VIJFDE ZONDAG IN DE VEERTIGDAGENTIJD 2004
© Harrie Brouwers, Voerendaal 2004

DE EERSTE STEEN

WAAR IS DE MAN?
Een vrouw wordt bij Jezus gebracht. Ze heeft overspel gepleegd. Vreemd, overspel doe je toch met zijn tweeën! Waar is de man? De man kon zich nogal wat permitteren. Zolang hij maar niet een andere man tekort deed. Hij mocht niets hebben met een andere gehuwde Joodse vrouw. Met ongehuwde meisjes of buitenlandse mocht alles. Een vrouw echter was ieder contact buiten het huwelijk ontzegd. Zo kwam het dat ze enkel met een vrouw bij Jezus komen. De zachtmoedige Godgeleerde moest maar eens laten zien dat hij de wet van Mozes serieus nam.

WET ALS GRONDSLAG
Jezus gaat zwijgend op zijn hurken zitten en schrijft in het zand. Wonderlijk. Ik veronderstel dat hij schrijft. ‘U zult geen overspel plegen’. Misschien wil Jezus duidelijk maken dat de wet iets aards en vergankelijks is, terwijl liefde en vergeving hemels zijn? Of laat hij zien dat de wet de grond is waarop we staan? De wet is de bodem om op te staan; de liefde de hemel waarnaar we reiken.
‘Wie zonder zonde is mag als eerste gooien’, zegt hij dan. Ze druipen af. De oudste voorop.

ZONDAAR BESTRIJDT DE ZONDE
Nam Jezus een groot risico? Er kon toch iemand in het publiek hebben gestaan die zonder zonde was, of dat van zichzelf vond. Stel je voor, er stond een heilige tussen de menigte.
Het moge duidelijk zijn: de heilige zou geen steen gooien. Het zijn juist de zondaars die de zonde bestrijden. Ze onderdrukken hun eigen kwade instincten door die bij anderen fel aan te klagen. Ze zijn bang om zelf te bezwijken voor de verleiding. Ze vertrouwen hun echtgenotes niet. En die onzekerheid maakt hen agressief. Wie zonder zonde is heeft geen enkele motivatie om wraakzuchtig te zijn.
Vergeving komt voort uit het besef dat je zelf pure genade bent. Net als de ander! Dit bestaan is niet je recht maar een geschenk!

VASTENACTIE
Vandaag doet ook de vastenactie een beroep op onze vergevingsgezindheid. Het gaat om de schulden van de armste landen. Aan het eind van de dienst zal Guus Prevos, medewerker van de Vastenactie Nederland, hier enkele woorden over zeggen.

OLLIE-THREE-SIXTY
Lieve kinderen. Igor smeet de keukendeur met een knal achter zich dicht. ‘Ik wil Peter nooit meer zien!’ zei hij nijdig. En hij liep stampend naar de kamer, ging aan tafel zitten met zij handen onder zijn kin. Igor was boos en hij wilde praten. Mamma begreep dat. Ze ging ook aan tafel zitten en zei: ‘Waarom is Peter ineens zo verschrikkelijk?’ ‘Nou hij liegt. Hij is een vuile leugenaar. We stonden bij de boom nog wat te praten en Peter stond bij Anja en Rosemie op te scheppen. Dat hij zo goed kon surfen. En toen zei hij dat ik er niks van kon, en dat ik nog geen kickflip kon maken en geen ollie-three-sixty en dat was gelogen want ik kan het wel. Vuile leugenaar!’ Het werd stil. Mamma begreep dat het erg gevoelig lag. ‘Je hebt zelf ook wel eens staan opscheppen tegen Rosemie. Weet je nog? Toen je zei dat je zelf een konijntje had geslacht?’ Igor keek mamma fel aan. ‘Dat was heel wat anders! Dat was een grapje’ ‘En toen je zei dat Peter niet in de achtbaan durfde...’ Igor haalde zijn schouders op en bleef zitten mokken.
Een akelig schel liedje kwam uit de broekzak van Igor. Hij pakte zijn telefoontje. ‘Met mij’, riep hij bars. Het was even stil. ‘Oké’, klonk het toen. Hij stond op, pakte zijn skateboard. ‘Ik ga effe naar Peter. Hij vroeg of ik een demonstratie wilde geven. Je hebt gelijk. Iedereen schept wel eens op’, zei hij toegeeflijk.