TWEEENTWINTIGSTE ZONDAG DOOR HET B-JAAR 2006
© Ad Blijlevens, Heerlen 2006

EN TOCH...

GEEN STARHEID

Er moet orde zijn. Dat is duidelijk. Met wanorde is niemand gediend. Daar ga je in ten onder. Orde op zaken is van groot belang. Maar orde is niet hetzelfde als starheid, onveranderlijkheid. Want daar ga je ook aan 'kapot'. Hoe vind je tussen die twee uitersten een gezond evenwicht? Dat is niet eenvoudig. Volgens de farizeeën en schriftgeleerden zit Jezus fout. Hij neemt het niet zo nauw met reinigingsvoorschriften. Jezus is voor zulke voorschriften niet zo gevoelig. Hij ziet er de zin niet van in. Sterker nog: Hij vindt ze zelfs gevaarlijk.Want als je dat soort voorschriften te sterk beklemtoont, er zelfs goddelijk gezag aan toekent, dan blokkeer je broodnodige veranderingen.
Jezus reageert fel op de aanval van de mensen uit Jeruzalem die voor alles orde op zaken willen stellen. Hun manier van benaderen gaat in tegen zijn diepste Godsbeleving. Volgens Jezus heeft die benauwende zienswijze en praktijk niets met God te maken. Althans niet met de God met wie Hij zich zo één voelt. Want dat is juist een God die mensen telkens opnieuw binnenleidt in een nieuwe toekomst. Riskánt natuurlijk, dat wél; maar ook heel bevrijdend. Je wordt immers niet meer mens door star vast te houden aan bepalingen die door vroegere generaties zijn vastgelegd. Die zijn richtlijnen, richtingwijzers, niet meer en niet minder.

JEZUS VERKONDIGING

De geïrriteerdheid van de farizeeën en schriftgeleerden is echter hoogst actueel De felle reactie van Jezus eveneens. En... beiden beroepen zich op God. Maar wel op een andere God.Dat is het probleem, ook in onze tijd. Zoals Jezus is stuk gelopen op mensen die de sleutelposities in handen hadden, zo lopen ook vandaag de dag mensen stuk op mensen die broodnodige veranderingen met alle macht
tegenhouden. De sleutelwoorden van het Evangelie zijn: 'En toch'. Ondanks het feit dat je aan het kortste eind lijkt te trekken, toch ervan overtuigd zijn dat geloven in de God van Jezus Messias het laatste woord heeft, leven betekent. Dat
is uiteindelijk het fundament van onze belijdenis dat God Jezus uit de doden heeft opgewekt. Daar zit de geloofsovertuiging achter, dat God niet stond achter de visie en de handelwijze van Jezus' tegenstanders, maar achter Jezus' verkondiging en levensstijl.

JACOBUS' GEMEENTE

Gaan wij even terug naar de eerste lezing van vandaag, een gedeelte uit de brief van de apostel Jacobus. Jacobus was de leider - je mag zeggen: de 'bisschop' van de zeer joodse, orthodoxe geloofsgemeenschap van Jeruzalem. Hij staat voor de lastige opgave, de boodschap van Jezus te vertolken voor zijn joodse medechristenen. Dan geeft hij eerst de juiste levenshouding aan: zachtmoedigheid, helemaal in de geest van Jezus, zachtmoedig en nederig van hart, bereid tot luisteren naar wat God te zeggen heeft, naar wat Gods overlevering vertelt aan Jezus. Dat is allesbehalve soft. En het is geen vrijblijvend iets. Jacobus vertolkt verder een heel praktisch christendom, dat probeert terug te keren naar de kern van de wet, of liever: naar de kern van de grote Richtingwijzer, opnieuw naar het voorbeeld van Jezus. Mogen wij steeds meer proberen om vanuit die levenshouding te leven.