ZEVENTIENDE ZONDAG DOOR HET JAAR 2005
© Harrie Brouwers, Voerendaal 2005

SCHAT!!

ALLES ERVOOR OVER HEBBEN
‘Het is met het koninkrijk van God als met iemand die een schat heeft ontdekt. Hij heeft er alles voor over om die akker te pakken te krijgen.
‘Het rijk van God’, zegt Jezus, ‘dat moet je je zó voorstellen: als je er ooit een keer aan ruikt, dan heb je er alles voor over.’
Let wel. Jezus zegt niet: Je mòet voor het rijk van God alles over hebben. Je mòet er grote offers voor brengen. Jezus zegt niet wat je allemaal mòet. Jezus zegt hoe het zal zijn wanneer je het eenmaal hebt ontdekt. Dan is het als met het vinden een schat. Dan is er alleen dit ene nog.
Als je er ooit achter komt wat de blauwdruk is van deze wereld, als je ooit ontdekt welk Plan God met ons heeft, dan zal er niets anders meer voor je zijn! En Jezus spreekt uit ervaring.

ER HELEMAAL VOOR GAAN
Ik vraag me af of onze eigen ervaringen daar iets mee te maken hebben. Als we helemaal voor iets gaan, zou dat iets te maken hebben met het Koninkrijk?
Zou Bryan die smoorverliefd is en na veel twisten thuis is weggelopen, zijn baan heeft opgezegd en geëmigreerd is..., zou hij in die verliefdheid niet de meeslepende kracht van Gods Rijk hebben gevoeld? Is Gods Rijk niet de Liefde zelf?
Zou Peter die zich met hart en ziel, dag en nacht, wijdt aan het lot van zijn gehandicapte zoon, die zijn hele leven opoffert om het ventje te voeden, te wassen, te wiegen om hem af en toe eventjes verzaligd te zien lachen, zou hij niet iets bespeurd hebben van Gods koninkrijk?
Zou Marga die dapper de oerwouden van Suriname introk met een doos potloden en die enthousiast een schooltje begon voor kansloze indianenkinderen en er bleef wonen en niets anders meer wil in haar leven, zou zij niet geproefd hebben aan Gods rijk?
Wat de liefde ingeeft, wat recht doet aan anderen, aan die ene ander, aan je kind, aan een vluchteling, aan een zwerver, aan een volk dat uitgebuit wordt, dat is één worden met de Schepper. Dat is geboren worden uit het licht. Dat is gelukkig zijn!

DE WENS
Lieve kinderen, er was eens heel lang geleden een arme bedelaar. Hij klopte overal aan. Als de deur open werd gedaan, stak hij smekend zijn hand uit en zei: ‘Toe, hebt u wat brood voor een arme donder?’ Zo kwam de bedelaar bij een afgelegen boerderij. De waakhond begon luid te blaffen. De boerin deed open. ‘Toe, hebt u wat voor een arme donder?’ ‘Tuurlijk’, riep de boerin en ze vulde een geruite handdoek met eieren, appels en een stuk ham. De bedelaar keek de boerin diep in de ogen en zei toen: ‘U bent een goed mens. U mag een wens doen. Eén keer mag u wensen wat u wilt.’ De boerin keek ongelovig, kneep toen beide ogen dicht en zuchtte: ‘Ik wens dat ieder die ik aanraak, gelukkig wordt!’ Er volgde vrolijke dagen en als de boerin een boutje in de mond wilde steken meende ze eventjes een glimlach in het kippenvel te zien.
Het verhaal over de bedelaar ging als een lopend vuurtje door het dorp. De mensen waren er opgewonden van. En wat een domme boerin! Ze had toch wel wat interessanters kunnen wensen. Met een pot goud had ze ook iedereen blij kunnen maken!
Diezelfde avond werd er op de deur geklopt van een nabij gelegen hoeve. De boerin deed open en zag de bedelaar. ‘Toe, hebt u iets voor een arme donder?’ De boerin had voor alle zekerheid een grote zak klaargezet met appels, eieren, schink en brood.’ Ze keek de bedelaar vol verwachting aan. ‘Mevrouw, u mag een wens doen. Eén wens zal ik u vervullen omdat u zo vrijgevig bent.’ ‘Dan wens ik’, zei de vrouw zonder nadenken, ‘dat alles wat ik aanraak goud wordt!’
De bedelaar liep hoofdschuddend verder. En de vrouw was enkele weken later dood, want alles wat ze probeerde te eten werd goud.