DERTIGSTE ZONDAG DOOR HET JAAR 2003
© Harrie Brouwers, Voerendaal 2003

DOOR DE OGEN VAN DE BLINDE

MEELEVEN IN HET ASSORTIMENT
Bij de deuren van de supermarkt staat een jongeman, zwijgend en zonder zich te bewegen. Als ik langs hem loop klinkt een zachte groet. Het dringt pas laat tot me door dat hij staat te bedelen. Hij heeft een straatkrant in de hand. Vanuit mijn ooghoeken zie ik een jonge vrouw die hem haar wisselgeld geeft. Nee, een krant hoeft ze niet. Ik schat dat de jongen een jaar of 35 is. Zouden zijn ouders nog leven? Hier in Heerlen? Zouden ze naar zijn begrafenis komen als hij doodgestoken was? Hoe zou hij op straat terecht gekomen zijn? Mislukt huwelijk? Drank? Schulden...?
Ik zie twee werelden. Klanten met grote tassen die hun zuur of makkelijk verdiend geld uitgeven. Ze zijn de eerlijke mensen. De steunpilaren waarop onze beschaving rust. Ze lopen de winkel in en uit. De arme bedelaar willen ze nog wel tolereren en helpen, zolang hij zich maar keurig gedraagt. Medelijden hoort bij het assortiment.

VANAF DE KANT GEZIEN
De andere wereld is die zoals de bedelaar hem ziet: een wereld van luxe en blakende gezondheid waaraan hij geen deel heeft. Hij is eruit weg gegleden en de weg terug is bijna niet meer mogelijk. ‘s Avonds zoekt hij ergens in de buurt van de stad een gekraakte woning op of een portiek. Hij bekijkt de wereld vanaf de rand van de weg. Hij ziet een samenleving die meedogenloos is. Een die je geen kansen geeft, met strenge dames en heren achter loketten die ‘helaas niets kunnen doen’. Van banken en brieven vol onbegrijpelijke, deftige zinnen. Instanties die weinig begrip opbrengen voor een kind dat al jong het huis uit geslagen werd en dat zijn moeder alleen dronken heeft meegemaakt.
Onze keurige wereld wordt totaal anders als je hem te zien krijgt door de ogen van iemand die langs de weg staat. Of door de ogen van de blinde!

DOOR DE OGEN VAN DE BLINDE
Jezus is met zijn leerlingen onderweg Jeruzalem. Ze komen eerst in Jericho. Tijdens de reis is er veel gepraat over de wereld waarin ze leven. Jezus heeft geprobeerd te zeggen welke rol hij daarin speelt en hoe hij God ziet. Echt begrijpen doen ze het niet. Nu komen ze langs een randfiguur. Een blinde bedelaar zit langs de kant. Een man die de maatschappij heeft leren kennen van de harde kanten. Een asielzoeker die dagenlang verhoord is, die de tolken uit zijn land van herkomst niet vertrouwt; die thuis gemarteld is of die zich door mensenhandelaren heeft laten verleiden, angstig en onzeker. Hij heeft ons land leren kennen op een manier die wij zelfs niet kunnen vermoeden. Hij mag niet werken of studeren. Er komen mensen die hem geld aanbieden. Als hij zijn normen los laat is er wel wat te halen. Hij wordt noodgedwongen een randfiguur, die buiten de wetten om, probeert te overleven. In zijn ogen is Nederland veel harder en meedogenlozer dan wij denken.
De blinde Bartimeüs die bedelend door het leven gaat, aangewezen op de genade van de mensen, die begint ineens te swchreeuwen. Hij ziet wat er aan de hand is: ‘Jezus, zoon van David!’
Jezus keert zich tot hem. Want Jezus was voortdurend bezig een brug te slaan tussen de mensen aan de zelfkant en de gegoede gelovigen.

PUZZEL LEGGEN
U hebt wel eens een puzzel gelegd? Een van duizend of drieduizend stukjes? Allemaal wolken of rotswanden. Hoe begint u dan? Juist! Je begint met de rand. Eerst maak je de rand en dan werk je langzaam naar het midden toe.
Als Jezus naar de wereld keek, deed hij hetzelfde. Jezus begon met de rand, met de mensen langs de kant. Hoe kijken die naar de lucht en naar de winkels, naar de sportvelden en auto’s?
(Idee Alet Aalders: http://www.xs4all.nl/~deduif)
Het verhaal van Bartimeüs geeft me de moed om geen genoegen te nemen met een wereld waar mensen deftig door de straat wandelen terwijl anderen langs de kant machteloos toezien. Laten we met Jezus bruggen slaan!

MUZIKALE BAL
Lieve kinderen. Ik was eens op bezoek bij een vereniging. Die heet ‘Bartimeüs’, net als de jongen in het evangelie. De vereniging helpt mensen die niet of niet goed meer kunnen zien.
‘Kijk’, demonstreerde een medewerkster van Bartimeüs, ‘kijk dit is een bal voor blinde kinderen.’ Ik moest even lachen. Een bal voor blinden. Blinde kinderen kunnen toch zeker niet samen met een bal spelen. Ik zag het al voor me. Maar het was een heel bijzondere bal.
De bal was rood en van zachte stof gemaakt, fijn om te voelen. Weet je wat het geheim was? Als je rolde met de bal dan kon je van binnen uit het rode fluweel een zilveren belletje horen rinkelen. Schitterende bal, zacht als een lammetje en rinkelend als een sterretje, met liefde gemaakt om een brug te slaan tussen twee werelden. Ik rolde de bal naar een kindje die hem met beide armpjes greep en ermee over zijn wang aaide. Ze was voorlopig niet van plan hem terug te gooien!