GEDAANTEVERANDERING VAN DE HEER 2000
© Harrie Brouwers, Voerendaal 2000

EVEN DE HEMEL OPEN

KROKODIL
Twee missionarissen lopen door het Afrikaanse oerwoud. Ze moeten een rivier doorwaden. Ineens ziet een van de twee een krokodil op de loer liggen. Schielijk trekt hij zijn been terug. Zijn compagnon stelt hem gerust: “Heb toch vertrouwen in de Schepper; je weet toch dat de Heer een goede en zorgzame God is!” “Jawel”, zegt de ander, “maar stel je voor dat Hij vandaag besloten heeft goed en zorgzaam te zijn voor de krokodil?”
Duidelijker kan ik het niet zeggen. Voor de gelovige is het altijd de vraag aan welke kant God staat. Het mooie van de twee missionarissen is dat ze het niet vanzelfsprekend vinden dat Hij aan hun kant staat vandaag! Aan wiens kant staat God?

VISIOEN VAN DE HOOGBEJAARDE
Dat was ook de vraag toen Israël werd geregeerd door de Seleuciden, een van de opvolgers van Alexander de Grote, enkele eeuwen voor de jaartelling. De Joodse cultuur en godsdienst werden met geweld vernietigd; de overheerser zette zelfs een beeld van de Griekse afgod Zeus in de tempel van Jeruzalem. De gelovigen vroegen zich af “Moeten we buigen voor dit lot? Is dit de straf van God voor ons slechte gedrag? Of moeten we in opstand komen?” Aan welke kant staat God?
De verzetsstrijders in de bergen wilden het land bevrijden. Desnoods ten koste van hun eigen leven. Aan het kampvuur vertelden ze elkaar verhalen om de moed erin te houden. Ze zeiden dat God aan hun kant stond. Dat hun held Daniël een visioen had gehad en een blik had mogen werpen in de geheimen van Gods eeuwigheid en een Hoogbejaarde had gezien op een troon met ontelbare krachten omgeven.

VISIOEN VAN EEN HEMELSE JEZUS
Jezus is onderweg naar Jeruzalem. De leerlingen voelen de gevaren. Zeker als Jezus het ook nog eens uitdrukkelijk heeft over lijden en dood die op de loer liggen. En ook hier wordt een visioen beschreven. De drie voornaamste leerlingen, Petrus, Johannes en Jakobus, zien Jezus als overwinnaar in de witte gewaden van de eeuwigheid en in conferentie met de grote profeten uit het verleden. Het visioen geeft hun de moed om met Jezus de gevaren in Jeruzalem onder ogen te zien.
Het visioen dient dus om de mens over de streep te trekken. Het droombeeld helpt hem om over de drempel naar een moeilijke toekomst te stappen. Het lokt hem met een beeld van een gelukkige afloop.

VALSE VISIOENEN
Het is goed om te bedenken dat er valse en waarachtige visioenen zijn. Het visioen over het Derde Rijk in Europa is voor miljoenen een hel geworden. De droom van het snelle geld is voor menig drugssmokkelaar een regelrechte ramp geweest. De droom van een heilige oorlog in Ierland of op de Molukken kostte duizenden mensen hun leven. Het droombeeld van tieners om er stoer uit te zien met een sigaret hebben miljoenen later betreurd. Onschuldiger lijken de valse dromen van de reclame, alsof een mooie slaapkamer en een nieuwe tuin de relatie als vanzelf doen opbloeien; maar gezinnen die zich daardoor diep in de schulden hebben gestoken hebben ze zwaar beboet. Er zijn fanatieke visioenen waaraan bloed kleeft, waarmee mensen worden gemanipuleerd. Visioenen van bergen goud.
De droom uit het evangelie is anders. Petrus, Jakobus en Johannes worden niet strijdlustig. Ze gaan niet blindelings moorden. Integendeel. De droom zegt: ga het lijden niet uit de weg. Durf zachtmoedig te zijn als een duif onder de haviken. Durf de vrede te dienen als een lam onder de wolven. Durf een kind van het licht te zijn in een stad van duisternis. God staat aan de kant van de misdeelde, de arme, de zieke mens. Het visioen van de leerlingen biedt hun een blik door het droevige heden heen. Ze zien achter de contouren van een gekruisigde het witte licht van Gods genade.

HEDENDAAGSE VISIOENEN
Een vrouw verzorgt haar zieke man. Hij lijdt en zij lijdt mee. Maar ze houdt het vol. Ze vertelt een visioen van Gods Geheim. De dood zal een thuiskomst zijn in het licht. “Straks zie je onze overleden dochter weer terug”, zegt ze en strijkt liefdevol door zijn witte haren. En zo houden ze het vol, de man en de vrouw.
Ouders verzorgen een kind met een handicap. Ze hebben grote zorgen. Hoe moet dat met hun kind als ze er niet meer zijn? Zal het gelukkig kunnen worden als het volwassen wordt en zich steeds meer bewust wordt van wat het niet kan en mag? Ze koesteren een droom, gevoed door de mooiste ogenblikken uit het heden: de droom van hun kind dat stralend lacht en zwaait.
Het is te hopen dat we allemaal in ons leven een visioen koesteren van God, een hoop die onze donkere dagen licht geeft.

OLAG VECHT MET DINO'S
Lieve kinderen. Ik zocht Olaf op in het ziekenhuis. “Heb je lekker geslapen?” vroeg ik. Nou, niet dus. Olaf had veel gedroomd. Akelig gedroomd. Hij vertelde erover met drukke grote gebaren. “Ik droomde van een krokodil”, zei hij. “Eigenlijk was het geen krokodil maar een soort dino, met vuur uit de bek, een Tirannius Rex was het, en die liep met zijn grote poten door de tuintjes heen van de mensen. En die kwam naar met toe, en ik was heel bang. En mamma was ook bang. En pappa kon ik niet vinden.” Olaf hield plotseling op met vertellen, terwijl het juist zo spannend werd. “Enne? Hoe ging het verder?” vroeg ik. “Toen werd ik wakker”, zei Olaf nuchter. “Ik wilde nog eens opnieuw beginnen.” “En is dat gelukt?” vroeg ik. “Tja, weet je...”, nu wist ik niet zeker of het wel echt waar was wat Olaf ging zeggen. Het leek een beetje op fantaseren, maar dat zijn ook dromen. “Ja weet je... toen droomde ik dat de Tirannius Rex heel klein was. Kijk zo. En dat ik mamma riep, en pappa. En toen kwamen die en ik kreeg een cadeautje en toen mocht ik met ze mee uit het ziekenhuis.” “Niks zeggen, laat me raden”, zei ik, “dat cadeautje was een Tirannius Rex?”
Het ziekenhuis was best een beetje spannend en akelig voor de kleine Olaf, maar met een droom over thuiskomen en cadeautjes krijgen hield hij het wel vol.