ZEVENENTWINTIGSTE ZONDAG DOOR HET JAAR 2001
© Eline Claassens, Heerlen 2001

GOED DAT JE ER BENT!

Een vertrouwen niet groter dan een mosterdzaadje is voldoende, zegt Jezus tegen de apostelen, voldoende, om wat aanvankelijk onmogelijk lijkt te laten gebeuren. Een mosterdzaadje, het kleinste zaad met een enorme groeikracht levert struiken zo hoog dat zelfs vogels als duiven erin kunnen nestelen, als dit zaad eenmaal ontkiemt dan groeit het haast tegen de klippen op, er is bijna geen ontkomen aan, Lucas gebruikt dit beeld en zoals zo vaak in de bijbel lijken deze beelden voor ons gevoel overtrokken, een mosterdzaadje dat een moerbeiboom, kan laten verplaatsen naar zee (wij zouden in onze streek misschien eerder denken aan een knoestige eik met enorme wortels), je moet bijna een kinderlijk geloof hebben, een kind dat gelooft in een tovenaar, En tóch… als ik denk aan de vrouwen van de Plaza del Mayo in Buenos Aires in Argentinië, zij demonstreerden elke week met alleen de naam van hun verdwenen man, kind, broer, zus of vriend op hun hoofddoek geschreven, … de hele wereld was onder de indruk
Mensen als Mohandas Gandhi die in India alle godsdiensten en volkeren bij elkaar wilde brengen door een geweldloos en vreedzaam verzet tegen het Britse bewind; hij wordt Mahatma genoemd: ”grote bezieler”,
als ik denk aan ds. Martin Luther King, de zwarte dominee uit Montgomery die de wereld veroverde toen hij getuigde van zijn droom over vrijheid en gelijkheid voor de zwarte mens, tijdens een vredesmars waar zo ’n 250.000 mensen aan deel namen, als ik denk aan Franciscus en bijvoorbeeld zijn uitzending naar Syrië en Egypte ter ondersteuning van de kruisvaders toen. Als Franciscus in aanraking komt met sultan Melek al Kamil, een moslim, is hij zo onder de indruk van deze mens en zijn leer, dat hij de paus vraagt islamitische aanpassingen door te voeren in de eucharistie, zoals de buiging bij het horen en uitspreken van Gods naam en het oproepen tot gebed,…Franciscus als voorbeeld hoe wij moslims tegemoet zouden kunnen treden?
Als ik denk aan Jezus, voor ons toch hèt voorbeeld van de mens bij uitstek, Hij begon als een mosterdzaadje, klein maar onvermoeibaar, fel en tegelijkertijd mild, uitdagend, confronterend, opkomend voor de mens die buiten de maatschappij valt of dreigt te vallen. Zijn voorbeeld blijft steeds verbluffend nieuw en lijkt tegelijkertijd eenvoudig: als je Hem toelaat, echt toelaat, biedt Hij je een onbegrensde ruimte van geestelijke vrijheid,…
Al deze grote mensen memorerend schieten me als vanzelf vele voorbeelden te binnen van mensen zoals we ze dagelijks ontmoeten, mensen met een aanstekelijke humor, mensen die altijd het beste in iemand zien, mensen die het beste in jou naar boven weten te halen, milde mensen, luisterende mensen en zij die weten te zwijgen… ontkiemende mosterdzaadjes….
Als je geloof echt zo groot is als een mosterdzaadje dan is het met geen enkele kracht klein te krijgen, je kunt Hem wel tijdelijk negeren maar steeds weer ontkiemt er nieuw zaad in je dat groeit tegen de verdrukking in. Dit beeld als teken van oneindige hoop geeft Jezus zijn leerlingen mee en ieder die zijn leerling wil zijn. Echt leerling willen zijn is niet ongevaarlijk, het vraagt om verzet op welke manier dan ook, tegen armoede, onderdrukking en onrechtvaardigheid. Het willen handelen naar Zijn voorbeeld maakt dat wij vaak smoezen verzinnen: we werken hard, we doen ons best, geven geld aan goede doelen, we zijn verontwaardigd als mensenrechten geschonden worden, we proberen een goede ouder, een vlijtige werknemer te zijn, een rechtvaardige baas, we gaan zelfs geregeld naar de kerk ,… verzet of echt opkomen voor ligt ons niet zo, … De laatste zin van het bijbelgedeelte van vandaag komt ons in praktijk, goed van pas: “Wij zijn maar slaven; we hebben gedaan wat we moesten doen”.
Als het ons uitkomt noemen we onszelf slaaf, terwijl we goed weten dat wij onszelf tot slaaf maken als we ons laten gezeggen door geld, macht en stand en zelfs de tijd. Wie echt dienaar wil zijn, dienaar- koning, dienaar- arts, dienaar onderwijzer, dienaar automonteur, computerdeskundige, is geen slaaf, een dienaar voelt zich vrij, wordt steeds creatiever, heeft een tomeloze energie, is verbaasd en dankbaar tegelijk over wat je in je eentje en laat staan, samen, allemaal kunt doen.
Dat het niet gemakkelijk is te leven vanuit je geloof blijkt uit de opmerking die de apostelen maken, zij die toch uitdrukkelijk voor Jezus kozen:
“Heer, versterk ons vertrouwen”.
Geloven vraagt om handelen, om overgave en vertrouwen in Hem en in elkaar, in de gemeenschap die je samen maakt. Misschien zouden we het gewoon eens moeten zeggen tegen elkaar, jou vertrouw ik,
of het doet goed te weten dat jij er bent. De kerk als een volk onderweg, dat zijn wij, ze wordt gedragen door u en jou en mij en ieder die erin gelooft, ’n mosterdzaadje- groot- geloof is genoeg.

Kinderen:
Jullie hebben vast als eens hebben meegemaakt dat je iets deed omdat het moest, bijvoorbeeld mee naar oma op bezoek gaan, terwijl je net buiten wilde gaan spelen. Je gaat mopperend mee en met een lang gezicht kom je bij oma binnen. Oma doet net of ze je kwade gezicht niet ziet, ze heeft limonade klaar gezet, je lievelingskoekjes liggen op een schaaltje, je wordt verwacht. Je gaat tegenover oma zitten, opeens valt je op dat ze zo ’n lief gezicht heeft, dat ze zo rustig is, dat ze zo.. tevreden lijkt,
je neemt een slokje van je limonade, je zucht diep, oma glimlacht naar je,
opeens merk je dat je vertelt, over school, over wat je zo leuk vindt en wat niet, over je vriendin die zoveel kan dat je niet jaloers wilt zijn maar het toch vaker bent, over papa en mama die soms zo weinig tijd hebben, over wat je allemaal wil doen later…
oma luistert… zo aandachtig… je vergat dat je buiten wilde spelen
je bent stiekem trots op oma en oma is misschien nog trotser op jou,
het evangelieverhaal van vandaag zegt dat als je zoiets overkomt als met jou en oma dat je dan een zaadje blijdschap in elkaar hebt geplant ….