TWEEDE KERSTDAG 2004
© Harrie Brouwers, Voerendaal 2004

KIND EN HET BADWATER

HUILEND KIND
Kent u dat chassidisch verhaal, over de rabbi die op Sabbat naar de synagoge ging? Zijn oudste zoon zat de thora te bestuderen terwijl de jongste nog lag te slapen in de wieg. Toen de rabbi thuiskwam zat de oudste nog steeds in de bijbel verdiept, maar de baby lag troosteloos te huilen. ‘Zoon, je zou op je broertje letten!’, zei de rabbi bestraffend. ‘Sorry, vader, ik was zo in God verzonken dat ik hem niet hoorde.’ verontschuldigde deze zich. Daarop zei de rabbi: ‘Wie een kind niet hoort dat huilt van de honger, die is niet in God verzonken maar in zichzelf!’
Kerstmis is er, opdat we het kind zouden horen dat huilt.

ENGELENZANG
Theologie heb ik geleerd van professor Sanders in Roermond. Ik herinner me deze uitspraak. Ik citeer uit mijn hoofd:
‘Iemand die in de kerstnacht werkelijk engelen hoort zingen, heeft waarschijnlijk teveel gedronken. Maar iemand die de engelen nìet hoort zingen in de nacht waarin zijn kind geboren wordt, die heeft het wonder gemist dat hem overkwam.’
Het godsdienstige verhaal wil ons hart openen voor het geheim dat schuilt achter de oppervlakkige alledaagsheid van het leven.
Hiermee is ook aangegeven wat we met onze godsdienst eigenlijk willen. We willen in liederen, verhalen en feesten de heiligheid van de liefde bevestigen. We doen dat tegen de geest van de tijd in. We doen dat in een tijd waarin je het wantrouwen onder de mensen voelt groeien. We doen dat tegen de angst en nieuwe flinkheid in.

GOD OP ZIJN BEST
Godsdienst op zijn slechtst is een opgeheven vingertje dat de ander kleineert. Godsdienst op zijn slechtst is de waanvoorstelling dat je met moorden je bestemming bereikt. Godsdienst op zijn best is een lied van verlangen dat vijanden vrede sluiten, dat brood wordt gedeeld, dat Liefde de zin is van dit bestaan en dat het de woning is van God.
Onze tijd rekent af met de valse profeten. Schijnheiligheid, valse beloften, heilige oorlog: ze zijn door de mand gevallen. Laten we ervoor zorgen dat we het kerstkind niet met het badwater weggooien! God wordt mens, hier en nu en nergens anders dan in liefde. De wereld zal dit geloof in de toekomst nodig hebben om te overleven. Daarvan ben ik zeker.

OP DE VLUCHT
Lieve kinderen. De heilige Jozef had een akelige droom gehad. Hij was al vroeg wakker en keek voorzichtig of Maria nog sliep. Maria sliep niet. Ze lag te kijken naar het kindje naast haar. Ze kon er niet genoeg van krijgen. ‘Ik heb zo’n akelige nachtmerrie gehad’, zei Jozef. ‘Ik droomde dat de koning ons kindje wilde vermoorden!’ Maria zat meteen rechtop van schrik. ‘Hoe kom je daarbij?’ vroeg ze. ‘Dromen zijn toch bedrog! Of niet soms?’ ‘Soms niet’, meende Jozef. ‘Ik voel me er niet lekker bij. Laten we ons voor de zekerheid in elk geval maar verstoppen.’ Jozef pakte alle spulletjes bij elkaar. Dat was niet zoveel. Wat kleren en doeken, een pannetje en een zak met goud wierrook en mirre. ‘Zouden we dat wel meesjouwen?’ vroeg Maria terwijl ze met het kind op de ezel klom. Ze had medelijden met de arme Jozef. ‘Natuurlijk’, zei Jozef. Het komt uit een goed hart, die geschenken.’ En zo trok de familie heel vroeg in de ochtend in de richting van de woestijn voor een lange reis naar Egypte. Het kindje heeft er niks van gemerkt. Dat kreeg zijn melk op tijd, warmte en lieve woordjes. Maar voor de ouders was het zwaar. En nog steeds zijn er miljoenen pappa’s en mamma’s die met hun kind op de vlucht zijn voor soldaten die moorden en plunderen. De ouders beschermen hun kind en dat noemen we een heilige familie! Toen ik dat verteld had viel Daan me in de rede. Hij riep: ‘Maar ik bescherm pappa en mamma ook! Ik oefen altijd met Peter soldaatje en dan jagen we alle andere kinderen weg!’ ‘Zoiets ja!’