DERDE ZONDAG VAN HET A-JAAR 2005
© Ad Blijlevens, Heerlen, 2005

DE LEERLINGEN VAN EMMAUS

BEDROEFT KEREN ZE TERUG VAN JERUZALEM.
Twee mensen te voet op weg naar huis. Twee uit een groepje mensen die Jezus vanNazaret waren gevolgd. Ze hebben Jeruzalem de rug toegekeerd. Maar niet alleen Jeruzalem: ook dat kruis, even buiten de muren van de stad, en het graf waarin Hij was neergelegd. Vol hoop en verwachting waren ze indertijd op weg gegaan naar Jeruzalem Nu keren ze triest terug, met de dood in hun hart. Misschien met een stem, verstikt door tranen. --- Zo treffen wij hen aan, ergens tussen Jeruzalem en Emmaüs. Volgens het verhaal komt Jezus op hen toe en loopt Hij met hen mee.
Maar zij herkennen Hem niet. --- Het verhaal over de zogeheten leerlingen van Emmaüs gaat niet over de buitenkant: niet zozeer over een stoffige weg, over voeten die lopen, over stokkende stemmen, over een vreemdeling die niets schijnt te weten. Het gaat over de binnenkant: over wat mensen hebben gedacht, gedroomd,
geleden, gehoopt, gewanhoopt en ontdekt. Dát hier is geschiedenis. Zo lopen ook wijzelf mee met die twee. We luisteren dat gesprek af: waarom zo ter neergeslagen, zo ontgoocheld, met zoveel lood in het hart; waarom Jeruzalem de rug toegekeerd? Dat zijn vragen die van binnenuit door de droefheid heenbreken.
Heeft het noodlot het laatste woord? Is het lijden van zoveel miljoenen sterker dan God zelf? Is het kwaad machtiger dan het goede? Is de dood het einde van alles?

BIJ HET BREKEN VAN HET BROOD HERKENNEN ZIJ JEZUS.
De Messias van die twee daar onderweg, de Messias van wie zij droomden, was een sterke held, vorst van vrede en welzijn, een parel aan de kroon van Israel. Dat stond in de profeten. Maar daar stond ook dat Hij als een lam geslacht zou worden. Jezus zelf laat het hen ontdekken. En wanneer zij dan samen brood breken en dank
zeggen, dan is Hij er helemaal. Dan wordt Hij herkend zoals Hij was en is. Dan zien de leerlingen ook elkaar, bij brood en wijn; en ze zien de blijdschap en gloed in elkaars ogen vanwege de herkenning. --- Nu ook ontdekken zij dat zij niet enkel Jeruzalem, maar ook de Messias de rug hebben toegekeerd. Dan staan ze op, niet alleen van tafel, maar uit de dood van hun hart, uit hun valse droom, uit hun ontgoocheling.
Het rijk waarvan zij droomden, blijkt niet zomaar even een omwenteling van een oud regiem, een revolutie naar buiten, maar omwenteling van binnen,van je denken, van je visie, een opstaan uit je doodslaap; een vuur dat in je brandt zonder je te verteren, een brandend braambos in je hart. Dan ben je niet meer tegen te houden. Dan leeft de Messias in jou. Dan ga je uit zijn kracht terug naar de plek van het onheil, om er te getuigen, om er een plaats van heil van te maken, een open stad, een startpunt van hoop en vrede en heil voor iedereen en voor alle mensen.

PASEN VIEREN, HET BEGIN VAN EEN BETERE WERELD.
Zusters en broeders. Verklaring van bijbel en eucharistie, gesprek en maaltijd, waarover dit beeldverhaal vertelt, blijven ongevaarlijke bezigheden waarmee onze wereld niet of nauwelijks gebaat is als er geen vonk ontstaat
.als ze ons niet doen terugkeren naar de stad van de mensen, de wereld, om samen met anderen te proberen die wereld om te turnen, muren en grenzen te doorbreken en aan mensen in woord en daad te verkondigen dat wij ons niet laten ringeloren door noodlot, door machten van geld of politiek, jazelfs niet door de onontkoombare dood. --Niemand echter zal ons geloven, als wij die omwenteling-van-binnen, die opstanding niet hebben doorleefd, als de Heer niet in (!) ons is opgestaan.Of Hij echt ook voor de wéreld is verrezen, hangt dus ook van 6ns af . Of wij daaraan boodschap hebben als wij zelf opstaan met die gloed, van binnen terug naar de stad, om Pasen te vieren, bevrijding, begin van een betere wereld, hoe bescheiden dan ook.