ZESTIENDE ZONDAG DOOR HET B-JAAR 2006
© Annelies Oude Nijhuis, Voerendaal 2006


HERDER

Jeremia laat de Heer, de God van Israël, ernstige woorden spreken tegen de leiders van het volk: “Jullie hebben mijn schapen verjaagd en laten verdwalen. Jullie zijn ze zelfs niet gaan zoeken.” Hij (Jeremia) vergelijkt zijn koning met een herder die huurling is.
Het patroon van een huurling ziet er ongeveer als volgt uit; zo veel mogelijk verdienen; van zo laat tot zo laat werken. Dan wegwezen en verder geen polonaise aan mijn lijf.
Wat is dan een goede herder in de ogen van God?
Jeremia zegt het zo: “Ik zal herders over ze aanstellen die de schapen zo zullen hoeden, dat ze geen angst meer kennen en dat er niet één meer zal worden vermist.”.
En hij verwijst naar koning David, die hij een goede koning vond.

Marcus, in het evangelie, trekt dat beeld ( van de goede herder) door naar Jezus. “Jezus zag de grote menigte en voelde medelijden met hen.” Hij zegt: “Ze lijken op schapen zonder herder.”
Jezus wordt bewogen door de mensen die hem achterna komen.
Hun lot laat Hem niet koud. Hij wil voor hen een goede herder zijn.

Jezus noemt zichzelf een goede herder. Hij had er persoonlijk alles voor over, om de mensen vrij te maken. Vrij van angst, van ziekte, van dictators. Hij heeft dat met de dood moeten bekopen. Een echte leider heeft hart voor zijn mensen. Een echte leider doet alles om zijn mensen ruimte te geven. Hij bemoedigt, wijst terecht en geeft richtlijnen.
Ook in onze tijd zijn er leiders die de herdersgeest van Jezus waargemaakt hebben.

Persoonlijk denk ik dan aan Nelson Mandela en bisschop Tutu. Mensen die de problemen van anderen zien en er iets aan willen doen. Die willen “dienen” en niet “heersen”. Die het welzijn van iedereen voor ogen hebben en daar voor willen vechten, met woorden en niet met wapens.

Wat kunnen de woorden van Jeremia en Marcus voor óns, hier samen in deze kerk, betekenen? Immers ook van ons wordt gevraagd dat we goede herders zijn, met hart voor onze schapen.
En dat niet alleen in onze vrije tijd, maar ook op onze werkplek of thuis en in onze omgeving.

Terwijl ik over deze overweging nadacht, moest ik denken aan het verhaal van een goede vriend, wiens vader onlangs is overleden. Vader was al lang ziek, maar bleef, hoe ziek hij ook was, steeds vol interesse en aandacht voor zijn kinderen en kleinkinderen.
Toen de rector hem, in het bijzijn van al zijn kinderen de sacramenten van de zieken had toegediend en hij iedereen bedankt had, nam hij van elk kind afzonderlijk afscheid. Hij begon bij de jongste zoon. Deze was als jonge jongen nogal moeilijk en had daarom jarenlang op een internaat gezeten. Hierdoor was het contact tussen hem en zijn broers en zussen een beetje moeizaam geworden.
Toen onze vriend als laatste bij zijn vader kwam, vroeg deze hem of hij zijn jongste broer wilde blijven steunen en hem bij het familiegebeuren wilde blijven betrekken. “Hij heeft jullie zo nodig “ zei zijn vader. ”Laat hem niet in de steek”.

Ik vond dit een goed voorbeeld van een “goede herder”.
Zo herinner ik me ook een wandeling met mijn moeder. Ik zal een jaar of 8, 9 zijn geweest. Ze zei een vuilnisman goedendag. Ik vroeg verbaasd: “Mama, ken je die man”? Waarop ik als antwoord kreeg: “Nee kind, maar vergeet nooit dat iederéén een goede dag waard is, of het nu de burgemeester, de pastoor of de vuilnisman is”. Ik ben het, hoop ik, nooit vergeten!

Zo kan iedereen een goede herder zijn voor anderen.
Daar hoef je geen grote lichaamskracht voor te hebben, daar hoef je geen hoge positie voor te hebben, daar heb je alleen een warm hart voor nodig.

Ik zou met een kort gebed willen afsluiten:
'De Heer is mijn herder,
Het ontbreekt mij aan niets.'
Laat deze woorden de basis vormen van ons leven, God.
Wij danken U voor uw niet aflatende zorg.
Laat ons herder zijn zoals U, zoals Jezus,
met een eindeloos geduld en met een warm hart. Amen.