2009 - 21ste zondag door het jaar © Harrie Brouwers, Voerendaal

VOOR DE KEUZE GESTELD...

MOEILIJKE KEUZES
Olaf, de vriend van Lieke, had weer op het laatste moment hun afspraak afgezegd. Ze had het voelen aankomen. Daarom reageerde ze fel. ‘Je moet maar eens kiezen tussen mij en je computer!’ had ze gezegd. ‘Ja maar ik kan er niks aan doen. De harde schijf is gecrasht.’ ‘En nu wacht je tot ik ook crash?’ Ze had de verbinding verbroken. Olaf was voor een keus gesteld.
Een zieke belde op, of hij eens kon praten. De doctoren in het ziekenhuis hadden hem nog een kuur aangeboden. Iets met stamcellen. Het was een zware kuur, was er bij verteld, maar wie weet, zou het helpen. Aanvankelijk was hij heel blij geweest. Blij, dat het ziekenhuis hem nog wat te bieden had, blij met een sprankje hoop, maar naderhand was de twijfel toegeslagen. Hoeveel zou het hem kosten en wat zou het opleveren? Niemand kon het zeggen. Zijn vrouw was al zeseneenhalf jaar dood. Zijn dochter zei: ‘Pap, dat moet je zelf beslissen.’ Hij had het gevoel dat hij er eigenlijk liever niet aan begon, maar als hij daar later nu eens spijt van kreeg?! Hij zuchtte eens diep en keek me aan. ‘Ja u weet het natuurlijk ook niet’, haalde hij me de woorden uit de mond. Hij ging voorover zitten. Kreunde van een onverwachte pijnscheut en reikte naar een album op tafel. Hij sloeg het open. Twee stralende kleinkinderen met hun bovenlip vol aardbeienijs keken hem aan.
Het leven kan je voor lastige beslissingen plaatsen. De keuze tussen brandweerman of dierenarts toen je tien jaar was, leek al problematisch. En dan die keuze tussen bami goreng of nasi goreng toen je er elf was, tussen viool en voetbal op je vijftiende; tussen Annemarie en Julia op je zestiende, tussen Australië of diepzeeduiken op je achttiende, en tussen een traplift of een aanleunwoning, zoveel jaren later.

GOD OF AFGOD
De eerste lezing van vandaag... ‘Nu moet het afgelopen zijn met die aarzeling. Het ene moment vereren jullie Baal en de andere keer JHWH. Nu eens slacht je een lam voor de God van hemel en aarde, dan weer offer je vruchten voor de goden van Kanaän. Hak de knoop door! Ga je verder met de bevrijdende Kracht die je uit Egypte heeft doen opstaan, of ga vreemd bij de goden die schuilgaan tussen de wijnstokken van het nieuwe land dat je veroverd hebt?’ De profeet Jozua stelt de stamleiders voor een duidelijke keus. Hij brengt alle onzekerheden van het leven terug tot een enkele stap.
De leerlingen van Jezus twijfelden ook. Is Jezus het brood uit de hemel? Velen keerden hem de rug toe. Nu vraagt Jezus het ronduit aan de twaalf: ‘Willen jullie ook weggaan?’ Er is een tijd van onderzoeken, en er is een tijd om knopen door te hakken.
We worden soms gedwongen om te kiesen tussen goed en kwaad. Vaak gaan die beslissingen ons moeiteloos af. ‘Wil je met me trouwen?’ Maar soms is het onduidelijk wat goed is en kwaad. Er zijn ook keuzes waarvoor we anderen níet zouden moeten plaatsen: de keuze tussen goed en goed, tussen liefde en liefde, tussen vader en moeder, tussen mij en een ander.

MOEDER OF VADER
Van de kinderen en tieners in Nederland maakt een op de zes het mee dat hun ouders gaan scheiden. Vaak verloopt die scheiding dramatisch. Er is een kille periode aan voorafgegaan van ruzie, zwijgen, bedrog, spanning en afwezigheid. Kinderen voelen dat. Sommigen worden lastig, slapen slecht, hebben problemen met eten en concentratie. Sommigen voelen zich schuldig, denken dat ze iets fout doen. De ouder die in de steek gelaten werd, voelt zich bedrogen, boos; woedend, redeloos. Ze willen het niet laten merken aan hun kind, maar het kind voelt het. Het voelt de ellende van de een als het de ander bezoekt. Het vertelt niet hoe leuk het er is. Klaagt over de een om de ander te troosten. Het kind voelt dat het moet kiezen tussen wat goed is en wat goed is, tussen lief en lief. Naar opa en oma gaan is een probleem geworden. Door de Lindelaan lopen is een probleem, ouderavonden zijn een probleem, vakanties en gesprekken, tekeningen en televisieprogramma’s.

Soms moet je een mens voor de keuze stellen. Ik of het voetballen; studeren of werken. Soms moet je kiezen: zie ik dit als de wil van God of is het een toevalligheid? Soms moet je knoop doorhakken: gaat het om rijkdom of liefde? Maar soms mag je de ander níet voor een keus stellen, namelijk als het twee keer om de liefde gaat!


GAJAPARK OF BOBBEJAANLAND
Lieve kinderen. ‘Dit wordt het laatste weekend van de vakantie.’ Gwen keek pappa smekend aan. ‘En we zouden nog wat leuks gaan doen.’ ‘Oké’, zei pappa. ‘Zeg het maar. We kunnen naar het Gaiapark of naar Bobbejaanland.’ Gwen keek verrukt uit de ogen. Ze stak een wijsvinger in haar mondhoek en keek naar de linkerhoek in het plafond, zuchtte diep en keek naar de rechterhoek, keek pappa aan en lachte. Wat moeilijk! In het Gaiapark was ze nog niet in Dinodome geweest. Joep was daar vol van. Maar in Bobbejaanland kon ze in zo’n ding en dan was je gewichtloos. Gwen zakte een paar keer ongeduldig door de knieën. Broertje Rens was binnengekomen. ‘Doe maar Bobbejaanland’, zei Gwen. Rens begreep onmiddellijk wat er aan de hand was. Hij had daar een instinct voor. ‘Ik wil naar de apen’, riep hij uit. Mamma schoot in een lach. Ze keek pappa aan. ‘Nu moet jij kiezen tussen Gwen en Rens!’, riep ze. Maar pappa graaide in de la, opende de doos van Mens erger je niet en pakte een dobbelsteen. ‘Een evengetal wordt Bobbejaan; oneven Gaja’, zei hij. De steen rolde en bleef liggen op vier. ‘Bobbejaanland’ zei hij. ‘Hè, jammer!’ riep Gwen, want kiezen is moeilijk..., behalve als je niet meer kiezen kunt, dan weet je het meteen. Rens lachte in zijn vuistje.