DRIEENDERTIGSTE ZONDAG DOOR HET B-JAAR 2006
© Ad Blijlevens, Heerlen 2006


WAT ER OOK GEBEURT....


ELKAAR VASTHOUDEN

Onze ervaring leert ons dat het in verschillende omstandigheden van groot verdriet niet mogelijk is het verdriet op te lossen of weg te nemen. Wel zijn er dan gelukkig nogal eens mensen die elkaar vasthouden en die eventueel proberen om een opening van een uitzicht te ontdekken. Zo vond ik het bijvoorbeeld geweldig dat na die afschuwelijke tsunami op Kerstmis 2004, waarvan duizenden mensen slachtoffer werden, er mensen waren die temidden van zoveel puin en afbraak niet alle hoop hadden verloren en anderen zelfs moed inspraken: 'we houden elkaar vast. En dat waren geen loze kreten.

Om een ander voorbeeld te noemen: in onze tijd, waarin zoveel mensen angst hebben voor terrorisme, is het verrassend dat er op verschillende plaatsen ontmoetingen en gesprekken plaatsvinden tussen mensen van verschillende etnische of / en religieuze oorsprong.

Ik denk ook nog aan dit. In nogal wat situaties waarin mensen veel verdriet hebben door ziekte, eenzaamheid of wat dan ook, is het verdriet heus niet weg te nemen, weg te praten of weg te redeneren. Als anderen dan in staat zijn door hun nabijheid en verbondenheid je kracht mee te geven om het vol te houden, kan dit verdrietige mensen helpen.

'Wat er ook gebeurt, wij blijven bij je'.

NERO

Dit kunnen we bedenken bij het evangelie van vandaag. De omstandigheden waarin de evangelist Marcus zijn evangelie schrijft, wordt beheerst door de vervolgingendoor keizer Nero te Rome. De christenen maken mee dat de een na de ander wordt opgepakt en weggevoerd en vaak gruwelijk wordt gemarteld en vermoord. Ook worden heilige plaatsen ontheiligd en vernietigd. Het einde der tijden lijkt te zijn aangebroken. De evangelist Marcus gebruikt in zijn beschrijving beelden uit het boek Daniel, waaruit de eerste lezing in deze viering werd voorgelezen.

DANIEL

In dat boek wordt beschreven hoe de toenmalige Romeinse heerser Antiochus de stad Jeruzalem vernietigt en - wat nog erger is - de tempel ontwijdt door er een groot beeld van de god Zeus neer te zetten. Maar in die crisis is er tegelijk een teken van hoop: er zal een einde komen aan de vervolgingen. De christenen konden dit als het ware aflezen uit de geschiedenis. Zowel bij de profeet Daniel als bij de evangelist Marcus gaat het om de hoop waaraan mensen zich kunnen vasthouden. Marcus gebruikt daarbij beelden van Daniel waarmee joden van die tijd vertrouwd waren.

VIJGENBOOM

Schitterend is bovendien bij de evangelist Marcus het beeld van de vijgenboom. De vijgenboom en de wijnstok zijn in Israel de enige boom en de enige struik die in de winter al hun bladeren verliezen. Maar in de lente kunnen de vijgenboom en de wingerd in heel korte tijd nieuwe bladeren krijgen. De vijgenboom is vanouds de boom die beschutting biedt.

Ook is bij al die beschrijvingen duidelijk dat niemand weet wanneer de nieuwe tijd zal aanbreken. Wel is er de aansporing om het vol te houden en moed te houden. De eerste christenen, de christenen van alle tijden en dus ook wij worden uitgenodigd zich vast te houden aan de woorden van hoop die hun en ons zijn en worden meegegeven. In tijden van verdriet weten wij dikwijls niet waar en wanneer het allemaal voorbij zal zijn. Wij kunnen de toekomst niet overzien. Maar het is wel heel belangrijk dat wij in onszelf en bij elkaar het verlangen en de hoop levend houden.

Mogen wij daarin groeien.


(Met dank aan 'Voor het luiden van de klok' van M.J. Janssen en G. Zuidberg!)