TWEEDE ZONDAG DOOR HET JAAR 2004
© Harrie Brouwers, Voerendaal 2004

HET BESTE KOMT NOG!

GEHEIME LADING
De bruiloft van Kana is een vreemd en tegelijk fascinerend verhaal. De lezer krijgt het sterke vermoeden dat achter de beelden een verborgen bedoeling steekt.
Het gaat niet over ‘zomaar water’ uit een bron of een pomp. Het zit in kruiken en is bestemd om de wetten van Mozes na te leven en je op voorgeschreven momenten mee te wassen.
De wijn is de beste ooit, en de tafelmeester vraagt zich af -zoals iedere wijnkenner- waar de wijn vandaan komt.
De relatie moeder - zoon is plechtig en afstandelijk. Beiden gaan houterig met elkaar om en in elk geval is de moeder zeer dominant. Als Jezus zegt: ‘Vrouw waar bemoei je je mee?’, dan zegt Maria tegen de knechten: ‘Doe maar wat hij u zal opdragen!’
Inderdaad, zoals alle verhalen van Johannes, heeft ook dit een geheime lading.
Kort gezegd komt deze hier op neer.
Jezus is gekomen om de wetten van Mozes - de kruiken met waswater - te vervangen door een nieuw verbond, door de liefde. De liefde is een hemelse kracht. God woont erin. Je kunt er wonderen mee doen.

BETOVERENDE LIEFDE
De liefde betovert de alledaagsheid van het leven in iets heel speciaals. Gewone bezigheden als aardappels koken, bij de kassa in de rij staan, gejaagd een parkeerplaats zoeken, de paraplu in de wind openhouden of in de wachtkamer de geluiden uit de behandelruimte afluisteren..., al die gewone dingen krijgen zin en betekenis als er die ene ander is met wie je het kunt delen.
En de gewoonste dingen, een straatje om lopen, een cd opzetten, een appel schillen..., ze stemmen je depressief als die ene ander je ontvallen is, in wiens ogen je belangrijk was.
De liefde betovert de alledaagsheid tot iets bijzonders; ze maakt van water wijn.

HET BESTE KOMT NOG!
Onlangs waren Patrizia en Luc bij me op bezoek. Ze kwamen hun bruiloft voorbereiden. Ze hadden verteld hoe ze elkaar hadden ontmoet. Ze hadden vanaf het eerste uur van hun ontmoeting het gevoel gehad dat ze elkaar altijd al gekend hadden. Ze konden bij elkaar zichzelf zijn, en dat hadden ze in eerder vriendschappen nooit zo ervaren.
Ik had ze in een eerder gesprek een boek meegegeven met gebeden en bijbellezingen voor de huwelijksmis. Ze hadden het samen doorgelezen. Hun keuze viel op de bruiloft van Kana. Dat vonden ze een leuk verhaal. Wel een beetje gek, een beetje sprookjesachtig, maar dat sprookjesachtige paste wel bij een bruiloft. De bruid had zich zelfs nog wat in het verhaal verdiept omdat ze voelde dat er veel symbolen in stonden.
‘Weet je wat ik het mooiste vond in het verhaal?’ zei Luc opeens. ‘Er staat de opmerking in, dat ze de beste wijn tot het laatst hebben bewaard. Zo zie ik een huwelijk. Het beste moet nog komen.’

LIEFDE RIJPT...
We hebben er verder over gefilosofeerd. Hoe langer je elkaar kent des te mooier wordt het. Je maakt meer mee. Ze hadden allebei hun vader verloren. Steeds meer deel je samen en ontdek je. ‘Misschien zijn we pas op z’n gelukkigst als we oud zijn’ zei Luc. Als ze twee flessen - of misschien wel één fles - oude belegen wijn zijn; niet verzuurd, maar diep van smaak, een wijntje dat de geschiedenis van tientallen jaren verteld, van zomers en ook van winters.
Ik had het nooit zo gelezen. Een verborgen diamant, in een bijzinnetje van het verhaal. ‘Die houden we erin’ zei ik enthousiast tegen Luc. De liefde bewaart de beste wijn tot het laatst.

COLA OF WATER?
Lieve kinderen. Ik kreeg Jeanneke en Marcel op bezoek. Ze waren broertje en zusje van elkaar. Jeanneke was de oudste. ‘Wat willen jullie drinken?’ Zonder nadenken riep Marcel: ‘cola!’ ‘En jij Jeanneke, wat wil jij drinken?’ Jeanneke moest diep nadenken. Er was zoveel lekker, zag je haar denken. Wat zou ze nou eens nemen? Kiezen is zo lastig. Wat zou die meneer in huis hebben?
‘Nou wat wil je? Wil je ook cola? Of wil je een glaasje water, of melk, of thee?’ Marcel trok een vies gezicht. Wie drinkt er nu thee! Wie lust er nou melk? Wie kiest er nou een glaasje water, als er ook cola is? ‘Doe mij maar ook een glaasje cola’, zei Jeanneke tenslotte.
‘Nou eindelijk! Weet je ook wat!’, zuchtte Marcel.
Als je kunt kiezen tussen water en wijn dan kiezen pappa en mamma (en de misdienaars) de wijn. En als je kunt kiezen tussen limonade of water, dan laat je het water staan.
Dat bedoelde Jezus met zijn verhaaltje. Als je kunt kiezen tussen een dagje met je vriendjes en ouders of een dagje alleen, dan kies je toch zeker voor een dagje met veel gezelligheid en liefde!
Daar was Marcel het niet helemaal mee eens. Hij aarzelde. ‘Geef mij maar een dagje alleen..., met cola en de computer!’