TWEEDE ZONDAG VAN DE ADVENT
© Frans Luiten, Hoensbroek, Voerendaal 1999

GOED NIEUWS UIT DE WOESTIJN

Dat verwacht je niet zo direct:”Goed nieuws uit de woestijn”.
Want bij woestijn denk je aan: hitte, droogte, gebrek aan eten en drinken, onherbergzaamheid, geen oriëntatiepunten, gevaar van verdwalen, verloren lopen…….
En dan is de woestijn van Juda waar de verhalen van vandaag spelen, heel anders dan de Sahara. Die naam komt denk ik het eerst op bij de meesten van ons als je het woord woestijn hoort. En je ziet dan een onafzienbare golvende zandvlakte, waar sinds mensenheugenis karavanen doorheen trekken; waar generaal Rommel met zijn tanks doorheen trok tijdens de tweede wereldoorlog; waar nu nog ieder jaar de rally Parijs – Dakar in vliegende stofwolken doorheen raast…….
Maar de woestijn van Juda is geen golvende zandvlakte. Integendeel, het is bergachtige, grillige, woeste rotswoestijn, doorkliefd door wadi’s, droge rivierbeddingen die in de regentijd veranderen in woeste bergrivieren. Een paar weken geleden was ik er nog en in die woeste eenzaamheid klinken de woorden van Jesaja echt als goed nieuws: baan een weg in de woestijn, graaf bergen en heuvels af, trek bochten recht, maak wat oneffen is vlak.
In diezelfde woestijn trekt Johannes rond ergens in de buurt van Qumran en Jericho, even ten noorden van de Dode Zee. Als wetgetrouwe Jood kent hij natuurlijk de rollen van Jesaja, die hij citeert met de woorden:”Baan een weg voor de Heer, zorg dat hij over rechte paden kan gaan”. En volgens Johannes kan er uit die dorre, droge, onvruchtbare woestijn iets moois opbloeien:”Begin een nieuw leven!” Wat niemand verwacht is mogelijk: ook in de woestijn zit leven!
Wat niemand verwacht had is mogelijk: goed nieuws uit de woestijn, of, naar onze tijd toe vertaald: goed nieuws op beide zenders, want dat brengen ons de lezingen van vandaag.
En wat hebben we daar behoefte aan, want we horen en zien zoveel slecht nieuws. Hoe de mensheid de ene mislukking na de andere meemaakt. Gifschandalen,luchtvervuiling, bomaanslagen, oorlogen her en der. Je zou met een woordspeling kunnen zeggen: de ethergolven zijn ettergolven geworden. En dat avond aan avond, dag in dag uit, jaar in jaar uit.
Zoiets heeft invloed op de psyche van mensen. Door dat aanhoudende slechte nieuws worden mensen lamgeslagen en lamgeslagen mensen doen niets goeds, die doen het verkeerd, en dat veroorzaakt opnieuw slecht nieuws, waardoor weer nieuwe mensen lamgeslagen worden. En dat is een cirkel die ons op den duur de grond in spiraalt.
Maar wat dan? Is er een alternatief?
Ja dat is er! Er is een kracht in mensen die tot onvermoede dingen in staat is. Mensen kunnen dingen waar ze niet het flauwste vermoeden van hebben. Er zijn momenten dat er in ons krachten wakker worden, die door niets tegengehouden kunnen worden.
Toen mensen tijdens de oorlog bijna stierven van de honger, toen ze als skeletten rondliepen en hun beste vrienden weg zagen voeren naar onbekende concentratiekampen, en toen uitzichtloze nieuwsberichten mensen trachten te vernietigen, was er een stem uit een verboden, weggestopt radiootje die zei: volgend jaar vieren we Kerstmis in een vrij land!
Dat was de stem van radio Oranje. En die stem deed het, die hield mensen op de been. Die stem riep mysterieuze krachten in mensen op. Ze hielden vol; ze deden wat onmogelijk leek!
Er blijken in mensen geweldige krachten te zijn, die een doodzieke mens kunnen doen genezen; die ons in staat stellen de zwaarste opgaven tot een goed einde te brengen; die het ons mogelijk maken de wereld tot een paradijs te maken.
Deze geweldige krachten moeten opgewekt worden in de kerk, in de maatschappij, in ons zelf.
Het klinkt misschien op het eerste gezicht een beetje gek als ik het zeg, maar het staat ergens in het evangelie:
Er zijn krachten in de mens, waardoor blinden kunnen zien, doven kunnen horen, melaatsen worden gereinigd en kreupelen weer op weg gaan. En die krachten in ons binnenste: ze zijn er in iedere mens, zonder één uitzondering. Maar ze moeten tot leven gewekt worden; ze moeten tot bloei komen, zoals ook de dode,dorre woestijn kan opbloeien.
Ze worden tot leven gewekt door de hoop, door de rotsvaste hoop, door het onvoorwaardelijk vertrouwen dat alles goed komt, omdat er een God is die ons draagt en die ons in de eerste lezing toeroept: troost, troost toch mijn stad, spreek Jeruzalem moed in.
En die ons in het evangelie toeroept: blijde boodschap van Jezus.
En die Jezus zegt ons: mens,je kunt het. Je kunt het: goed zijn, liefde geven, beter worden dan je nu bent, vrede stichten.
Je kunt het, omdat God het wil en …….als jij het wilt!