CHRISTUS KONING IN HET JAAR 2004
© Harrie Brouwers, Voerendaal 2004

KONING OP DE VLUCHT

MESSIAS ALS VLUCHTELING
Een man is op de vlucht voor de troepen van de tsaar. Een rabbi geeft hem onderdak. Maar de dorpelingen vrezen de wraak van de tsaar. De thora eist dat iemand die met de dood wordt bedreigd asiel krijgt. De hele nacht duikt de rabbi nog eens diep in de heilige boeken. Tegen de ochtend vindt hij de tekst: ‘Omwille van één man hoeft niet het hele volk om te komen.’ Op dat ogenblik dringen soldaten binnen: ‘Lever ons de vluchteling uit of we branden het dorp plat!’ De rabbi levert hem uit. Terwijl het dorp feest viert, zit de rabbi te treuren. Dan komt de profeet Elia binnen: ‘Wat heb jij gedaan?’ De rabbi antwoordt: ‘Ik heb één mens laten omkomen om het volk te sparen.’ Daarop zegt Elia: ‘Deze vluchteling was de Messias!’ ‘Hoe kon ik dat weten?’ vraagt de rabbi. Elia: ‘Als je niet de hele nacht in de boeken had gezocht, maar één keer in het gezicht van de man had gekeken, dan had je het geweten.’ De Messias een vluchteling.
De Messias is de gekruisigde, de vervolgde, de naakte, de gevangene, de vluchteling... We lezen het op deze dag, de dag van Christus Koning!
Vreemdelingen zijn in de verdomhoek terecht gekomen. Daarom citeer ik uit een verklaring:

VERKLARING BISSCHOPPEN
‘De bisschoppen van Nederland hebben in hun vergadering van 9 november besloten tot de oprichting van een Contactraad Interreligieuze dialoog. In deze dagen leven wij mee met de nabestaanden van Theo van Gogh, die op gruwelijke wijze werd vermoord, en zien we dat met name de moslimgemeenschap in Nederland negatieve aandacht krijgt. Tegen die achtergrond schrijven wij deze open brief aan de Nederlandse samenleving, opdat deze waarachtige samen-leving mag zijn en worden. Dat de multiculturele samenleving louter als een feest van veelkleurigheid moet worden begroet, is al enkele jaren geleden losgelaten. Steeds meer wordt de multiculturele samenleving als een bron van conflict ervaren. Het lijdt echter geen twijfel dat het terrorisme niet gedragen wordt door de moslimgemeenschap als geheel.
De katholieke Kerk voelt zich niet slechts een 'tegenover' van de islam. Samen delen wij de overtuiging dat alles ons door God gegeven is en wij Hem toebehoren. Samen delen wij waarden als de beschermwaardigheid van ieder mensenleven en het streven naar gerechtigheid en vrede.’
Tot zover dit pleidooi van de bisschoppen.

NIET IN DE OGEN ZIEN
Het Nederlandse vreemdelingenbeleid is de laatste jaren behoorlijk verscherpt. In achterkamers, in asielzoekerscentra, op luchthavens en aan de landsgrenzen spelen zich hartverscheurende taferelen af die wij gelukkig niet hoeven aan te zien. Waar grenzen getrokken worden daar wordt ook onrecht geleden. Er zijn vluchtelingen die seksueel misbruik achter zich hebben, waarover ze zelfs met hun eigen partner niet durven praten, laat staan met Nederlandse regeringsinstanties. Er zijn vluchtelingen die terug moeten, ook terug willen, maar niet terug kunnen omdat hun vaderland de grens gesloten houdt. Er zijn er die nog een beroepsprocedure afwachten, maar aan wie elke hulp onthouden wordt. Zolang je hun gelaat maar niet hebt gezien en alleen in je krant of je heilige boeken hebt zitten lezen, zolang is het te verdragen. Maar als ze bij je hebben aangeklopt dan wordt het anders!

GERRIT VAN DE PASCH
In Heerlen bestaat de Gerrit van de Pasch Stichting, genoemd naar een oud-missionaris die zich jaren geleden inzette voor vluchtelingen. Bij deze stichting kloppen mensen aan die in de allerschrijnendst omstandigheden terecht zijn gekomen. De stichting helpt ze in levensonderhoud, of om terug te keren. De voorbije jaren heeft de stichting van de gemeente geld gekregen, maar ook die bezuinigen. Daarom heb ik vandaag Ad Guillet van de Gerrit van de Pasch Stichting uitgenodigd in deze migrantenweek. Aan het eind van de dienst zal hij een oproep doen en na de viering kunt u even met hem praten.
‘Mijn koningschap is niet van deze wereld’ zei Jezus. Zijn kroning voltrok zich op het moment dat hij het lot deelde met de verschoppelingen van de aarde.

DEKENTJE
Lieve kinderen. Ik vertel jullie een echt gebeurd verhaal. In de klas van Janneke was een nieuw kindje gekomen. Het was een buitenlands meisje. Het had een zwart gezichtje en glanzend krullende haartjes. Maar Janneke wist niet hoe het heette. Het kindje zei niks. Het had alle weken op school nog niet één geluidje gemaakt. Da juffrouw had verteld dat het kindje uit Afrika kwam. Daar was oorlog. Bandieten hadden de huizen van de hele straat in brand gestoken en mensen doodgemaakt. En dit kindje had dat allemaal gezien. En nou was ze in Nederland met haar pappa en mamma. Maar ze zei niks.
Op zekere dag ging de klas kiekeboe spelen. Een kindje kreeg een dekentje over het hoofd en dan mocht ze zonder te kijken haar vriendinnetje aanwijzen. En dan moest ze het dekentje bij haar buurjongen of -meisje over het hoofd doen. Janneke was klaar en deed de doek plechtig over het hoofdje van het Afrikaanse kindje. Het werd stil in de klas. En ineens begon het kindje te praten. Er kwamen allemaal hoge vreemde woorden uit haar mond en de klas begon te klappen en de juf gaf haar een knuffeltje.
Buitenlandse kinderen hebben soms afschuwelijke dingen meegemaakt in hun land. En dan komen ze naar Nederland en daar maken sommige soms weer vervelende dingen mee. Maar Janneke was blij!