2009 - 13de zondag door het jaar © Frans de Haas, Simpelveld

GESCHAPEN OM TE LEVEN

“Niet God heeft de dood gemaakt en Hij schept geen behagen in de ondergang van de levenden.”
Misschien komt bij u de vraag op ‘wat moet ik dan aan met de dood?’ Waar is God dan - als zoals in het evangelie van vandaag - het dochtertje van Jairus op sterven ligt en hij ten einde raad bij Jezus aanklopt om er iets aan te doen?
Jezus die op weg gaat ontmoet onderweg ook nog een zieke vrouw. Ze leeft nog wel, maar eigenlijk is ze al een beetje afgeschreven ,omdat ze onrein werd verklaard. De vrouw had het volste vertrouwen in Jezus want ze redeneerde als ik de zoom van zijn kleed aanraak zal het wel goed komen.
Jezus vraagt dan : “Wie heeft mij aangeraakt?” Hij voelde dat er kracht van Hem uit was gegaan.
De vrouw kan nu weer gaan leven dankzij de kracht die van Hem is uitgegaan.
Jezus vervolgt zijn weg en komt bij het huis van Jairus. Zijn dochter blijkt inmiddels te zijn gestorven.
Jezus stelt de omstanders gerust,:”ze is niet dood, ze slaapt.” En dan maakt Hij haar wakker:”Talitha koemi, meisje sta op.”
Deze gebeurtenissen die –in dit geval door Marcus zijn opgeschreven- laten zien wie Jezus eigenlijk was. Daarom wordt in plaats van wonderen ook gesproken over tekenen die door Jezus werden verricht. Ze werden opgeschreven om te laten zien dat Jezus de Christus is, de gezalfde Gods.
Marcus wil ons in deze gebeurtenissen laten zien dat God aan geen enkel lijden voorbijgaat. Dat Hij met mensen meeleeft. Jezus gaat met deze vader mee, deelt in zijn verdriet en laat dat ook merken in zijn daden. Dit verhaal is een oproep tot het volle leven. Jairus is voor ons een voorbeeld van geloof. Zijn naam betekent immers “ God zal opwekken”.
Typisch in dit gebeuren is dat Jezus spreekt over : ”Zij slaapt.” Jezus wil zeggen dat God de mens gemaakt heeft voor de onsterfelijkheid. De dood wordt dus maar een slaap genoemd, want Jezus kan iedereen opwekken tot een nieuw en eeuwig leven. Hij nodigt Jairus om ondanks alles moedig en gelovig verder te gaan, omdat de dood slechts een overgangsfase is.
Wat er precies met dit kind gebeurt is, weten we niet, maar dat is niet erg omdat ze later toch moet zijn gestorven. Ik vraag me af hoe iemand zich zou voelen als hij hier op deze wereld zou sterven en daarna hier weer zou leven?
Wat zegt Marcus ons vandaag eigenlijk? Jezus roept de mensen niet terug in dit vergankelijk leven, maar Hij geeft nieuw en onvergankelijk leven aan hen die in Hem geloven. Het verhaal van vandaag is een hoopvol verhaal , want we weten dat onze overledenen leven bij God.
Jairus krijgt de opdracht: geef het kind te eten. Aan ons dus de opdracht het leven te bevorderen, te voeden,overal waar wij komen. Dan staan we echt aan Jezus kant.