zette een kop thee.
Lieve mensen. Vannacht wordt in deze kerk niets verkocht. De angst over de toekomst van de aarde wordt hier niet weggenomen. Terroristen worden hier niet aangepakt. U krijgt zelfs geen kop koffie en geen bonuspunten of gratis zegeltjes.

MENSWORDING

We horen slechts een verhaal. Een verhaal over de menswording van God. Het is uw eigen verhaal. God wordt kind en Hij lijdt in de wereld. Onder onbegrip, eenzaamheid of ziekte. In u en in mij. U hoort Gods verhaal. De geboorte van een kind. Een baby die kwetsbaar en klein is uitgeleverd aan mensenhanden. Een ultiem beroep op onze liefde. Dat is God. Een uitdaging om lief te hebben. Om het tegen de tijdgeest in, niet zo belangrijk te vinden dat je goed in je vel zit, maar wel of je in de huid van een ander kunt kruipen. Dat is Gods verhaal.

RISKANT

Herders schieten toe, genodigd door de hemel. Dat was riskant. U hebt gelezen over die Kerkraadse herder? Hij verwaarloosde zijn dieren. Vijftig schapen had hij aan zijn honden gevoerd. Als ruig en onbetrouwbaar stonden de herders in Jezus’ dagen bekend. Bij de stal gekomen lieten zij zich vertederen, maar het had goed mis kunnen gaan! Dat risico neemt God. Het kind wordt in doeken gewikkeld en gewiegd. God wordt mens en Hij verschijnt niet in cadeauverpakking, niet als een oplossing voor de opwarming van de aarde, maar als een dringend beroep op ons hart. God is een schreeuw om liefde. En die schreeuw kan de wereld redden en ons leven zin geven. Liefde doet wonderen.

'VREDE'

Oma zou de kerst niet meer halen. Enkele dagen daarvoor was ze plotseling overleden. Daags voor de feestdagen hadden ze haar gecremeerd. Er was veel gehuild. De cadeaubonnen in geschenkverpakking waren ongeopend onder de kerstboom gelegd. Haar woning was uitgeruimd. Even dreigde er ruzie. De kinderen vochten om het kerststalletje.

ENGEL

Lieve kinderen.
Als Anja ergens goed in was, dan was het in het tekenen van engelen. Bijna op elke bladzijde van haar schoolagenda stonden engeltjes. Van opzij en van voren, zelfs van boven en van onderen! Ze hadden allemaal krullend haar en sierlijke vleugels. Soms hadden ze een lint in de hand met ‘vrede’ erop. Vandaag had zij de mooiste engel van haar leven gemaakt. Die was voor oma. Oma was dood en Anja zou haar een engel geven, want er was niets meer waar ze oma blij mee kon maken. Op het lint kwam in krulletters ‘Kusjes’ te staan. Als je niets meer kunt doen en als er nog veel liefde over is, dan worden daar engelen van gemaakt, dacht Anja.