NEGENENTWINTIGSTE ZONDAG DOOR HET JAAR
© A. Blijlevens, Heerlen

WERELDMISSIEDAG

HET BELOOFDE LAND?
Inde zestiger jaren leek een nieuwe wereld voor de deur te staan. Het geloof in de vooruitgang was onbetwist. Wetenschap en techniek leken het mogelijk te maken dat spoedig veel en veel meer mensen konden genieten van een zekere welstand. Bij ons leken de bomen tot in de hemel te groeien. Het beloofde land scheen aan de horizon in zicht te zijn. Dit gevoel van welbehagen hebben wij nu niet meer. Erger nog: onze samenleving wordt veelal gekenmerkt door pessimisme en doemdenken. Arme landen worden steeds armer. En van wetenschap en techniek ervaren nogal wat mensen meer dreiging dan zegen. Zullen wij in onze wereld wel ooit in het beloofde land komen? De weg is zo lang, en vol bochten en kuilen. Wie of wat houdt ons gaande?

UITTOCHT UIT EGYPTE
De eerste lezing van vandaag schildert een soortgelijke situatie. Bevrijding uit de slavernij in Egypte was voor velen een droom geweest Maar de tocht naar de vrijheid is lang en zwaar. In die dorre woestijn is vaak geen water. Sterke vijanden proberen met geweld de doortocht te beletten. Het volk begint te kankeren. Samen met Aäron en Chur staat volgens de eerste lezing Mozes dan voor God. Zo lang hij zegenend zijn staf uitstrekt, zijn de Israëlieten aan de winnende hand. Laat hij zijn armen zakken, dan wint Amalek. Het is een schitterend beeld van Gods aanwezigheid te midden van zijn volk. Geen magische God die strijd levert i.p.v. de Israëlieten... Nee, God geeft hun de kracht om te winnen. Zo is Hij er...

WAAR BLIJFT GOD?
De christenen in Lucas' tijd zitten met een dergelijk probleem. Waar blijft God toch? Waarom verschaft Hij geen recht? Hun geloof wankelt. Ook zij vragen: 'Is God nu in ons midden of niet?' Het antwoord van het ev. luidt: Blijft bidden dag en nacht; dan zal God recht verschaffen. Ook voor menigeen van ons blijkt de weg lang en zwaar te zijn. En nu wij vandaag bijzonder naar de zogenaamde Derde Wereld kijken, dreigt menigeen nog méér de moed te verliezen.
Maar dan bedenk ik: Juist in die zogenaamde Derde Wereld kom je dikwijls een geloof en vertrouwen tegen waarop wij jaloers kunnen zijn. Van heel veel mensen daar is het leven harder dan dat van ons. Maar in hun christelijke gemeenschappen ervaren zij iets van Gods aanwezigheid God is niet bij hen als een God die in hun plaats de problemen oplost. Nee, zoals Jozua ontvangen zij van God de kracht om zelf te overwinnen in de strijd om hun bestaan. Gelovig vertrouwen en gebed geven hun die kracht.

GOD IS ER MET ZIJN ZORGENDE LIEFDE.
Zusters en broeders. Het kan gebeuren dat je moet leven met heel wat teleurstellingen. Het kan gebeuren, dat je Zo teleurgesteld bent dat het je de adem beneemt, dat je het er benauwd van krijgt. Maar laten we dan dóórademen, Er was volgens het evangelie. in een stad een rechter die zich bekommerde om God noch gebod; en er was een weduwe die toch naar hem toe ging en die uiteindelijk toch door hem werd geholpen. Jezus van Nazaret zegt ons: 'God is mijn en uw Vader, zorgende liefde. Daarom moet u blijven bidden. Als u bidt, haalt uw ziel adem, hebt u gelovig vertrouwen'. Luisteren wij daarnaar tegen de achtergrond van de eerste lezing van vandaag. En moge dan op deze Wereldmissiedag nog dit een boodschap voor ons zijn: De jonge kerken laten ons delen in hun gelovig vertrouwen. In hun gebeden gedenken zij ons, overal ter wereld. Wij van onze kant willen solidair zijn met hen' vooral ook met hen die zich inzetten voor hun volk. Een betere dienst aan de zogenaamde Derde Wereld is er niet ...