VEERTIENDE ZONDAG DOOR HET JAAR 2003
© Ad Blijlevens, Heerlen 2003

GEBREK AAN VERTROUWEN

In één adem spreken de toehoorders van Jezus in de synagoge van zijn vaderstad hun verbazing uit over zijn 'machtige daden' en over zijn wijsheid én nemen zij er aanstoot aan. De hoopgevende vraag 'Waar heeft Hij dat vandaan?' verglijdt heel bruusk in de afwijzing: 'Maar dat is toch maar de timmerman!' De ontmoeting met Jezus wordt in de kiem gesmoord. Terecht spreekt Jezus over het gebrek aan vertrouwen van deze mensen. Hij is er zelfs over verwonderd. - Waarover struikelt dit beginnende vertrouwen? Vooreerst ergeren Jezus' medeburgers zich over zijn geringe maatschappelijke status. En verder is het voor hen ondenkbaar dat het heil zo kort bij huis gestalte krijgt. Waar het vertrouwen, de concrete ontmoeting, ontbreekt, is er haast geen ruimte voor 'machtige daden'.

Wanneer de evangelist Marcus zijn evangelie schrijft, denkt hij aan het feit dat ook zijn lezers en lezeressen aan Jezus aanstoot kunnen nemen, ook in 6nze tijd. Ook wij worden getroffen door de menselijke kwetsbaarheid en geringeid van Jezus. En tegelijk is het mogelijk, dat wij Hem z6 gewoon zijn gaan vinden dat Hij deel uitmaakt van ons concrete levenj dat Hij onze vanzelfsprekende, niet meer uitdagende medeburger is geworden. Door ons aan Jezus te 'gewennen', in plaats van Hem te ontmoeten, doen wij in de kerk zijn 'machtige daden' soms 'opdrogen'.


Verder leert dit evangelie ons dat wij het spoor van Jezus dienen te zoeken in eenvoudige mensen dichtbij huis die zijn volgelingen zijn. Zoveel zogenaamd eenvoudige mensen in onze omgeving hebben een innerlijke wijsheid en een vertrouwende levenmoed die voor ons heel belangrijk zijn. Geven wij hun genoeg ruimte? Staan wij ervoor open? Zo niet, dan is het niet denkbeeldig dat ook deze 'Machtige daden' opdrogen.
Ook doen wij er goed aan, te bedenken dat Jezus' leerlingeni zelf van kortbij deze ervaring in Nazaret hebben meegemaakt. Wat Jezus overkomt, zal ook hun overkomen. Wanneer kort daarna (Mc 6,7-13) Jezus zijn leerlingen uitzendt, zal Hij hun zeggen: het kan gebeuren dat ook jullie in een of andere plaats niet worden ontvangen Mc 6,11). Aan ieder van ons is op een of andere manier de boodschap van Jezus toevertrouwd. Wij zijn kwetsbare mensen. En onze medemensen kennen althans iets van onze levensgeschiedenis en van wat er in ons omgaat. Het kan niet anders of mensen nemen aan ons aanstoot of nemen ons niet echt ernstig. Toch komt het er dan op aan, rustig verder te leven, te doen wat wij kunnen, als kwetsbare mensen van Jezus in deze tijd.

Zusters en broeders. Jezus' stadsgenoten zagen Jezus' tekenen en praatten ze weg. Nu woont Hij in ons midden. Wij horen over Hem, heel gewoon; wij spreken over Hem, vanzelfsprekend. Maar... ontmoeten wij Hem, uiterharte? Hij moge spreken tot ons hart, ons leiden op onze wegen, zijn tekenen verrichten in onze tijd. Ik hoop dat tevens onze ogen en oren steeds meer opengaan voor zijn mensen midden onder ons, vandaag en in de toekomst.