TWEEDE ZONDAG DOOR HET JAAR
© Ad Blijlevens, Heerlen 2000

VOLGELINGEN VAN JEZUS

LAM GODS
Het begin van het verhaal over Jezus volgens Johannes, dat wij zojuist hoorden, bevat al verwijzingen naar het einde.
Johannes stuurt twee van zijn leerlingen Jezus achterna met de woorden: 'Zie het lam van God'. Deze titel wordt alleen hier en vlak tevoren aan Jezus gegeven. Hij verwijst naar de lijdende dienaar van God (Jes 53,7) en naar het paaslam.
De leerlingen gaan inderdaad Jezus achterna. Ze worden zelfs letterlijk Jezus' volgelingen. De evangelist Johannes beschrijft de ontmoeting tussen die twee leerlingen en Jezus heel eenvoudig: 'Wat (wie) zoeken jullie?' Maar die woorden hebben en diepe zin. In het Johannes-evangelie zijn dit Jezus' alleréérste woorden.
Jezus begint te peilen naar de diepe vragen in ieder mensenhart. Zo ook zijn bijna-láátste woorden in dit Johannes-evangelie, meer persoonlijk, tot Maria van Magdala:'Wie zoek je?' (20,15) 'Zoeken' en 'vinden' vormen in het Johannes-evangelie een belangrijke thematiek.

HET TIENDE UUR
De wedervraag van de twee luidt: 'Meester, waar verblijft U?' Dat is niet zomaar een reactie van verlegenheid. In het evangelie volgens Johannes komt het er inderdaad op aan, te ontdekken dat Jezus 'thuis' is bij zijn Vader (14,2). Om dat te kunnen ontdekken, moet je 'komen' (dat is: Jezus navolgen) en 'zien' (nl. zien met de ogen van het geloofDat doen de leerlingen! En dan is voor hen wat
Johannes noemt het 'tiende uur' aangebroken. Meer dan een historische herinnering is dit getal tien een beeld. Het doet ons denken aan de tien woorden die God in de mond worden gelegd toen Hij alles schiep: tien keer het 'God sprak...'. Het doet ons ook denken aan wat wij de tien geboden noemen: de tien woorden die richting geven aan ons leven en die zelfs leven geven. In zekere zin zijn de twee leerlingen al op hun bestemming gekomen.

ROEPINGSVERHAAL VAN SAMUEL
Ook in het verhaal over de prille jeugd van Samuel, dat wij in de eerste lezing hoorden, klinkt al de eigen waarde door van Samuels later profeet zijn. Er staat immers: 'God was met hem en liet niet één van zijn woorden on-vervuld. En heel Israël kwam te weten dat Samuel inderdaad was aangesteld tot profeet van hun God'.
Zusters en broeders. Dit roepingsverhaal aan het begin van het vierde evangelie is dus boordevol inhoud.
Het doet mij híeraan denken: Een roepingsverhaal staat weliswaar aan het begín van een levensverhaal. Maar meestal wordt het het láátst van al geschreven. Gelovig terugkijkend wil men in zo'n openingsverhaal reeds vanaf het begin ten volle de betekenis laten doorklinken van degene over wie het hele verhaal gaat. Zo is Samuel zich feitelijk wel heel geleidelijk bewust geworden van zijn levensroeping. Zijn 'roepingsverhaal' heeft zijn leven lang geduurd. Ook de leerlingen zijn in het evangelie van vandaag nog lang niet volleerd. Hun geloven blijft een zoeken tot na Jezus' sterven.
Het 'tiende uur' is het uur van de volmaaktheid. Maar volmaakt-zijn betekent niet: 'af' zijn, de volmaaktheid volledig bereikt hebben. Het betekent wél: je helemaal openstellen voor het nieuwe dat zich aandient. Als je vastberaden de richting inslaat die Jezus van Nazaret aangeeft, Hem achterna, dan ben je in beginsel al op je bestemming aangekomen.

GODS STEM DIE ROEPT
Zusters en broeders. Wij kunnen bij dit alles van alles bedenken. Ik noem alleen maar dit: Zo'n kleine Samuel van de eerste lezing zou in onze dagen moeten leven: in onze kerk, waarin helaas zoveel verstarring heerst; weer eens iemand die zoekt, die komt, die ziet en die vindt.
En verder -en dat is dan het laatste-: Juist in onze wereld van goed en kwaad zijn wij kerk van Jezus, de Messias. Hij houdt bij ons verblijf, wij verblijven in Hem, want bij Hem zijn wij in beginsel op onze bestemming. Het is Gods stem die ons roept, telkens opnieuw. In al onze vergankelijkheid is dit het tiende uur, de volheid van de tijd. Mogen wij dit teken herkennen en erkennen.