DERDE ZONDAG IN DE ADVENT
© A. Blijlevens, Heerlen

JOHANNES DE VOORLOPER VAN JEZUS

OUD NIEUWS
Gevangenisverhalen zijn aan de orde van de dag. Dat kan het gevaar met zich meebrengen dat de bekende geschiedenis van Johannes de Doper aan ons voorbij gaat als 'oud nieuws'. Och staat het verhaal misschien dichter bij ons leven dan wij wellicht vermoeden. Immers, meer dan door de gevangenismuren werd Johannes gevangen gehouden door de crisis in zijn hart. Hij was vastgelopen in zijn eigen bestaan. Hij zat gevangen in zijn levensvragen. Hij wist het niet meer.

DE VERWACHTING VAN JOHANNES
Jezus van Nazaret had hem 'geraakt'. Johannes verwachtte álles van Hem. Zijn toekomstdromen waren gekleurd door de Messiasverwachtingen van de heilige Schrift en door datgene wat van mond tot mond werd doorgegeven. Hij zag in Jezus dé redder van zijn volk. En nu zit hij als zowat dertigjarige gevangen, met de dood voor ogen en met een hart dat in uiterste verwarring verkeert. Hij stuurt leerlingen op Jezus af met zijn eigen dringende vragen: 'Bent U het die zou komen..? Heb ik de juiste keus gemaakt? Heb ik me niet vergist?'

DROOM EN WERKELIJKHEID

Het is denk ik , niet moeilijk om, minstens zo nu en dan, in Johannes onszélf te herkennen. Want elk mensen leven kent zijn teleurstelling tussen droom en werkelijkheid, of minstens de bange vraag of onze verwachtingen uiteindelijk geen hersenschimmen zijn. De geschiedenis van de Emmaüsgangers herhaalt zich: veel is ver weg van wat wij hebben verwacht. Ouders bv. Kunnen verdriet hebben om kinderen die tegengestelde wegen gaan. Ze vragen zich af: 'Wat hebben wij verkéérd gedaan?' Ook zij kennen hun crisis. Misschien vragen zij zich af, Of de waarde waaraan zij geloven, nu niet meer gelden.---Of zijn vastgelopen in hun relatie. Ze beleven kwade uren. Ze twijfelen aan zichzelf. En hun vraag is: Hoe vérder?--- Jonge Mensen zien geen toekomst: hooggespannen verwachtingen lijken stuk te lopen op een maatschappij die keihard is.--- En tenslotte - maar de litanie is oneindig lang - : veel gelovige mensen voelen zich teleurgesteld in hun kerk, die hun toch na aan het hart ligt. Misschien aarzelen zij over "blijven' of 'weggaan'.--- Zo kunnen wij allemaal op een of andere manier gevangen zitten in on ze vragen en twijfels.

HOOPGEVENDE TEKENS
De leerlingen van Johannes de Doper kregen een antwoord mee terug, zij het gen rechtstreeks 'ja'. Jezus vraagt aandacht voor kleine hoopgevende tekens. Gods belofte, waarover wij hoorden in de eerste lezing, zijn zich aan het vervullen: blinden zien, lammen lopen, melaatsen worden genezen, doven horen, doden staan op, en aan kans-armen wordt de Goede Boodschap aangezegd. 'Gelukkig', zegt Jezus, 'die zich aan mij ergert'.

OOK IN HET DONKER GAAT GOD DOOR
Maar wij? Hoe kunnen wij staande blijven, vooral op crisismomenten? Iemand heeft eens de moeite genomen om na te gaan hoe vaak in de bijbel de woorden 'Wees niet bang' voorkomen. Dat bleek 365 keer te zijn: genoeg voor een heel jaar! --- Jezus' antwoord aan Johannes de Doper gaat in dezelfde richting. 'Wees niet bang': ook in het donker gaat God door. In die zin kreeg Johannes een geruststellend antwoord. Bovendien had Jezus ook nog lovende woorden voor Johannes, omdat hij de bode was geweest voor Jezus uit. Johannes had Jezus áángewezen. Ook óns leven is bestemd om over onze Messias te getuigen. Zijn weg mogen en dienen wij te gaan; de weg van vertrouwen in onze God, die tegelijk de weg is naar mensen toe. Vragen ook wij ons af; 'Is hij het die zou komen/' Moge Christus, die gekomen is en telkens komt, ons helpen om temidden van al het weerbarstige iets te ontdekken én uit te dragen van wat wij opnieuw hoorden; blinden zien weer licht, gebroken mensen worden geheeld, voor mensen die zich hoe dan ook berooid voelen, is er een Goede Tijdding. Zetten wij ons daarvoor is...