BELOKEN PASEN 2004
© Ad Blijlevens, Heerlen 2004

DE MOED OM TE GELOVEN

VAN DROOM NAAR NACTHMERRIE
Een gevoel als wat die leerlingen gehad moeten hebben, kennen wij allemaal wel enigszins. Het kan gebeuren dat je levensdroom niet uitkomt; of dat mensen je in de steek laten; of dat je werk je tot wurgens toe in zijn greep krijgt; of dat je géén werk hebt; of dat je gezondheid afknapt en misschien zelfs een wrak van je maakt. Mensen wier droom verandert in een nachtmerrie: dat overkomt zowel die leeringen als ons. Tot het moment waarop je merkt dat er iemand komt die zegt: 'Ik ben bij je. Ik ben er voor jou. Vrede!'

OMMEKEER
Wát er precies is gebeurd, daar in die zaal, wie zal het zeggen? Maar opeens is er het gevoel dat er iets doorbreekt: licht, uitzicht, nieuwe toekomst. Een ongrijpbaar ogenblik waarop de leerlingen ontwaken uit hun doffe ellende. Zoals iemand na een groot verdriet, na een periode van haast wanhopig zoeken, opeens rust vindt en een nieuw uitzicht ontdekt. Die droefheid van de leerlingen gaat over in een visioen, dat hen buiten zichzelf brengt en hen in beweging zet. Het is alsof Hij, aan wie zij zo gehecht waren, plotseling werkelijk tastbaar aanwezig is. Uit hun verslagenheid groeit een krachtige wil: het kán niet waar zijn dat datgene wat Jezus heeft gewild, nu voorbij zou zijn: zijn ontwapenende goedheid, waardoor de meest uitgestotenen zich aanvaard voelen, zijn belangstelling voor mensen in nood en zijn veelzeggende woorden. 'De Heer leeft', roepen ze. 'Wat Hij is geweest, is niet weg. Hij is onder ons. Wij zien Hém, zijn léven. Wij horen zijn woorden. Wij kennen Hem terug in ons leven en wij willen Hem uitdragen aan de mensen'. En enthousiast gaan ze naar buiten en beginnen ze te spreken en te werken zoals Jezus hun had voorgedaan, een en al zorg voor de mensen om hen heen, zoals wij hoorden in de eerste lezing (Hand 5,12‑16).

TE MOOI?
Vanneer de mensen dat zien, gaan ze er in geloven en zeggen ze tot elkaar: 'Die Jezus, die vermoord werd, is niet dood. Hij leeft! Hij is tasbaar aanwezig. Kijk maar naar de mensen die in Hem geloven: hoe ze alles voor elkaar over‑hebben, hun geld en openheid, hun zorgzame aanwezigheid in moeilijke ogenblikken van pijn en eenzaamheid, hun trouw door alles heen. Het is bijna te mooi om waar te zijn'.

THOMAS
Zo voelen wij het nu vandaag de dag wellicht ook, althans enigszins. Maar tegenover dit enthousiaste geloof van die leerlingen en hun 'grenzeloze prediking en dadendrang voelen wij ons misschien meer thuis bij die ene apostel Tomas. Waarom? Omdat wij beseffen: echt geloven, echte overgave vraagt heel veel van ons. Het vraagt van ons, dat wij alvast durven te beginnen de muren af te breken, ook al weten wij niet of de tegenstander hetzelfde doet. Gelukkig degenen die niet eerst willen zien, maar die in gelovig vertrouwen beginnen, stap voor stap, zichzelf en hun twijfels overwinnend. Het lukt ons niet ineens. Graag vluchten wij af en toe naar die zaal met die grendel aan de binnenkant erop, weg van alle onzekerheid. Maar sterker dan dat zal de wil zijn om telkens opnieuw wegen te zoeken om uit onszelf los te komen, om de deur te openen naar de mensen en de wereld om ons heen. Intuïtief voelen wij aan dat dát ons gelukkig maakt.

VREDE
Geloven in Jezus, de uit de doden opgewekte Messias, eist grote moed: terwijl je met weinig begint en weinig tastbaars ziet, toch vertrouwen dat het iets groots kan worden. Tomas heeft het geweten, en ook de andere leerlingen. Ze moeten hun eigen kleingelovigheid overwinnen na hartverscheurende ervaringen. Maar ze houden de Messias voor ogen. En dat brengt een beweging op gang, ongehoord wereldwijd de geschiedenis door, zo dat er nu nog kernen zijn rond de levende Christus. Christus is in de loop der tijden ongelooflijk verkwanseld en misbruikt. Maar zijn diepste woord, zijn leven, HIJZELF is nog altijd aanwezig. En als wij oprecht proberen Hem te volgen en na te leven, zegt Hij vandaag tot ons uitdrukkelijk: 'Vrede zij u` .