DERTIENDE ZONDAG DOOR HET B-JAAR 2006
© Ad Blijlevens, Heeerlen


GELOVEN


WONDEREN ZIJN GEEN BEWIJSSTUKKEN.

Wanneer wij dit evangelie beluisteren, kunnen wij ons afvragen: Hoe komt het dat de mensen in Palestina toentertijd -op weinig uitzonderingen na - ondanks die wonderen niet in Jezus geloofden? Dit is in elk geval zeker: geloven kan niet door buitengewone gebeurtenissen te voorschijn worden getoverd of bewezen worden. Geloven kan evenmin worden bewezen als liefde.
Voor gelovige mensen zijn er tekenen zoals er tekenen zijn van liefde. Maar, we weten het allemaal: wij kunnen de graad van de liefde niet met een meetlat afmeten aan de grootte van een geschenk. Evenmin kunnen wij de betekenis van Jezus afmeten aan het aantal en het buitenissige van bijzondere gebeurtenissen in Jezus' leven. Wonderen zijn geen bewijsstukken! Wat voor Jezus' tijdgenoten van belang was, was het appèl om in Hem en zo in God te geloven. Hier, op dit punt, scheiden zich de geesten. Dáárom gaat het: dat wij op dit appèl ingaan; dat wij nu in ons laten d66rdringen wat dit evangelie ons te zeggen heeft.- Ik koos uiteindelijk voor de enkele gedachten die ik u wil voorleggen:

HET LEVEN GAAT VERDER.

Vroeger, toen veel mensen nog niet zo veel wisten over stervensbegeleiding en over begeleiding van mensen die intens bij een sterven betrokken zijn, hoorde je nogal eens zeggen; 'Niets aan te doen. Het leven gaat verder'. Dat was natuurlijk een magere troost. Maar in alle schamelheid vatte het toch heel kernachtig samen waarop het zo ongeveer aankomt. Het leven gaat verder. Het gaat verder in alle mensen die in Jezus' Geest willen leven, die ten opzichte van anderen liefde en gerechtigheid willen betonen en die de moed hebben om te zeggen: 'Dit is leven. Daar kan de dood uiteindelijk niets tegen doen'. Waar mensen zo proberen te leven, wordt de dood uiteindelijk toch betrekkelijk. 'Talita koem': 'Meisje, sta op'. Deze woorden zijn genoeg om de dood als het ware weg te blazen. Daar gaat het leven verder. Daarmee wordt het mysterie van de dood natuurlijk niet opgelost. Maar toch mogen we geloven dat God ons door Jezus Messias nieuw leven aanbiedt, leven in gemeenschap met Hem, over de dood heen.

DOOR JEZUS AANGERAAKT WORDEN.

Dit leven gaat verder. Maar dan zegt het evangelie van vandaag ons wel dit: alleen als je probeert te geloven in degene die een teken stelt, 'doet' het wat aan je. Al die mensen die tegen Jezus opdrongen, hebben Hem blijkbaar niet echt aangeraakt'. En hoe weinigen van hen zijn werkelijk door Hem 'aangeraakt'? Of Jairus Jezus letterlijk aanraakte, weten wij niet. Maar figuurlijk deed hij het wél. En Jezus heeft hem in de diepste zin van het woord aangeraakt. En dan die vrouw die aan bloedvloeiingen leed. In die massa was zij de enige die Jezus werkelijk 'aanraakte' en die door Hem ten diepste werd aangeraakt. Alleen als er een ontmoeting plaatsvindt, raak je de ander blijkbaar aan en word je zelf aangeraakt door die ander.
Alleen als je in Jezus gelooft, raak je Hem werkelijk aan en raakt Hij jou aan. Alleen dan ook geeft Hij leven dat uiteindelijk de dood overwint, geneest Hij, redt Hij en schenkt Hij vrede die blijft. Het leven gaat verder, als je werkelijk aanraakt en wordt aangeraakt.

DE ZEKERHEID OM VERDER TE LEVEN

Van deze zekerheid mogen wij leven. Maar het is wel een gelóofszekerheid. In het evangelie is het een innerlijke zekerheid, tegen alles in, een staande blijven, ook al gaat de omgeving niet mee. Het is eigenlijk een innerlijke kracht, die moet groeien in een'steeds voortgaande ontmoeting. Ik hoop dat dit 'aangeraakt worden' steeds meer wérkelijk' voor ons wordt.