NEGENTIENDE ZONDAG DOOR HET JAAR
© Harrie Brouwers, Voerendaal

WACHTEN OP GOD

"O DAT IS EEN PROBLEEMGEVAL..."
Vorige week vertelde iemand een mop. Ik mag hem aan u doorvertellen, want hij gaat over de hemel. Bij de beeltenis van Maria staat dagelijks een man vurig te bidden. Hij steekt altijd enkele kaarsen aan en bidt met aandrang, smekend, vlijend, dringend en hartstochtelijk. Maria heeft het er moeilijk mee. Ze voelt zich gegeneerd. En op zekere dag, als Jezus toevallig voorbij wandelt in de hemel, zegt ze het maar: "Jezus, die man daar beneden komt elke dag smeken om de staatsloterij te winnen. Hij offert kaarsen bij het leven. Hij brengt me in verlegenheid. Wat moet ik doen?" Jezus kijkt nog eens scherp naar omlaag en haalt zijn schouders op. "O dat is een probleemgeval. " "Probleemgeval?" "Ja, weet je, hij koopt voor de staatsloterij zelfs niet eens een lot!"
Het verhaal wil duidelijk maken dat degene die bidt zelf ook een minimale inspanning moet verrichten. Om gezondheid bidden en diezelfde gezondheid grof in de waagschaal leggen is zeer dubbelzinnings en oneerlijk. Om brood bidden voor de derde wereld en daar zelf niets aan bijdragen, werpt een vals licht op het gebed.

ONVERWACHT
Enkele zondagen geleden hebben we het Onze Vader overdacht. We hebben ons toen gerealiseerd dat Jezus daarin vurig zijn verlangen uitdrukt naar Gods Rijk. Gods wil moet geschieden. Hij verheugt zich erop. Hij roept zijn leerlingen op er naar uit te zien. Eindelijk komt er recht in deze wereld vol onrecht. Eindelijk zal de kleine man en vrouw geerd worden en de corrupte machthebbers van de troon gestoten; eindelijk is er een feestmaal op de berg met overvloedige wijnen voor de armsten der armen. Hij ziet ernaar uit. En zijn volgelingen drukt hij op hart: Blijf er naar uitzien!
En die oproep is hard nodig, want als de eerste generatie christenen uitsterft en de tweede aantreedt dan is de aandacht behoorlijk verslapt. Nog steeds geen mensenzoon, nog steeds geen rijk van God. Lucas herinnert zich Jezus opmerking: Hou vol, want als een dief kan het Rijk je verrassen. Het kan op zich laten wachten. Het kan de tweede of de derde nachtwake zijn. Je weet hoe dat is met inbrekers.
Ooit, in Heerlen, werd ik om vier uit 's nacht uit bed gebeld. Een vrouw waakte bij haar zieke man. A1 twee keer had ze een dokter gebeld. De laatste keer had die een beetje nors gezegd dat ze pas hoefde te bellen als hij echt dood was. Nu dacht ze dat hij dood dwas., maar ze wist het niet zeker. De dokter durfde ze niet te vragen, dus belde ze de kapelaan. Ik stond op, kleedde me aan en liep naar de vrijstaande garage naast de kapelanie. De deur stond gewoonlijk open. Plotseling zag ik een man die het portier geopend had en de radio aan het demonteren was. Ik riep verontwaardigd: "Dit is mijn auto! Ik woon daar!". De dief dacht dat ik een andere dief was en zei: maar de garage hoort bij dt huis. Een absurde discussie. Toen ik bij de vrouw met haar gestorven man kwam moest ik de opmerking onderdrukken: "Wat een geluk dat u mij belde!"

WAAKZAAM ZIJN
Je weet hoe dat is met inbrekers. Controleer je tien keer alle ramen en dan vergeet je het een keer in je haast... laat je alles beveiligen, moest alleen nog een bovenlichtje worden afgewerkt... Lig je de hele nacht wakker, waakzaam, ben je overdag even tien minuten weg... Heb je van je huis bijna een flakkerende kerstboom gemaakt met allemaal lampen en lichtjes die vanzelf aan- en uitspringen, zijn de dieven daarop afgekomen als vliegen op de stroop. Altijd waakzaam zijn is bijna ondoenlijk. Dus, tweede generatie christenen, hou vol..., derde generatie, christenen uit de vierde eeuw, de tiende, de twintigste. Want als mens ben je op zijn grootst als je een waakzame mens bent. Misschien is die houding belangrijker dan het moment van de komst. Waken betekent immers niet dat je een afwachtende houding inneemt. Dat je wacht op de eerste prijs in de staatsloterij zonder zelfs maar een lot ervoor te kopen. Waken wil zeggen dat je elk geluid, elke verschijning ziet in het perspectief van wat komen gaat. Waken wil zeggen dat je elke gelegenheid aangrijpt om te doen en te zeggen wat past bij de gast die je verwacht. Als we spoedig Gods verschijnen verwachten in de stad dan vegen we niet alleen de straten. Dan vangen we ook de zwervers op, proberen het althans. Dan worden de weduwen en de wezen, de bijstandmoeders