JAARWISSELING 2001-2002
© Harrie Brouwers, Voerendaal 2002

VUURWERK

EERSTE REACTIES OP DE GEBOORTE
Lucas verzamelt in het evangelie reacties op de geboorte van Jezus. Eerst bij de herders, dan bij het volk en tenslotte bij Maria.
De herders zijn verrukt. Ze hebben een gerucht gehoord. Dit kindje is niet zomaar een kindje. Het zal een redder zijn. Het volk dat het hoort is verbaasd, zegt Lucas. Het is niet duidelijk waarover het verbaasd is; over die nieuwe redder of over het misbaar van de herders. Iedereen is in rep en roer. Maar Maria..., die bewaart in haar hart wat er allemaal is gebeurd. Ze begrijpt het niet. Ze is verwonderd. Ze dweept niet. Ze wacht af. Ze heeft het vermoeden in een heilig avontuur terecht te zijn gekomen. Ze wordt stil.
Eenmaal in de puberteit zal de jongen bij zijn ouders weglopen. Dan zegt Lucas opnieuw dat Maria het ‘in haar hart bewaart’. De uitdrukking beschrijft dus niet dat Maria iets begrijpt, maar dat ze niet begrijpt en toch afwacht. Ze vermoedt dat het leven heilig is, met God van doen heeft; overgave vraagt.

VERWIJLEN
Bas zat op de kleuterschool. Hij leed aan epilepsie, of zoals hij dat zelf zei tegen iedereen die het wilde horen: ‘Ik heb epilèpsie’. Regelmatige nachtrust was van groot belang. Daarom had hij nog nooit een oudejaarsavond meegemaakt. Maar op school verhalen kleuters elkaar alle opwindende gebeurtenissen in de wereld. Zijn klasgenootje Kevin had verteld over een nacht vol knallend vuur en hoe hij zelf pijlen zou aansteken en hoog in de lucht zou gooien. Sindsdien beschouwde Bas Kevin als zijn grote vriend. Ik was erbij die nacht. Bas werd wakker gemaakt. Hij stond met zijn neus tegen de ruit van zijn slaapkamer. Hij was helemaal stilgevallen. Langs de hele horizon zag hij vuurwerk omhoog knallen in een niet bij te houden tempo. Ineens zei Bas vol eerbiedige bewondering: ‘Mamma, wat kan Kevin ver gooien hè...!’
Ieder jaar als ik vuurwerk zie en me erger aan de verspilling en de angstaanjagende knallen, dan hoor ik Bas en dan zie ik Kevin in de weer. Bas achtte het mogelijk dat de hand van Kevin achter het hele vuurwerk stak. Wat een benijdenswaardig geloof in een vriend!

JAGEN
Vannacht is (was) Kevin weer druk in de weer. We vieren het feest van de tijd. Zijn we opgelucht? Zijn we dankbaar? Zijn we bang? We knallen en kijken diep in het glas. De mens wil tijd, wil langer leven. Tegelijk is de tijd zijn vijand. Hij zal hem inhalen ooit.
Vannacht kunnen we opgelucht vaststellen: we hebben 2002 en de Euro gehaald. Wat een mooi getal trouwens, 2002! En Kevin zal het feestje opluisteren!
Mensen willen tijd winnen. Ze doen veel voor hun gezondheid. Velen zullen weer stoppen met roken. Veel vitaminepreparaten worden geslikt. We tobben en studeren om één el aan onze levensweg toe te voegen. De budgetten voor gezondheidszorg stijgen elk jaar.
We lijken meer geobsedeerd door de lengte van onze dagen dan door de invulling ervan!

GOEDE VOORNEMENS
Misschien is dat een mooi voornemen voor het komende jaar, dat we onze aandacht en zorg veel meer gaan richten op de kwaliteit van onze dagen en jaren. We zouden ons veel meer moeten afvragen hòe we de tijd invullen in plaats van hoe làng? Wellicht krijgen we nog een jaar. Laten we er dan iets spetterends van maken. Laten we het jaar gebruiken om mensen te bemoedigen en te vergeven. Om levenskansen te scheppen. Laten we dan als Maria verwonderd het leven in ons opnemen en het genieten.
Het afgelopen jaar hebben we in de parochie veel mensen begraven. De oudsten waren meer dan 90 jaar oud. De jongste waren enkele dagen oud! Is het dat? Schuilt de betekenis van de mens in de lengte van zijn dagen? Natuurlijk niet. Zijn betekenis schuilt in wat hij heeft teweegbreng. Er zijn mensen van enkele dagen die enorm veel liefde, verlangen en tederheid hebben gewekt.
Dat geldt ook voor onze gezondheidszorg. Als u het mij vraagt is die veel te eenzijdig gericht op levensverlenging en te weinig op levenskwaliteit. De tijd is geen elastiek die zo lang mogelijk gerekt moet worden. De tijd is een mogelijkheid om iets van onszelf te maken; om net als Bas een vriend of een vriendin grenzeloos te bewonderen; om te geloven in elkaars mogelijkheden; om elkaar te bewaren in ons hart. Zalig 2002!

KEVIN EN BAS
Lieve kinderen. Kevin had zoveel vuurwerk af te steken dat hij alleen maar dacht aan de volgende pijl. Hij keek nauwelijks naar de pijlen waarmee hij bezig was. Hij dacht alleen maar aan meer en meer. Totdat de laatste pijl kwam. Toen genoot hij nog steeds niet. Hij was boos.
Steken jullie vannacht vuurwerk aan? Ik zal je eerlijk zeggen. Ik durf dat niet. Die pijlen zijn zo onverwacht. Soms doen ze niks. Soms schieten ze in een keer achteruit.
Maar ik vind het wel mooi. Ik vind de keuren prachtig. Het geel en rood en groen, de prachtige borgen door de hemel. Dus ik hou me aan sterretjes. Sterretje knallen niet. Terwijl ik met mijn sterretje stond kwam Bas met de pijlen aan. Bas is 13 jaar intussen. Hij was opgetogen. ‘Kijk eens wat mooi!’ ‘Zag je die groene?’ ‘Die knalde hard’. Hé, die ging over het dak! Wat mooi!’ Bas genoot van elke pijl en van de wafel, en dat de lucht zo hoog was. Dat hij kleuren kon zien. Wat fijn, dacht ik, wat fijn dat we allemaal leven en dat we tijd hebben voor elkaar en dat God zijn licht laat stralen over de wereld! Zalig nieuwjaar.